Dagblaðið Vísir - DV - 10.02.2012, Side 39

39Helgarblað 10.–12. febrúar 2012
„Algjört rokk“ „Gary Oldman sýnir nær
fullkomna frammistöðu“
Minus 16
Ísl. dansflokkurinn
Tinker Tailor
Soldier Spy
Uppáhaldsbókin?
„Það er bókin Mundu mig eftir Sophie Kinsella. Ég er meira fyrir
léttar bókmenntir. Þessi saga er skemmtileg og rómantísk og
nær að vera spennandi í leiðinni, gat varla lagt hana frá mér.“
Íris Kristinsdóttir söng- og leikkona
Ritstjórn heilans rekin
okkur sjálf. Það er stór áskorun
fyrir hvern sem er. Því um leið
og við stöðvum okkur sjálf í
miðju sköpunarferli með rit-
skoðun þá er það dæmt til að
mistakast.“
„Við höfum líka tilhneigingu
til að sýna í staðinn fyrir að
vera,“ segir Þorsteinn um enn
aðra gryfjuna. „Við þurfum að
standa með persónunum sem
við leikum. Vera þær. Til að gera
það verk auðveldara kennum
við nemendum okkar að greina
texta. Listina að breyta bleki í
raunverulegt líf. Leikarinn þarf
alltaf að finna hin raunverulegu
markmið. Nemendur okkar fá
senur sem þeir vinna með allan
tímann og æfa sig með. Þau
greina hverja einustu setningu
og spyrja sig: Hver er undir-
textinn? Er ég að daðra við þig?
Eða er ég að hrósa þér? Er ég að
hugga þig?“ Leikarar sjá í gegn-
um fólk. Eru þeir ekki flinkir í
að sjá í gegnum fólk? Og geta
þeir nýtt sér það sér til fram-
dráttar? „Jú, ég er eflaust orðinn
nokkuð lunkinn sálfræðingur,“
segir Magnús með bros á vor.
„Ég held að leikarar séu það
yfirleitt. Því að þú þarft að geta
séð undir yfirborðið og maður
gerir það ósjálfrátt. Maður
er alltaf að skoða fólk. Þú ert
ekki endilega að dæma heldur
ert bara orðinn svo vanur að
greina karaktera. Út frá aðferð-
um og svo því sem við höfum
verið að þróa sjálfir og grufla í.“
„Við sjáum oft undir yfirborðið.
Auðvitað notum við það sem
tæki í lífinu,“ segir Þorsteinn og
hlær. „En bara til góðs,“ bætir
Magnús við.
Ertu hugsandi manngerð
eða tilfinning eða vilji?
Þeir segja leikurum mikilvægt
að horfa í kringum sig, hlusta
og greina. Með ákveðnum að-
ferðum megi svo nýta sér kunn-
áttuna sem tæki.
„Michael Chekhov gefur
okkur lykla sem við vinnum
með. Þegar við sjáum þig fikta í
hárinu á þér eða koma við eyr-
un þá förum við að greina,“ seg-
ir Þorsteinn. „Hvaðan kemur
hreyfingin? Michael Chekhov
fer með okkur á ákveðið dýpi.
Ertu hugsandi manngerð, eða
tilfinning eða vilji?
Þeir sem eru á tilfinninga-
sviðinu hreyfast meira eins og
efni, eins og slæða og út frá
hjartanu. Þeir sem eru í höfð-
inu geta verið stífir í hreyf-
ingum. Ég held að hreyfingin
sem þú gerir við eyrað byrji í
hjartanu. Kannski er hún samt
einfaldlega gerð ósjálfrátt af
því þú ert samviskusöm og vilt
hlusta á okkur. Mér finnst það
einhvern veginn meika sens.
Þú ert bara að örva eyrað til
að heyra betur,“ segir hann og
hlær.
