Dagblaðið Vísir - DV - 01.08.2014, Qupperneq 52

Helgarblað 1.–5. ágúst 201452 Menning
„Fáránlega
skrýtið ferli“
n Íslendingar léku í Bollywood-mynd n „Vissum nákvæmlega ekkert“
Þ
etta var náttúrlega fárán-
lega skrýtið ferli allt saman
og í fyrstu tökunum þurfti
maður að berjast við að
halda inni í sér hlátrinum
því þetta „díalóg“ var svo yndislega
drama tískt. Og svo skjóta þeir ensk-
um línum inn á milli þeirra sem eru
á hindí sem er drepfyndið,“ segir
ferðalangurinn Friðrik Guðmunds-
son í samtali við DV. Friðrik leikur
lítið hlutverk í Bollywood-myndinni
Raqs ásamt vini sínum og ferðafé-
laga, Hrafnkeli Hringi Helgasyni, en
þeir félagar hafa verið á ferðalagi um
Asíu síðan um miðjan maí. Blaða-
maður heyrði í Friðriki og fékk að vita
allt um Bollywood-ævintýrið mikla.
Tóku lest til Delí
Friðrik segir það hafa verið algjöra til-
viljun að hann og Hrafnkell enduðu á
því að leika í bíómynd.
„Við vorum að labba um Lucknow
þegar við komum allt í einu að kvik-
myndasetti þar sem var verið að taka
upp eitthvað klikkað dansatriði,“ út-
skýrir hann.
„Við fórum nær til að skoða þetta
betur og þá tók ég eftir því að það var
eitthvert fólk inni á settinu sem var
undarlega spennt yfir því að við vær-
um þarna. Þá hljóp aðstoðarleikstjór-
inn til okkar og spurði okkur hvort við
vildum leika breska hermenn í einu
atriði. Nokkrum dögum seinna feng-
um við svo að vita að tökurnar yrðu í
stúdíói í Delí svo við stukkum upp í
lest þangað.“
Mjög dramatísk mynd
Eftir að hafa ferðast í átta og hálfa
klukkustund með lest mættu Friðrik
og Hrafnkell til Delí.
„Við vissum nákvæmlega ekkert
um hvað myndin væri eða hvað við
værum að fara að gera fyrr en við
vorum komnir í einhverja fáránlega,
breska herbúninga fyrir framan risa-
stóran „greenscreen“,“ segir Friðrik.
„Atriðið var sem sagt eitthvað
lokauppgjör þar sem konungurinn
gefur aðalpersónunni medalíu en
aðalpersónan hafnar viðurkenn-
ingunni. Mjög dramatískt.“
Friðrik og Hrafnkell voru þó ekki
einu ferðamennirnir sem rötuðu fyr-
ir tilviljun inn í myndina.
„Við lékum verði konungsins með
tveimur öðrum evrópskum ferða-
mönnum sem vissu jafn lítið og við
og svo nokkrum indverskum strák-
um sem fengu hlutverkin í gegnum
leiklistarskólann sinn.“
Fengu lítil hlutverk
Þrátt fyrir að hlutverk Íslending-
anna hafi ekki verið stórt var þetta
mikil og skemmtileg upplifun.
„Það eina sem við gerðum var
að standa þarna á meðan athöfnin
fór fram, en Hringur fékk að rétta
konungnum medalíuna, enda er
hann bæði fjallmyndarlegur og
hæfileika ríkur,“ segir Friðrik.
„Það var samt frábært að fá að
vera með öllum aðalleikurunum
í sama atriði. Aðalpersónan var
leikin af einhverjum pakistönsk-
um náunga sem leit út fyrir að vera
„photoshoppaður“ og var með
mesta „eyeliner“ sem ég hef séð,“
segir hann og á þar við Imran Abbas
Naqvi sem er frægur leikari og fyrir-
sæta frá Pakistan. Ásamt honum er
það hin indverska Pernia Qureshi
sem fer með aðalhlutverið í Raqs.
Endurkoma frægs leikstjóra
Eftir að tökum lauk fengu Friðrik
og Hrafnkell að vita meira um
myndina sem, líkt og fyrr segir, heit-
ir Raqs og kemur út í janúar 2015.
„Myndin gerist á 19. öldinni og
fjallar um tímann þegar Bretar voru
að taka yfir gömlu konungdæmin
á Norður-Indlandi. Leikstjórinn,
Muzaffar Ali, var mjög frægur fyrir
20 árum en hætti svo í Bollywood-
bransanum en þessi mynd er hans
endurkoma þannig að fjármagn-
ið er með því meira sem sést í
Bollywood.“ n
Hörn Heiðarsdóttir
horn@dv.is
Við Taj Mahal Félagarnir hafa verið á
ferðalagi um Asíu síðan í maí.
Aðalleikari myndarinnar Imran
Abbas Naqvi er vinsæll leikari og
fyrirsæta frá Pakistan. Hann fer með
aðalhlutverkið í hinni væntanlegu Raqs.
Á setti Hrafnkell Hringur, til
vinstri, og Friðrik íklæddir breskum
herbúningum á setti.
