Dagblaðið Vísir - DV - 22.03.2013, Blaðsíða 29

Dagblaðið Vísir - DV - 22.03.2013, Blaðsíða 29
Viðtal 29Helgarblað 22.–24. mars 2013 tiltekið frá Hvolsvelli, þar sem for- eldrar hennar búa enn. Hún seg- ir það hafa verið forréttindi að eyða æskunni í sveitinni. „Manni var að- eins farið að leiðast á unglingsár- unum en annars var rosalegt frelsi sem fylgdi því að vera barn þarna. Ég hugsa oft um það í dag, af því að við erum með fjögur börn, hvað það væri þægilegt fyrir krakkana að búa á minni stað þar sem þau gætu hlaupið út. Sjálf er ég þannig gerð að ég verð að komast út á land eins oft og ég get,“ segir Elma og bætir við að hún hafi verið virk í æsku og líklega æft allar íþróttir sem í boði voru. „Ég var í glímu, fótbolta, hand- bolta, sundi, hástökki og langstökki. Ég held að ég hafi meira að segja einhvern tímann keppt á Íslands- meistaramótinu í glímu. Af því að það vantaði einhvern í það verk efni. Amma og afi bjuggu svo á sveitabæ þar sem ég var á sumrin. Þaðan á ég mínar bestu minningar; í heyskapn- um, í fjósinu og á hestbaki. Þetta var yndislegur tími. Svona samfélag er svo lítið, maður þekkti alla og sam- hugurinn var mikill. Fólk stendur saman. Ég segi ennþá að ég sé að fara heim þegar ég fer á Hvolsvöll þótt ég hafi flutt að heiman 16 ára.“ Villtur unglingur Hún segir borgarlífið einnig eiga vel við hana. „Ég þarf þetta hvort tveggja, hraðann og lætin og svo að komast í burtu. Ég yrði of eirðarlaus úti á landi og of kæfð í borginni ef ég gæti ekki hoppað aðeins á milli,“ segir hún og bætir aðspurð við að framhaldsskóli úti á landi hafi ekki komið til greina. „Ég var orðin frekar óþreyjufull og bara kýldi á þetta og flutti í borgina og fór í Kvennó. Fyrstu árin bjó ég hjá vinafólki mömmu og pabba en gerði samt bara það sem ég vildi,“ segir hún og viður- kennir að hafa verið ansi villt. „Mér gekk samt vel í skóla. Ég hef alltaf ver- ið góður námsmaður, þannig séð. Ekki að ég hafi haft mikla eirð í mér til að gera þetta nákvæmlega þarna. Það er í rauninni kraftaverk að mér hafi tekist að halda mér í skólanum. Skyldurækni mín gerði það að verkum því þótt ég hafi verið villt og gert það sem mér sýndist var alltaf eitthvað innra með mér sem sá til þess að ég lokaði ekki alveg augunum. Ábyrgðartilfinningin var meiri en svo,“ segir hún og játar að kannski hafi sú staðreynd að hún sé elsta barn eitthvað með það að gera. „Þetta er samt tvíeggjað sverð; þessi fullkomnunarárátta getur farið með mann í svo miklar öfgar. Hvað sem maður gerir verður það aldrei nógu gott. Ég er að læra að slaka á, því á endanum snýst þetta bara um að hafa gaman af þessu. Ef það er ekki gaman í leiklistinni eða spennandi að frum- sýna þá er enginn tilgangur með þessu öllu saman. Þá getur maður bara fund- ið sér eitthvað annað að gera.“ Sterkar einstæðar mæður Elma Stefanía er þessa dagana á fullu við undirbúning frumsýningar Draums á Jónsmessunótt ásamt sam- nemendum sínum af leiklistar braut en verkið verður frumsýnt um helgina. Aðspurð segist hún alltaf hafa ætlað að verða leikkona. „Það kom aldrei neitt annað til greina. Ég fór að vinna í búningahönnuninni eftir útskrift úr Kvennó af því að það var ekki verið að taka inn í Listaháskólann það haustið. Mér fannst voða gott að koma þarna megin inn í bransann. Kvikmyndagerð og leikhús er svo mikill samruni list- greina, búninga, förðunar, leikmynd- ar, tónlistar og alls annars. Það eru svo margir listamenn sem koma að verk- inu og það að hafa verið í öðrum horn- um þess er mikilvæg reynsla.