Dagblaðið Vísir - DV - 10.02.2012, Side 25

Dómstóll götunnar
Hún var mjög
listræn
Heldur erum
við ný leið
Vinkona Þóru Eyjalínar Gísladóttur sem fannst látin á mánudaginn. – DV
Gáfaða og heimska fólkið
Hagræðingarhugmyndafræði
„Ég á ekki bíl – aðallega vegna
þess að það er of dýrt.“
Hróbjartur Arngrímsson
20 ára án atvinnu
„Ég á ekki bíl og þarf hann ekki.“
Anna Katrín Guðbjartsdóttir
21 árs nemi við Háskóla Íslands
„Nei, ég rek ekki bíl. Það er dýrt
og ég þarf þess ekki – ég hjóla
allt.“
Sandra Bjarnadóttir
25 ára nemi við Háskóla Íslands
„Ég þarf ekki bíl. Ég bý í nágrenn-
inu og hjóla og labba út um allt.
Svo mengar það líka.“
Vilborg Krista Alexandersdóttir
19 ára nemi
„Ég á ekki bíl. Ég er ekki einu sinni
með bílpróf!“
Kristín Halla Helgadóttir
18 ára nemi
Keyrir þú minna
vegna elds-
neytisverðs?
Brjóstvit af bestu gerð
L
ýtalæknir einn hér í bæ hefur
stundað það um nokkra hríð að
fullnægja þörfum kvenna sem
hafa látið útlitsdýrkun hlaupa
með sig í gönur. Hann hefur sett púða
í brjóst kvennanna til að auka á barm­
fegurð þeirra og upphefja útlitið. Kon­
urnar hafa, að sjálfsögðu, greitt fyrir
hverja aðgerð og svo hefur brjóstvitið
væntanlega aukist til muna við þá fegr­
un sem púðunum var ætlað að sýna.
Svo kemur í ljós að lýtalæknirinn var
beittur blekkingum og að þær blekk­
ingar höfðu fengið viðeigandi bless­
un máttugra ríkja í Evrópu. Einhver
óprúttinn náungi ákvað að nota iðnað­
arsilíkon í brjóstapúða. Hann taldi sig
ábyggilega vera að tryggja sér og sínum
skjótfenginn gróða með því að halda
framleiðslukostnaði í algjöru lágmarki.
Og ef til vill var hugmyndin sú að veita
sem flestum konum barmfyllingu fyrir
klink. En þegar í ljós kom að silíkon­
ið var hættulegra en Egils salt og app­
elsín, sáu menn að rétt myndi vera að
finna réttu sökudólgana. Og, kæru vin­
ir, þá hlaut sá sem makað hafði krókinn
á ígræðslunni að vera hinn seki. Í dag
eru lýtalæknar óvinir þjóðarinnar: Þeir
eru svo slæmir að, meira að segja, Álf­
heiður Ingadóttir hefur séð ástæðu til
að tjá sig. Sú brjóstgóða kona vill láta
rannsaka lýtalæknastéttina alla. En
brjóstvitið virðist hafa kennt henni að
best sé fyrir undirlægjuhátt íslenskra
stjórnmálamanna að beygja sig við of­
ríki þeirra sem ferðinni ráða í Evrópu.
Í dag snýst umræðan um það að
krossfesta lýtalækna. Og með ein­
hliða fréttaflutningi hefur fjölmiðlum
tekist að snúa umræðunni á hvolf. Að
vísu þurfti ekki að rugla stjórnmála­
menn í ríminu, þar var aldrei um auð­
ugan garð að gresja. En almenningur
í landinu, fólkið sem dýrkar útlitið og
vill hafa fótósjoppað vaxtaræktargoð á
símaskránni, verður að fá réttar upp­
lýsingar. Bolurinn verður að fá að trúa
því að það sé yndislegt að fá sér nýtt
nef annað slagið, setja silíkon á alla þá
staði sem tryggt geta kyntöfra og reisn.
Og síðast en ekki síst vill bolurinn trúa
því að óbreyttur lýtalæknir megi gera
ráð fyrir sanngjarnri málsmeðferð –
jafnvel þótt hann hafi náð að græða á
tá og fingri.
Og þegar persónuvernd er komin í
málið og þegar göfugum stjórnmála­
mönnum sýnist að menn hljóti að hafa
haft óhreint mjöl í pokahorni, þá er
kominn tími til að hengja þá sem verk­
in unnu. En þá er jafnframt stranglega
bannað að hugsa svo mikið sem eina
heila hugsun: Við megum ekki styggja
vini okkar í útlöndum. Stjórnmála­
elítan sem hefur aldrei gert neitt annað
en slefa í fótspor peningamanna, kann
svo vel að dæma þá sem saklausastir
eru. Stjórnmálamenn eru alltaf stikkfrí,
jafnvel þótt þeir hafi sofið á verði og
sukkað meira en siðblindustu falsarar
sögunnar.
Kannski veita karlar hér
konum launahækkun
ef þær frjálsar flýta sér
fyrst í brjóstastækkun.
H
ugmyndafræði sem gengur
út á hagræðingu er skynsam­
leg. Enda á hún miklu fylgi að
fagna um allan heim. Að ein­
staklingur búi til verðmæti úr eigin
hyggjuviti eða dugnaði er falleg hug­
sjón. Íþynging hins opinbera dregur
úr þessum sköpunarkrafti og því
betra að hafa hana minni en meiri.
