Dagblaðið Vísir - DV - 01.08.2008, Síða 45

DV Helgarblað föstudagur 1. ágúst 2008 45
„Ég er að ná mér,“ segir Guðmundur
Týr Þórarinsson, betur þekktur sem
Mummi í Götusmiðjunni, en hann er
nýsloppinn út af spítala eftir að hafa
fengið hjartaáfall. Sambland af streitu
og laumureykingum varð til þess að
Mummi hné niður í eigin afmælis-
veislu. Sjúkrabíll kom á vettvang og
fór með hann á spítala þar sem hann
gekkst undir skurðaðgerð. Aðgerðin
heppnaðist vel og er Mummi kominn
heim í faðm ástarinnar sinnar, Sunnu
Ólafsdóttur flugfreyju. Nú þarf hann
að endurskoða allt sitt líf annars eru
helmingslíkur á að hann endi aftur á
spítala. Mummi segist standa á kross-
götum, hann þarf að breyta lífsstíl sín-
um ætli hann að halda heilsunni.
Hjartaáfall í afmælinu
Það var í byrjun júlí sem Mummi
hugðist halda upp á fimmtugsafmæl-
ið sitt með pompi og prakt. Vinir og
vandamenn hittust á veitingastaðn-
um Silfri til þess að fagna merkum
tímamótum Mumma. Þegar í upphafi
veislunnar fann hann fyrir verkjum.
Stuttu síðar varð ljóst að eitthvað
meiriháttar amaði að Mumma og
sjúkrabíll var kallaður til. Hann var
færður upp á spítala og lagðist þá þeg-
ar undir hnífinn. Mummi hafði feng-
ið hjartaáfall og yrði ekki brugðist við
undir eins væri dauðinn vís.
Gestir sátu eftir í veislunni og biðu
í von og ótta um ástvin sinn. Þau
snæddu aðalrétt og biðu eftir fregnum
af Mumma. Það var síðan þegar þau
borðuðu eftiréttinn sem góðu fréttirn-
ar bárust; Mummi var hólpinn.
Algjör fíkill
„Ég þarf að breyta alfarið um lífs-
stíl vilji ég ekki enda aftur á skurðar-
borðinu,“ segir Mummi þreytulega en
ástæðan fyrir hjartaáfallinu var streita
og reykingar. Mummi segist hafa ver-
ið byrjaður að reykja í laumi og er ekki
hreykinn af sjálfum sér.
„Ég var alltaf fullur af skömm vegna
reykinganna, maður var algjör fík-
ill,“ segir Mummi sem hefur tekist að
sigra áfengisbölið en var fyrirmunað
að sigra tóbaksfíknina. Nú er svo kom-
ið að hann á engra kosta völ – ekkert
minna en dramatískar breytingar á
lífsstílnum dugir.
Mummi var nær dauða en lífi þeg-
ar hann fékk hjartaáfallið en á tímabili
var tvísýnt um hvernig færi fyrir hon-
um. Hann þurfti að dvelja á spítala í
rétt tæpa viku til þess að ná sér aftur
og ljóst að hjartaáfallið var mikið og
þungt högg fyrir heilsuna.
Skammaður af læknum
„Mér var bara sagt á skurðarborð-
inu að ég væri dauður ef ég hætti ekki
að reykja,“ segir Mummi en læknarnir
sem hlúðu að honum voru ekkert að
skafa utan af því þegar þeir skömm-
uðu Mumma fyrir lífsstílinn. Læknarn-
ir sögðu við hann að sífellt yngra fólk
væri að leggjast undir hnífinn vegna
óholls lífernis. Jafnvel ungir menn á
fertugsaldri væru að fá hjartaáfall.
Sjálfur segir Mummi að kólesteról-
ið hafi ávallt verið lágt hjá sér en hann
hafi hugað að mataræðinu í gegnum
tíðina. Það dugði ekki því streitan og
reykingarnar voru að drepa hann.
Hann segir allar æðar hafa verið sam-
anherptar enda stressið að fara með
hann, eins og Mummi orðar það sjálf-
ur.
„Maður heldur alltaf að maður sé
ómissandi,“ segir hann og bætir við að
sú hugsun hafi hreinlega skilað hon-
um á skurðarborðið.