„Það er ekki nóg að horfa á
þetta,“ bendir hann á. „Það þarf
líka að skoða hvaða samræmdu
kraftar eru að verki. Um það
er dramað. Hvað er það sem
þessi vill, hvað er það sem hinn
vill, af hverju er manni ekki
sama og af hverju verður þetta
drama?
Leiklist þrífst á átökum. Um
leið og það er komin hindrun
sem er erfitt að fara yfir þá er
komið drama. Þetta er það sem
grísku heimspekingarnir gerðu.
Þeir sýndu fólki fram á það í
harmleikjum sínum hversu
slæmar afleiðingar það hefur
þegar við erum í andstöðu við
vilja annarra. Þannig verður til
drama.“
Fékk vinnu með útgeisl-
unina að vopni
Þeir eru báðir sammála um að
leiklist geti verið leið til þroska.
„Við erum að vinna með slökun
og hugleiðslu,“ segir Þorsteinn.
„Til þess að geta skapað þá
þarftu ákveðna slökun. Helgi
Skúlason kallaði þetta alltaf
núllpunktinn. Á núllpunktinum
getur þú skapað og hann fór
alltaf með okkur í slökun áður
en við byrjuðum að vinna. Við
fylgjum hans fordæmi.
Það vita það ekki margir
en Stanislavski las austræna
heimspeki og tók mikið mið af
henni. í tilraunum sínum.“ Einn
nemandi þeirra notaði ákveðna
aðferð sem hann lærði á nám-
skeiðinu í atvinnuviðtali. At-
vinnuviðtali sem reyndar gekk
svo vel að hann fékk starfið.
Það var afar einföld æfing
sem hann notaði. „Við kennum
fólki að geisla,“ segir Þorsteinn.
„Þú getur prófað,“ segir
hann og biður blaðamann að
loka augunum og ímynda sér
að inni í honum sé lítill neisti.
Lítið ljós sem breiðist út um lík-
amann. Það fer út í hendur og
fætur og fyllir út í allan líkam-
ann. Hann biður blaðamann að
ímynda sér að ljósið fari út fyrir
líkamann og auki styrk sinn.
„Svo opnar þú augun og treystir
því bara að ljósið sé þarna
áfram,“ segir Þorsteinn. „Þessi
æfing er gríðarlega gagnleg.
Það má líka gera það andstæða.
Soga til sín ljósið. Þetta er æfing
sem má gagngert nota í hvers-
deginum. Það hafa allir tekið
eftir því hvernig andrúmsloftið
verður þegar einhver er í fýlu.
Það verður súrt og frekt. Eins
verður andrúmsloftið létt og
þægilegt þegar einhver glaður
smitar út frá sér gleði sinni.“
Heimaverkefnið leyst
Eftir viðtalið liggur leið blaða-
manns að sjálfsögðu beint á
skrifstofu ritstjórans, Reynis
Traustasonar. „Ég tek stólinn
þinn. Þú getur fengið minn. Ég
held að stóllinn þinn hæfi mér
betur,“ segir blaðamaður. Ekki
ágengur en með krosslagðar
hendur þó.
Reynir Traustason situr og
glottir. „Þú mátt alveg taka stól-
inn minn,“ segir hann. „Hafðu
það bara eins og þú vilt,“ segir
hann og hristir höfuðið. „Ég sit
hvort sem er ekkert mikið.“
Þeir sem vilja kynna sér
frekar nám í Leiktækniskólan-
um geta nálgast upplýsingar á
Facebook-síðu skólans eða sent
tölvupóst á leik taekniskolinn@
gmail.com.
„Ég þurfti að
hætta þegar
löggan var á leið-
inni og kona var við
það að setja skó upp
í mig til að verja mig
meiðslum.
Tveir sporðdrekar „Það er bara einn dagur á milli okkar,
við erum báðir sporðdrekar,“ segir Þorsteinn og horfir til
Magnúsar sem situr við hliðina á honum. mynd siTryggur ari