Hagræðing þessarar hugmynda­
fræði byggist einmitt á þessu næði
til að njóta afreka sinna og afrakst­
urs og deila með öðrum, takið eftir
því, deila með öðrum. Þannig þarf
hið opinbera ekki að koma að mál­
um, hinn frjálsi markaður sér um sig
sjálfur, allir njóta góðs af og kúnstin
sú ein að stilla opinberum álögum
í hóf. Þetta gerðum við einmitt á Ís­
landi.
Á miðjum síðasta áratug fór
að bera á miklum samgangi
stjórnmálamanna og viðskiptalífs.
Orðræða þessara aðila var einróma
og skjall gagnkvæmt. Samfara fór að
bera á himinháum bónusgreiðslum,
starfslokasamningum og starfsbyrj­
unarsamningum. Þó trú manna á
hugmyndafræði frelsisins væri mikil
fór þetta fram úr björtustu vonum og
þjóðin beið eftir sínum snúð. Hann
kom aldrei.
Hagræðingin var þannig blekking
eins og nýju fötin keisarans, í raun
vissu allir hvers kyns var en eng­
inn vildi gera sig að fífli. Afleiðingin
var sú að öll þjóðin gerði sig að fífli
og aðhlátursefni víða. Gætum þó að
því að svo miklir hagsmunir voru í
húfi og svo mikið af matadorpen­
ingum að ekki bara stjórnmálamenn
héldu kjafti heldur hlóðu virt mats­
fyrirtæki, fjölmiðlar og háskólasam­
félagið lofi á vitleysuna. Svo kom líka
í ljós að hægt var að kaupa gæða­
stimpla virtra stofnana og fræði­
manna hvaðanæva. Þetta var því
einn allsherjar sambræðingur af því
versta í fari mannanna.
En hvar stöndum við nú? Sem
þjóð erum við ráðvillt, vitum ekki al­
veg í hverju við vorum né hvert við
ætlum og treystum engum. Við hljót­
um þó að velja okkur farveg í krafti
reynslunnar og forðast að gera sömu
mistökin. Sérstaklega ber að varast
tal hagsmunahópa um hagræðingu.
Við upplifðum yfirtöku örfárra aðila
á fjármálafyrirtækjum landsins og öll
fyrirtæki, stór sem smá, hurfu undir
yfirráð þeirra. Þetta taldist hagræði
en í raun var þetta svipting mann­
legrar reisnar, enginn komst upp
á pallborðið nema vera einhverju
handgenginn. Allt einkaframtak hins
óháða var kveðið niður, annaðhvort
með undirboðum eða uppkaupum.
Hugmyndafræði hagræðingar­
innar lifir enn góðu lífi með þjóðinni.
Útvegsbændur borga öðrum þjóð­
um margfalt hærra aðgangsgjald að
auðlindum en þeir borga heima fyrir
og réttlæta í nafni hagræðingar. Inn­
heimta svo sjálfir af löndum sínum
aðgangsgjöld sem nema allt að 80%
af aflaverðmætinu og kalla hagræð­
ingu. Heilbrigðiskerfið sætir sömu
hagræðingarhugmyndafræðinni.
Þar skal öllu smalað undir einn hatt,
bæði sjúklingum og starfsfólki. Út­
koman er hagræðing þó heilbrigð­
isstarfsfólk úti um allt land missi
lífsviðurværi sitt eða þurfi að leita
lengra til vinnu, sjúklingar séu flutt­
ir landshorna á milli, aðstandendur
eigi um lengri veg að fara og bygging
nýs spítala hlaupi á milljarðatugum.
Held við ættum að gjalda vara
við hagræðingartali sem rekið er af
hagsmunahópum og leggja fremur
traust á eigin dómgreind, jafnvel þó
talin sé lítil.
„Þetta var
því einn
allsherjar sam-
bræðingur af
því versta í fari
mannanna
Einbeittir á svip Þeir voru niðursokknir í vinnu sína í Seglagerðinni Ægi þessir tveir þegar ljósmyndari átti leið hjá. mynd Eyþór ÁrnasonMyndin
„Síðustu risaeðlurnar eru greinilega ekki alveg
útdauðar.“ Hjörleifur Árnason fékk synjun frá ÁTVR
um að hefja sölu á rauðvíninu Motörhead Shiraz.
Er ekkert rokk í Ríkinu?
Umræða 25Helgarblað 10.–12. febrúar 2012
1 Dómari og verjandi saman í bíó
Verjandi Baldurs Guðlaugssonar og
hæstaréttardómari sáu Contraband.
2 Leigubílstjórar gefa sparnaðarráð
Bensínverð hefur aldrei verið hærra.
3 Siðanefnd læknafélagsins fær á baukinn
Persónuvernd hefur komist að þeirri
niðurstöðu að siðanefnd Læknafélags
Íslands hafi verið óheimilt að birta upp-
lýsingar úr sjúkraskrám Páls Sverrissonar.
4 Fjölskylduharmleikur á Græn-landi: Árásarmaður talinn
skyldur fórnarlömbum
Tveir dvelja nú á sjúkrahúsi eftir
skotárás á Grænlandi á miðvikudag.
5 Varði eiginmanninnFyrirsætan Gisele Bündchen reifst við
aðdáendur Patriots.
6 Foreldrar sagðir æfir vegna skrifa Snorra í Betel
Sagðir krefjast þess að Snorra verði
vikið frá störfum vegna skrifa um
samkynhneigð.
7 Ásdís Rán og Ósk Norðfjörð gefa út nýtt lag
Þær stöllur kalla sig Blondies í tón-
listarheiminum.
Mest lesið á DV.is
Skáldið skrifar
Kristján Hreinsson
Sigurður Þ. Ragnarsson segir Samstöðu hvorki til vinstri né hægri. – DV
Kjallari
Lýður Árnason