Dagblaðið Vísir - DV - 13.05.2011, Blaðsíða 27

Erlent | 27Helgarblað 13.–15. maí 2011
Það eru sennilega ekki margir sem
myndu trúa því að ís væri gulls ígildi,
og það bókstaflega. Þýsk hjón, þau
Sara og Hans Peter Ehrlich, fengu þó
að kynnast því þegar þau voru í helg-
arferð í Flórens og ákváðu að fá sér
hvort sína kúluna af ítölskum ís, eina
í vöffluformi en hina í boxi. Ehrlich-
hjónin borguðu 27 evrur fyrir kúl-
urnar tvær, eða það sem samsvarar
rúmlega 4.400 krónum. Þess má geta
að gramm af gulli kostar í dag rétt
rúmlega 5.500 krónur og því ljóst að
ekki munar miklu á verðinu á ísnum
og gullinu. Ítalska dagblaðið Corri-
ere della Sera greindi frá þessu.
Trúði ekki sínum eigin eyrum
Ehrlich-hjónin eru frá Freiburg í
suðvesturhluta Þýskalands og er þar
að finna flesta ítalska íssala á hverja
1.000 íbúa í gjörvöllu Þýskalandi.
Þau kunna því augljóslega að meta
góðan ís, en þrátt fyrir þetta him-
inháa verð voru þau Sara og Hans
Peter sammála um að ísinn hefði
ekki einu sinni verið góður.
Þegar þau komu aftur á gisti-
heimili sitt í Flórens röktu þau raun-
ir sínar fyrir gestgjafanum. Caroline
Wasserfuhr, sem rekur gistiheimilið,
trúði ekki sínum eigin eyrum. „Þegar
þau sögðu mér frá þessu var ég viss
um að þetta hefði verið tungumála-
örðugleikum að kenna, en þá sýndu
þau mér kvittunina fyrir viðskiptun-
um. Þá vissi ég að þau væru að segja
satt.“
Ekki kaupa „túristaísinn“
Þó að vissulega megi kenna í brjósti
um Ehrlich-hjónin, gátu þau sjálfum
sér um kennt. Ítalski íssalinn Bern-
ardo Minnitti rekur einnig ísbúð í
Flórens, aðeins steinsnar frá Ponte
Vecchio, því sígilda og gullfallega
brúarmannvirki í miðborg Flórens,
en þar keyptu Ehrlich-hjónin ein-
mitt ísinn sinn. „Þessir þýsku túrist-
ar þurftu að borga fyrir það að kaupa
sér ís á Ponte Vecchio, en það þýð-
ir ekki að þau hafi fengið gæði sem
samsvara verðinu. Ís sem er seldur
á fjölförnum ferðamannastöðum
er oft blandaður með litarefnum og
sleginn svo loft komist í hann. Góður
ítalskur ís á hvorki að innihalda litar-
efni né vera sleginn.“
Vaxandi iðnaður
Ljóst er að ísiðnaðurinn á Ítalíu er
ört vaxandi. Síðan Ítalir tóku upp á
því að ísgerðarmenn að vernduðu
starfsheiti (svipað hefur verið gert
með „ekta ítalska pítsu“) hefur iðn-
aðurinn vaxið ört. Í dag eru um 37
þúsund löggiltir ísgerðarmenn á Ít-
alíu sem selja um 360 þúsund tonn
af ítölskum ís á hverju ári. Þetta sam-
svarar því að hver einasti Ítali borði
um sex kíló af ís á ári hverju. Í dag
veltir ísiðnaðurinn um 2,5 milljörð-
um evra á ári, sem samsvarar rúm-
lega 410 milljörðum íslenskra króna.
Þess má geta að ítalskur ís var
reyndar fundinn upp í Flórens, af
matreiðslumeistaranum Bernardo
Buontalenti. Fylgdi hann fyrirmæl-
um meistara síns, sem var enginn
annar en auðmaðurinn Cosimo de
Medici, sem bað hann um að bjóða
upp á kaldan rjóma, sem þeyta
átti með eggjarauðum, hunangi og
„dass“ af víni.
n Þýsk hjón borguðu 4.400 krónur fyrir tvær kúlur af ítölskum ís, sem slagar upp í gang-
verðið á hreinu gulli n Miklu skiptir að eiga ekki viðskipti við „túristastaði“ „ Ís sem er seldur á
fjölförnum ferða-
mannastöðum er oft
blandaður með litarefnum.
Björn Teitsson
blaðamaður skrifar bjorn@dv.is
Ítalskur ís: gulls ígildi
Nammi-namm Ítalskur
ís er sérstaklega gómsætur
þegar heitt er í veðri.
