Dagblaðið Vísir - DV - 01.08.2008, Blaðsíða 30

föstudagur 1. ágúst 200830 Umræða
Svarthöfði hefur tekið sig taki og viðurkennir nú að vera haldinn ofbeldiskenndum
í umferðinni. Það er ekki svo að
skilja að hann sé eins og ofbeldis-
fyllstu kúrekar malbiksins í Banda-
ríkjunum sem hafa sumir hverjir
hlaðna skammbyssu í sætinu við
hlið sér. Sumir skjóta aðra öku-
menn í stað þess að senda fokk-
merki eða reka út úr sér tunguna.
Svarthöfði er auðvitað skki sú gerð
af manni en hann umbreytist samt í
umferðinni og verður reiður, allt að
því heiftúðugur, þegar fíflin í hinum
bílunum hegða sér ekki samkvæmt
bókinni.
Dagsdaglega er Svarthöfði einstaklingur sem er jafnan prúður og kurteis. Jafnvel er
til í dæminu að hann láti vaða yfir
sig án þess að æmta eða skræmta.
Hann er sem sagt ekki maður sem
æpir skítt með kerfið á torgum,
þvert á móti. En um leið og upp
í bílinn er komið breytist hann
og verður árásarhneigður eins
og geitungur í áliðnum ágúst.
Lítið þarf til þess að hjartsláttur-
inn fari upp að hættumörkum og
blóðið þrýstist fram
í gagnaugun. Ein-
hver tekur fram
úr á þjóðvegi
og Svarthöfði
snöggreiðist
og gefur jafnvel
fokkmerki þótt
það sjáist kannski
ekki utan bifreiðarinnar. Hann
verður meðvirkur bílunum sem á
eftir koma og þeim sem eru fram
undan. Öll hugsun snýst um það
eitt að vera þátttakandi í umferð-
inni og láta ekki vaða yfir sig. Í
þessu ástandi skapast æsingur á
báða bóga og jafnvel kappakstur í
fullkomnu tillitsleysi. Þegar áfanga-
stað er náð þarf Svarthöfði gjarnan
að fá sér hvítvínsglas til að róa taug-
arnar eftir æsilega atburði umferð-
arinnar. Hann er einn af fjölmörg-
um kúrekum íslenska malbiksins,
eins konar Drakúla sem undir fullu
tungli verður blóðþyrstur en hvílir
þess á milli friðsamur í kistu sinni.
Það var í einu tilfinningaupp-náminu á þjóðvegi sem Svart-höfði lærði sína lexíu. Hann
var á leið á menningarsamkomu í
afdal og þurfti að aka
um malarveg.
Einmitt undir
þeim kring-
umstæðum
kemur í ljós
hverjir kunna
að keyra úti á
landi. Fíflin af
höfuðborgarsvæð-
inu aka á miðjum vegi og stofna
umferð á móti í stórhættu. Sjálft
nóbelskáldið, Halldór Laxness,
lenti eitt sinn úti í skurði eftir að
hafa mætt einum slíkum. Skáld-
ið hafnaði úti í skurði en slasað-
ist sem betur fer ekkert. Bifreiðin
sem flæmdi hann út af stoppaði að
sjálfsögðu og ökumaðurinn hug-
aði að manninum í skurðinum. Þá
féllu þessi fleygu orð Laxness: „Get
ég gert eitthvað fleira fyrir þig, væni
minn?“ Svarthöfði lenti einmitt í
svipuðum ökumanni á leiðinni á
menningarsamkomuna eftir mjó-
um malarvegi. Á undan ók bíll á
miðjum vegi og það hvarflaði ekki
að ökumanninum að hleypa Svart-
höfða, sem fylgdi honum fast eftir í
rykmekki, fram úr. Grjótið dundi á
bifreið Svarthöfða sem í stigvaxandi
reiði sinni hafði ekki úthald til þess
að hægja ferðina og auka þannig
bilið. Loksins þegar færi gafst á
rykspólaði Svarthöfði fram úr óvin-
inum og sparaði ekki við sig spólið
svo hinn fengi að finna fyrir grjóti
og ryki. Sigurtilfinningin færðist yfir
Svarthöfða sem brunaði sem leið lá
á áfangastað.
Örfáum mínútum eftir að Svarthöfði komst á áfanga-stað kom bifreið óvinarins.