Óþreytandi baráttumaður
Mummi hefur verið ötull í með-
ferðarúrræð-
um fyrir ungl-
inga í gegnum
tíðina. Áður
en hann byrj-
aði með Götu-
smiðjuna hélt
hann úti Mót-
orsmiðjunni.
Hann hefur
lagt gríðarþung
lóð á vogarskál-
ar Vímulausrar
æsku og tileink-
að líf sitt barátt-
unni gegn böli
áfengis og fíkni-
efna. Nú síðast
fékk Götusmiðj-
an aðgang að
húsnæðinu sem hýsti Byrgið á sínum
tíma og hefur það verið mikil búbót
fyrir Götusmiðjuna. Hingað til hefur
það þótt nokkuð snúið að halda heim-
ilinu saman og kallar á gríðarmikla
vinnu af hálfu Mumma sem hefur
verið óþreytandi að aðstoða ungviði
Íslands. Sjálfur hefur hann unnið öt-
ullega að heilbrigðari lífsstíl ungling-
anna og nú er komið að honum sjálf-
um.
Treystir samstarfsfólkinu
„Það er fullt af hæfu fólki í Götu-
smiðjunni,“ segir Mummi sem þykir
kominn tími til þess að treysta góðu
samstarfsfólki. Það geti skilað sér í
lengra og betra lífi. Mummi hefur
unnið myrkranna á milli í Götusmiðj-
unni sem nú er í Grímsnesi. Hann seg-
ist hafa upplifað sig í aðalhlutverki þar
sem hann væri ómissandi.
„Þá fer þetta til fjandans og mað-
ur endar á skurðarborðinu,“ segir
Mummi sem þurfti að þola hjartaáfall
til þess að læra þau grunnsannindi að
enginn er ómissandi – kirkjugarður-
inn sé ágætis áminning um það.
Að sögn Mumma eru það ekki
bara læknarnir sem skipa honum að
slaka á, vinnufélagar og fjölskylda vilja
halda honum lengur í jarðvistinni og
því skipun frá þeim að hann hægi á
sér.
Viðburðarík ævi
Mummi hefur átt viðburðaríka ævi
og þurfti meðal annars að berjast við
fíkílinn í sér. Hann hætti allri neyslu
árið 1992 og hefur verið án vímuefna
síðan þá.
Mummi er næstelstur fimm bræðra,
skilnaðarbarn sem flutti úr 101 í Laug-
arneshverfið og þaðan í Mosfellssveit-
ina þegar hann var unglingur.
„Ég tel að það hafi bjargað lífi mínu
að flytja út fyrir bæinn á unglingsár-
unum,“ segir hann. „Flestir æskuvina
minna dóu, enduðu á geðdeild eða á
Hrauninu. Fyrsta skipulagða innbrot-
ið mitt framdi ég þegar ég var tíu ára.
Það var svo vel skipulagt að ég notaði
ekki kúbein heldur varð mér úti um
lykilinn að sjoppunni sem ég ætlaði
að ræna. Ég held að við fæðumst öll
með tiltölulega autt blað, en svo mót-
ar lífið okkur. Æskuheimili mitt var
mjög brotið. Við vorum fimm bræð-
urnir, móðir okkar og stjúpi. Út á við
leit heimilið mjög vel út, en innviðirn-
ir voru skemmdir.“
Vildi stimpla sig út
Mummi var í neyslu í fjölda ára en
að lokum fékk hann nóg.
„Það kom upp atvik innan fjöl-
skyldunnar sem varð til þess að ég
sá að annaðhvort yrði ég að gefa enn
einni meðferðinni séns eða deyja. Ég
var búinn að vera inn og út af með-
ferðarstofnunum, fór fyrst 21 árs inn
á Silungapoll. Ég byrjaði snemma að
leita. Ég var hjá SÁÁ, inni á geðdeild
og hjá hinum og þessum batteríum.
Ég reyndi meira að segja að tékka á
Guði, hvort hann væri einhver lausn.
Guð hefur aldrei meikað neinn sens
fyrir mér nema sem trúarleg tilfinn-
ing. Ég man alveg eftir mómentum
þegar ég sat í kjallaraholu í miðbæn-
um með stolna haglabyssu. Ég man
ennþá bragðið af byssuhlaupinu. Ég
man ennþá bragðið af Diazepam og
öllum þeim pillum sem ég bruddi.