Vilja styrkja
EVrópuVitund
tilvistarkreppu. „Evrópusambandið
er á fullri ferð að bæta ímynd sína
við litlar undirtektir íbúa aðildarríkj-
anna. Mikil sjálfstæðisbylgja þjóða
gengur nú yfir heiminn og þá vel-
ur Evrópusambandið hina leiðina.
Auðvitað sprettur upp ótti í Brussel
við sjálfstæðisvakningu þjóða í Evr-
ópu, því ef þessi vakning fær að vaxa
óhindrað þá ríður það Evrópusam-
bandinu að fullu. Schengen-samn-
ingurinn gæti flýtt því ferli og fleiri
og fleiri þjóðir ætla ekki að lúta al-
ræðisvaldinu um frjálsa för fólks án
landamæra innan Evrópu. Hnignun
Evrópusambandsins er löngu ljós og
kratisminn sem sambandið er byggt
á er málefnalega gjaldþrota, því
þegar að kreppir í þjóðríkjum sam-
bandsins sætta skattgreiðendur sig
ekki við að halda uppi bákni Evrópu-
elítunnar, óháð menningu.“
Það sem sameinar, ekki það
sem sundrar
Baldur Þórhallsson, prófessor í
stjórnmálafræði við Háskóla Íslands,
segir að Evrópuvitund á Ísland sé
í raun ekki viðurkennd. „Fólk á til
að hugsa sem svo að margt í okk-
ar menningu sé „sér-íslenskt.“ Mér
finnst það skrýtin nálgun. Allt frá
miðöldum höfum við Íslendingar í
raun notið góðs af menningu Evr-
ópu. Það er ekki fyrr en með seinna
stríði að einhver menningaráhrif
berast hingað annars staðar frá, þá
frá Bandaríkjunum. Eftir hörmung-
ar seinna stríðs var reynt að koma
þeirri hugsun að meðal Evrópu-
búa, að hugsa frekar um hvað sam-
eini Evrópuþjóðir, frekar en að hugsa
um hvað sundri þeim. Íslendingar
mættu hugsa meira á þeim nótum.“
Eitt af sameiningar-
táknunum Lena frá
Þýskalandi ætlar að
freista þess að sigra í
annað skipti í Eurovision.
Aldraður nasisti dæmdur í fangelsi:
Dæmdur fyrir stríðsglæpi
Dómstóll í München í Þýskalandi
hefur dæmt John Demanjuk, sem
vann eitt sinn í útrýmingarbúðum
nasista, í fimm ára fangelsi. Dem-
anjuk, sem er 91 árs að aldri, þurfti
að vera í hjólastól eða í sjúkrarúmi
á meðan réttarhöldin fóru fram.
Börn hans og nokkur barnabörn
voru einnig viðstödd réttarhöldin
en þau mótmæltu öll meðferðinni
á Deman juk og sögðu hann of veik-
burða til að þola að standa fyrir rétti.
„Þrátt fyrir að það sé staðreynd, að
einhverjir muni fá uppfyllta ósk sína
með sakfellingunni, er ekkert sem
dómstóllinn í München getur gert
til að bæta fyrir þær þjáningar sem
Þýskaland hefur valdið föður mín-
um,“ sagði John Demanjuk yngri, er
hann reyndi að fá dómstólinn til að
sýna föður sínum vægð.
Demanjuk fæddist í Úkraínu og
var tekinn höndum sem stríðsfangi
af Þjóðverjum árið 1941. Hann fékk
síðar að vinna fyrir þýska herinn í út-
rýmingarbúðunum við Sobibor í Pól-
landi, en lögfræðingur Demanjuks
sagði að hann hefði verið neyddur til
þess – ella hefði hann verið skotinn
eða látinn svelta til bana. Í Sobibor
voru um 250 þúsund gyðingar leidd-
ir í gasklefana, þar á meðal voru um
27.900 frá þeirri stundu er talið er að
Demanjuk hafi byrjað að vinna þar.
Sönnunargögn gegn Demanjuk
voru af skornum skammti, en ekkert
eftirlifandi vitni gat staðfest að hann
hefði tekið þátt í að útrýma gyðing-
um. Málið var í raun byggt á einu
sönnunargagni, en það var nafn-
skírteini sem gefið var út af Nasista-
flokknum. Lögfræðingur Deman-
juks sagði að nafnskírteinið hefði
verið falsað af Sovétmönnum, því
Demanjuk hafði verið ætlað að villa
á sér heimildir þegar hann var enn í
sovéska hernum.
Demanjuk hafði búið í Bandaríkj-
unum síðan snemma á 6. áratug síð-
ustu aldar, en þar bjó hann sér gott
heimili með fjölskyldu sinni og starf-
aði um áratugaskeið sem bifvéla-
virki. Hann hefur áður þurft að svara
til saka fyrir dómi, en hann var sýkn-
aður af ísraelskum dómstólum árið
1988.
Hermaður og óbreyttur borgari Seinni myndin var tekin fyrir 15 árum.