Svarthöfði var kominn út úr bíln-
um og úr ökuhamn-
um. Honum
brá talsvert
þegar
bif-
reiðin kom. Framrúðan var kross-
sprungin eftir steinkast. Svarthöfði
vissi ekki alveg hvernig hann ætti
að bregðast við óvarinn af eigin
bifreið. En svo rak hann í rogast-
ans þegar út úr bílnum steig ná-
frændi hans og vinur með sam-
anbitnar varir og
æðisglampa í
augum. Frænd-
urnir slógust
ekki en þetta
atvik mark-
aði samskipti
þeirra upp frá því
og allt til þessa dags. En
atvikið á malarveginum varð þó til
góðs. Svarthöfði áttaði sig á því að
fíflin í umferðinni voru sum hver
frændur hans og frænkur. Og hann
ákvað að ná stjórn á tilfinningum
sínum. Smám saman virkaði reiði-
stjórnunin og nú er Svarthöfði einn
brosmildasti bílstjórinn á landinu,
alveg sama hvað á dynur.
KúreKar malbiKsins
svarthöfði
Brynjólfur Þór guðmundsson fréttastjóri skrifar. Ólafur F. virðist hins vegar líta svo á að hann eigi að stjórna öllu
Leiðindasiðir pólitíkusa
Leiðari
Það er leiður siður sumra stjórnmálamanna að væla und-an ofsóknum þegar fjölmiðlar spyrja þá spjörunum úr. Gott dæmi um þetta er Ólafur F. Magnússon, borgarstjóri í Reykjavík. Ólafur hefur verið óheppinn í borgarstjóratíð
sinni. Hann hefur lent í nokkrum erfiðum málum og virðist ekki
hafa haft það sjálfstraust sem þurfti þegar hann tók við starfinu. Í
stað þess að líta í eigin barm og sjá hvað megi betur fara hefur hann
valið að væla undan fjölmiðlum.
Frægt varð hve ósáttur Ólafur varð þegar hann var spurður út í
heilsu sína þegar hann samdi um nýjan meirihluta, 100 dögum eftir
að hafa samþykkt að taka þátt í öðrum borgarstjórnarmeirihluta. Þá
voru svörin að spurningarnar væru ótímabærar og á blaðamanna-
fundi þar sem nýr meirihluti Sjálfstæðisflokks og flokksbrots F-lista
var kynntur sárnuðu honum mjög spurningarnar.
Á dögunum urðum við vör annarrar uppákomu
með borgarstjóranum. Hann mætti í viðtal í
Kastljósið þar sem ræða átti nokkur mál. Ólaf-
ur F. virðist hins vegar líta svo á að hann eigi að
stjórna öllu, ekki aðeins borginni heldur
líka spjallþáttum í sjónvarpi. Þannig
hélt hann langar einræður sem Helgi
Seljan, stjórnandi þáttarins, reyndi að
binda enda á til að koma spurningum
sínum að. Þetta þótti borgarstjóranum hin mesta ósvinna.
Þetta er leiðindasiður margra stjórnmálamanna. Geir H. Haarde er
annað dæmi um svona stjórnmálamann. Hann var orðinn mjög úr-
illur í viðtölum og taldi það jafnvel dónaskap að spyrja hvernig liði
aðgerðum til að sporna gegn efnahagskreppunni sem Íslendingar
ganga í gegnum.
Þau sem mynda minnihlutann í borgarstjórn í dag eru ekki endi-
lega hótinu skárri. Blaðamenn þverfótuðu vart fyrir fréttatilkynn-
ingum og símtölum Dags B. Eggertssonar og Svandísar Svavars-
dóttur þegar þau voru borgarfulltrúar í minnihluta þar til seint á
síðasta ári. Það breyttist á einum degi. Fólkið sem áður kepptist við
að koma málstað sínum á framfæri í fjölmiðlum hætti að svara sím-
tölum, skilaboðum, tölvupóstum og smáskilaboðum.
Fæstir fjölmiðlamenn gera sér nokkrar væntingar um
að stjórnmálamenn vilji tala við þá vegna persónu-
töfra blaðamannsins. Ástæðan fyrir því að flestir
stjórnmálamenn tala við fréttamenn (og enn fleiri
ættu að gera það í meira mæli) er einfaldlega sú að
fjölmiðlar eru besta leiðin til að koma málflutn-
ingi stjórnmálamanna á framfæri. En þeir mega
heldur ekki gleyma að fjölmiðlar eru líka í flest-
um tilfellum besta leið almennings til að spyrja
stjórnmálamenn spjörunum úr.