Ég var alltaf að reyna að stimpla mig
út en ég hafði ekki kjarkinn,“ segir
Mummi sem hefur sopið marga fjör-
una í gegnum tíðina. Og þó líf hans
sem fíkils hafi verið erfitt er erfið-
asta áskorunin eftir; að lifa lífinu lif-
andi með ástvinum og unglingunum
sem hann reynir að bjarga frá degi til
dags.
Ástin
mikilvæg
„Kærastan
stóð með mér
í þessu öllu
og hugsar vel
um mig,“ segir
Mummi en hann
hefur fund-
ið ástina í flug-
freyjunni Sunnu
Ólafsdóttur en
hún var með
Mumma í af-
mælinu þeg-
ar hann fékk
hjartaáfall-
ið. Hann seg-
ir stuðning hennar hafa skipti miklu
máli enda ómetanlegt að hafa ástvin
sér við hlið á erfiðum tímum.
Þessa dagana hvílir Mummi sig
heima ásamt Sunnu og reynir að
draga úr streitunni. Hann segist núna
vera að endurskoða líf sitt og lífsstíl.
Endurmatið er óhjákvæmilegt að sögn
Mumma enda ansi hörð áminning að
enda á spítala á milli lífs og dauða.
Núna þarf hann að hætta laumureyk-
ingunum sem hann hefur reynt að
fela fyrir fólki. Hann blekki engan, að
minnsta kosti ekki heilsuna.
Gráhærður á Harley
Mummi er sex barna faðir. Börnin
hans eru á aldrinum þriggja ára upp
í tuttugu og átta ára og hann bætir
við stoltur: „Og svo á ég fjögur barna-
börn.“
Mummi þarf nú að huga að sér
sjálfum til þess að hugsa um börn og
barnabörn en í viðtali við DV á síðasta
ári sagðist Mummi vera gráhærður og
síðhærður Harley-Davidson-eigandi
sem reyni að gera sitt besta.
„Ég ákvað einu sinni að þegar ég
yrði fertugur ætlaði ég að vera grá-
hærður og síðhærður og eiga Har-
ley Davidson-mótorhjól. Sá draum-
ur rættist. Einu sjúkdómarnir sem
ég samþykki eru því mótorhjóla- og
veiðidella!“
Ekki ómissandi
En núna eru tímarnir aðrir fyr-
ir Mumma. Það er nokkuð í það að
hann geti þeyst um á vélfákinum því
alvarlegri sjúkdómar banka á dyrnar.
„Maður er bara kominn í göngu-
grindina og gefur fuglunum,“ segir
Mummi hlæjandi um ástandið á sér
þessa dagana sem er ólíkt því sem
hann hefur átt að venjast með sífelldri
atorku sem nú virðist þjaka hann lík-
amlega. Hann segir það skrýtna til-
finningu að slaka á og horfa á blóm-
in vaxa. Sjálfur hefur hann verið á
fartinni meira og minna allt sitt líf.
Hann segir einn stærsta lærdóminn
sem hann dró af þessari ógnvæn-
legu reynslu vera þann að allt hefur
sinn gang og hann sé ekki ómissandi.
„Strætótinn kemur alltaf daginn eftir,“
segir Mummi um einfaldleika lífsins
sem hann ætlar sér að njóta héðan í
frá. Hann er þrátt fyrir allt hamingju-
samur með það sem hann hefur og
ætlar sér að lifa lífinu, bæði lifandi, og
eins lengi og mögulegt er. Núna hef-
ur hann sex vikur til þess að breyta lífi
sínu og ná fullri heilsu á ný. Þær ætlar
hann nýta vel í faðmi Sunnu og fjöl-
skyldu sinnar.
„Ég ætla að minnsta kosti ekki að
láta Götusmiðjuna drepa mig,“ seg-
ir hinn lúsiðni Mummi sem horfir
björtum augum til framtíðar.
valur@dv.is
Gefur
öndunum
í GönGuGrind
GrÁHærður Á VélfÁk Mummi sá sig alltaf
sem fertugan mann á Harley davidson-hjóli með
grátt hárið flaksandi.