Úr vegabréfi Sigmundar Ernis
Skítafangarinn
í fimmta hverfi
Í þetta sinn bjuggum við í oggu-
lítilli íbúð við Rue Mouffetard
í fimmta hverfinu í París, tvö
leitandi ungmenni með ástina
sín á milli. Og ef dagarnir fóru
ekki í spekingslega spássitúra
um nærliggjandi götur og stíga
voru heilu kvæðabálkarnir
ortir ofan í snjáða skræðu við
litlu kaffiborðin út við torg. Líf-
ið gat ekki verið betra. En þá
varð mér stundum litið á litla
manninn sem fór um strætin
á veikburða bifhjóli. Það var
búið að græja einhverja skúffu
framan á litverpan fákinn sem
féll með einu handtaki ofan í
götuna og veiddi þaðan upp
hvern hundaskítinn af öðrum.
Það var sumsé starfi mannsins
að skíthreinsa París – og af því
spókaralegum Frökkum fannst
ekkert fínna en að spígspora
um með rakka sína af öllu tagi
á bökkunum hennar Signu
var ekkert lát á mykjunni allri
saman. París var full af skít.
Ekki kom ég auga á iðnari
borgarstarfsmann í höfuð-
borginni stóru en þennan smá-
gera mann. Dag hvern sást
hann skjótast um á milli kaffi-
borða og búðarrekka með aug-
un stíf og stjörf sem mændu
áfergjulega á næsta kúk. Og þá
var skúffan látin falla á einni
örskotsstundu – og bjakkið var
á burt eins og töfrasprota væri
veifað.
Þetta líka skítadjobb virtist
vera litla manninum fyllilega
að skapi. Hæglega mátti lesa
eitthvert sambland af virðingu,
athyggju og upphefð út úr kisu-
legu andlitinu sem var ramm-
að inn af fátæklegu kaskeiti og
lóslitnum trefli sem sveiflaðist
aftur af krangalegum öxlunum.
Líklega vaknaði hann á hverj-
um morgni í einhverri kytru-
legri kjallaraholu og skellti í sig
þykkum espresso og þurrum
gauloises áður en hann klof-
aði upp á mótorgandinn, þess
albúinn að frelsa götur Napó-
leóns undan drafi og drullu.
Þetta var maður með erindi,
skýran tilgang og hlutverk;
aðra sögn var ekki hægt að lesa
úr einbeittu svipmóti hans og
ómældum áhuga á næsta saur.
Eftir því sem leiðir okkar
lágu oftar saman varð mér æ
meira hugsað um ólíkt hlut-
skipti okkar mannanna. Og
ekki síður það breiða og ógnar-
gleiða starfssvið sem hægt er
að velja á hverri einustu lífsleið.
Einir sóða út, aðrir taka til. Ein-
hverjir kveikja eldana, aðrir
njóta ylsins. Og það sem ein-
hverjum finnst óhugsandi að
gera verður auðveldlega að
vana annars.
Og stundum er það líka
svo að störfin leita mann uppi;
einhvers staðar í andrúm-
inu stendur það skýrum stöf-
um skrifað hvað maður eigi að
taka sér fyrir hendur í lífinu. Og
kannski var það einmitt svo í
tilviki þessa hugmóða manns
sem fór um strætin á veikburða
bifhjóli og skóflaði upp skít eins
og væri það bæði skemmtun
hans og skylda. Kannski hafði
honum alltaf verið ætlað þetta
starf.
Hvað ætli hann dreymi
á nóttunni, hugsaði ég einn
daginn þar sem ég stóð upp frá
flísalögðu kaffiborðinu út við
endann á Rue Mouffetard. Og
einhvern veginn fannst mér
bara eitt þar koma til greina.
Stanslaust stuð í bakgarðinum
Tónleikaveisla alla helgina á Dillon
Þ
eir sem ekki fara úr bænum
yfir helgina þurfa ekki að óttast
að hafa ekkert að gera. Í bak-
garðinum á Dillon við Lauga-
veg verða tónleikar alla helgina. Þetta
er í áttunda sinn sem tónleikaveisla
er haldin í bakgarðinum yfir verslun-
armannahelgina og hafa tónleikarnir
yfirleitt verið vel sóttir. Í ár koma fram
yfir tuttugu hljómsveitir auk þess
sem það verður grillveisla að hætti
Chuck Norris alla dagana. Á föstu-
deginum koma fram hljómsveit-
irnar: Ojba Rasta, Dimma, Benny
Crespo´s Gang, Elín Helena, Lily Of
The Valley, Bellstop og Jakobsson. Á
laugardaginn koma fram: Sólstafir,
Snorri Helgason og Silla, We Made
God, Audio Nation, Ármann Yngvi,
Milkhouse og Myrká. Á sunnudegin-
um koma svo fram Dikta, Low Roar,
Mosi Musik, The Roulette, Alchem-
ia, Future Figment og Lucy in Blue.
Þeir sem vilja kynna sér málið betur
er bent á Facebook-síðu bakgarðsins;
facebook.com/bakgardurinn. n
viktoria@dv.is Verða í stuði Hljómsveitin Dikta kemur fram á tónleikunum. MynD BAlDur KrisTjÁns