Hagskýrslur um mannfjöldaþróun - 01.01.1963, Blaðsíða 14

12
Mannfjöldaskýrslur 1951—60
meiri cn dæmi eru til um áður hér á landi. Árlegur vöxtur var þá 2,08% að meðal-
tali, en 22,9% á áratugnum í lieild.
í fyrsta dálki 2. yfirhts er sýnd íbúatöluaukning frá hverri fólksfjöldataln-
ingu til þeirrar næstu. Munu þær tölur vera nokkuð réttar og í sæmilegu innbyrðis
samræmi frá ári til árs, og þá einkum eftir að tölur þjóðskrár komu til árið 1953.
í 2. dálki sama yfirhts er sýnd eðlileg mannfjölgun hvers árs, sem svo er nefnd,
þ. e. hversu margir fleiri hafa fæðzt en dáið. Þær tölur eru miðaðar við almanaks-
árið og svara því ekki alveg til fólksaukningarinnar í tíma, en skekkja af þeim
sökum verður minni en svo, að merkja megi. Sjálfar eru tölurnar um fædda og
dána liér á landi á ári hverju réttar svo að skakkar minna en 1%.
í 3. dálki 2. yfirlits er svo mismunur talna 2. dálks og 1. dálks. Sýnir hann
— ef allt er með fehdu — tölu innfluttra umfram brottfluttra, en hún getur að
sjálfsögðu verið neikvæð, ef svo ber undir. Ekki eru fyrir hendi beinar tölur um
þessa flutninga og verður því að fara þessa leið, til þess að fá upplýsingar um þá.
Svo sem fram kemur í 1. yfirhti, hefur á síðasta áratug orðið veruleg breyting á
hlutfallinu milh tölu karla og kvenna í landinu. Árið 1950 var mjög lítill munur
á tölu karla og kvenna, en eftir það hefur lilutfahstala kvenna farið lækkandi,
og í árslok 1960 voru aðeins 979 konur á móti hverjum 1 000 körlum. Vafalítið
eiga fólksflutningar frá landinu og til þess drjúgan þátt í þessari breytingu, þar
sem konur flytja meira brott en karlar, en karlar hins vegar fleiri meðal innflytj-
enda. Hin eðlilega mannfjölgun á tímabilinu 1951—60 var 17,251 karl og 16 191
kona. í árslok 1960 hefðu því — án flutninga frá landinu og til þess — átt að vera
í landinu alls 89 488 karlar og 88 246 konur, en voru 89 578 karlar og 87 714 konur.
Hafa þannig 532 konur flutt af landi brott umfram þær, sem komu, en aftur á
móti liafa komið 90 karlar umfram þá, sem fóru. Þessar tölur eru ekki áreiðan-
legar, þar sem brottflutningar eru ekki eins vel tilkynntir og skyldi. Eru hverju
sinni fleiri brottfluttir en vitað er um, og íbúar landsins því aðeins oftaldir. En
shk smáskekkja í þjóðskrá verður mikil skekkja í þessu sambandi.
2. Mannfjöldi í bæjum og sveitum.
Urban and rural population.
Hér á landi hafa þeir, sem búið hafa í kaupstöðum og í kauptúnum með yfir
300 íbúa, verið taldir bæjarbúar (búa í þéttbýh), en þeir, sem búa í minni þorpum,
hafa verið taldir með sveitabúum.
í 1. yfirhti er sýnt, hvernig meðalmannfjöldi hvers árs skiptist eftir lögheimili
íbúa í hæjum og sveitum. í 3. yfirliti hefur tölum 1. yfirhts verið breytt í hlutfalls-
tölur. Þar sést, að sveitabúum hefur farið lilutfahslega fækkandi með ári hverju.
Á áratugnum 1951—60 nemur fækkunin sem svarar 7,2% af öllum íbúum lands-
ins, og sem næst 3 500 manns í beinum tölum. Þessi fækkun stafar að verulegu
leyti af því, að nokkrir staðir, sem í byrjun tímabilsins (1950) voru taldir til sveita,
teljast við lok þess (1960) kauptún. Á þeim stöðum bjuggu um 2 700 manns árið
1950, svo að bein fækkun í dreifbýli, landfræðilega séð, nemur aðeins 800 manns,
en vegna mikillar fjölgunar landsmanna á tímabihnu (22,9%) er um að ræða
verulega hlutfallslækkun. Á tímabihnu 1951—60 bætast við kauptún, sem voru
með 2 700 íbúa 1950, en úr tölu kauptúna hverfa bæði Kópavogur og Glerárþorp,
sem voru með rúmlega 2 000 íbúa 1950. Aukning á íbúatölu þeirra staða, sem
teljast kauptún 1960, er því raunverulega 700 íbúum minni en tölurnar í töflunum