“ Elma Stefanía segist mest hafa ver- ið ein með dóttur sína áður en hún kynntist Mikael. „Að vera einstæð mamma er mikið púsluspil en ég fékk góða hjálp. Við tókum einn dag í einu og þetta reddaðist. Foreldrar mín- ir búa fyrir austan en ég á frændfólk sem hljóp í skarðið. Maður verður að eiga einhvern að. Það eru margar sterkar einstæðar mömmur þarna úti og verkefnin eru ekki óvinnandi veg- ur ef maður hefur gott fólk í kringum sig.“ „Þegar það er rétt er það rétt“ Hún viðurkennir að það hafi verið erf- ið ákvörðun að hleypa manni inn í líf dóttur sinnar eftir að þær mæðgur höfðu verið svo lengi tvær einar. „Það var risastór ákvörðun en ég fann strax að hún var rétt. Þetta var leiðin. Og þegar það er rétt er það rétt. Líf okkar varð miklu ríkara eftir að hafa kynnst honum og börnunum. Það er ekk- ert smá stuð hérna. Aðra hvora helgi erum við sex. Ísold er alveg í skýjun- um með þetta allt saman. Enda er hún fjögurra ára. Fjögurra ára börn eru vanalega hress.“ Elma og Mikael létu pússa sig saman í hádeginu á aðfangadag. Hún segir að ákvörðunin hafi ekki verið tekin í flýti en að vissulega hafi undir- búningurinn ekki verið langur. „Við náðum alveg að panta sýslumann- inn,“ segir hún hlæjandi og bætir við að dagurinn hafi verið ógleymanleg- ur. „Við giftum okkur í bústað foreldra minna og héldum svo jólin þar um kvöldið. Þetta var yndislegt.“ Hjónabandið eilífðarverkefni Hún segist fullviss um að þau Mikael eigi eftir að starfa saman í framtíð- inni en í bígerð er kvikmynd undir hans leikstjórn þar sem hún fer með annað aðalhlutverkið. „Kvikmynd- ir eru alltaf lengi að verða til en það verður spennandi þegar það gerist. Ég hræðist ekki að vinna með mann- inum mínum enda verðum við í það ólíkum hlutverkum. Ég treysti engum betur en honum.“ Lífið virðist blasa við Elmu Stef- aníu. Hún er nýgift og ástfangin og þrátt fyrir að vera enn í námi hef- ur hún þegar fengið samning við eitt virtasta leikhús þjóðarinnar. Hún viðurkennir að hún sé mjög lánsöm. „Ég hef unnið að þessu í langan tíma en það eru spennandi tímar framundan. Það er gam- an – mjög gaman. En maður er aldrei kominn með þetta. Vinnan er eilífðarverkefni og það er hjóna- bandið líka. En dagarnir eru bara góðir og yndislegir. Ég get ekki ann- að sagt en að ég sé mjög lánsöm. Ég er heilbrigð og á heilbrigða fjöl- skyldu. Það skiptir mestu máli,“ segir hún og bætir við að þrátt fyrir ungan aldur sé hún nákvæmlega á þeim stað sem hún vilji vera á. „Ég fíla fjölskyldulífið – er nákvæmlega í stuðinu sem ég vil vera í.“ n „Treysti engum betur en honum“ „Ég er miklu gáfaðri en hann Upprennandi leikkona Elma Stefanía hefur fengið samning við Þjóðleikhúsið þrátt fyrir að vera enn í námi í Listaháskóla Íslands. myndir SigtryggUr Ari Hafði heyrt alls kyns sögur Þau hjónin kynntust þar síðasta sumar. Það fyrsta sem Elma gerði var að „gúgla“ þennan verðandi eiginmann sinn.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.