DómstóLL götunnar
Hvað finnst þér um dóminn yfir Háskólakennaranum?
„Hann er of vægur, svona menn eiga
að vera lengur inni.“
Bergur Sigurjónsson,
42 ára umsjónarmaður Íþrótta-
hússins á Selfossi
„Ég get ekki svarað þeirri spurningu
þar sem ég hef ekki kynnt mér málið.“
Sæmundur Ólafsson,
30 ára bensínstöðvarstarfsmaður
„Ég hef ósköp lítið kynnt mér hann,
allavega ekki nógu vel.“
Jóhann Árni Rúnarsson,
51 árs framkvæmdastjóri
„Hann er fáránlegur, hann ætti að fá
miklu þyngri dóm fyrir það sem hann
gerði.“
Lóa Jóhannsdóttir,
22 ára háskólanemi
Útgáfufélag: Dagblaðið-Vísir útgáfufélag ehf.
Stjórnarformaður: Hreinn loftsson
framkVæmDaStjóri: Elín ragnarsdóttir
ritStjórar:
jón trausti reynisson, jontrausti@dv.is
og reynir traustason, rt@dv.is
fréttaStjóri:
Brynjólfur Þór guðmundsson, brynjolfur@dv.is
auglýSingaStjóri:
ásmundur Helgason, asi@birtingur.is
dv á netinu: dv.is
aðalnúmer: 512 7000, ritstjórn: 512 7010,
áskriftarsími: 512 7080, auglýsingar: 512 70 40.
Umbrot: dv. Prentvinnsla: landsprent. Dreifing: árvakur.
dv áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins á stafrænu
formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
öll viðtöl blaðsins eru hljóðrituð.
sanDkorn
n Ólafur F. Magnússon borg-
arstjóri er ekki í sérstaklega
góðum málum eftir Kastljóss-
þátt þar sem Helgi Seljan gerði
harða atlögu að honum vegna
ágreinings-
mála í Borg-
inni. Helgi
var sérlega
aðgangs-
harður þar
sem kom
að málum
aðstoðar-
mannsins
brottrekna, Ólafar Guðnýjar
Valdemarsdóttur. Þar þótti
einhverjum Helgi fara yfir
strikið enda er aðstoðarmað-
ur pólitískt ráðinn og það því
fullkomlega á valdi Ólafs að
reka hana.
n Spurningar Helga Seljan að
öðru leyti voru góðar og gild-
ar en borgarstjórinn brást við
þeim af hroka og talaði gjarn-
an um sjálfsan sig í þriðju per-
sónu. Borgarstjórinn tönnlað-
ist á því að spurningar snerust
um aukaatriði og neitaði ít-
rekað að svara. Þátturinn
í heild var því
hinn vandræða-
legasti. Strax
og honum lauk
hreytti borg-
arstjórinn
einhverju út
úr sér við
Helga sem
sat forviða
eftir í sett-
inu.
n Skattakóngur Austurlands
er Kristinn Aðalsteinsson á
Eskifirði sem greiðir hátt í 173
milljónir króna. Kristinn er
sonur Alla ríka en hann seldi
sinn hlut í fjölskyldukvótanum
fyrir hálfan annan milljarð á
seinasta ári. Athyglisvert er að
Þorsteinn Kristjánsson, mágur
Kristins, sem nú ber hitann
og þungann af rekstri Eskju,
kemst ekki inn á topplista
skattsins. En Þorsteinn þarf
ásamt Björk Aðalsteinsdóttur
að standa undir þriggja millj-
arða kostnaði vegna útgöngu
Kristins og Elvars Aðalsteins-
sonar sem einnig seldi sinn
hlut.
n Á Suðurlandi trónir efstur
á lista skattakónga hæsta-
réttardómarinn fyrrverandi,
Pétur Kr. Hafstein, sem býr á
Stokkalæk eftir að hann hætti
sem dómari. Greinilegt er að
afkoma hans er góð því hann
greiðir yfir 150 milljónir króna
í gjöld. Næstur honum er Guð-
mundur Birgisson á Núpum
3, Ölfusi með rúmar 111 millj-
ónir í gjöld. Guðmundur er
stóreignamaður og á jarðir um
allt land. Þekktastur er hann
þó fyrir að vera gæslumað-
ur minn-
ingarsjóðs
um frænku
sína, Sonju
Zorrilla.
Lítið hef-
ur reynd-
ar spurst
til sjóðsins
undanfar-
in ár.