Lögmannablaðið - 01.06.2010, Blaðsíða 9

LÖGMANNABLAÐIÐ – 2 / 2010 > 9
þess að vera mikið með almennan
málflutning og ráðgjöf. Síðan hafa
sakamálin aukist jafnt og þétt og ætli
þau séu ekki nálægt 75% af mínu starfi
í dag. Svo hef ég náttúrulega talsvert
verið við kennslustörf síðustu ár.
Er vinnutími þinn langur?
Það var meðvituð ákvörðun að hafa
vinnutímann ekki langan í byrjun á
meðan við vorum að koma þessum
tveimur ólátabelgjum sem við eigum á
legg en þeir eru nú 21 árs og 19 ára. En
frá 2002 hefur vinnutíminn verið lengri
en góðu hófi gegnir, meira og minna
um kvöld og helgar. Það þýðir ekkert
að væla yfir því, svona er þetta bara.
Er þetta fjölskylduvænt starfsumhverfi?
Nei, enda er ég ekki dæmigerður
fjölskyldufaðir sem vill fara með
fjölskyldunni í útilegur - enda vill
fjölskyldan kannski ekki mikið með mig
hafa í slíku. Ég er bara dæmigerður
lögmaður að þessu leytinu. Ég get til
dæmis ekki gert neitt á heimilinu fyrir
utan venjuleg heimilisstörf. Ég hugsa
eiginlega bara um vinnuna, alla vega
svona í seinni tíð, og er enginn fyrir-
myndar heimilismaður.
Hefur starfið tekið yfir?
Já, það gerir það bara sjálfkrafa og
maður fær ekki rönd við reist. Sérstak-
lega ef maður er ekki duglegur að segja
nei en það hefur háð lögmann inum
sem hér talar. Þetta á sennilega við um
flesta lögmenn, og er kannski ekki
stórmál þegar börnin eru upp kominn
og konan þolir mann ekki. Þá er þetta
nú allt í lagi.
Konan í dómarasætinu
Nú ert þú kvæntur dómara, eru hagsmuna-
árekstrar vegna þessa?
Þeir geta orðið. Það gerist nú fyrst og
fremst þegar einhver sakborningur
hefur óskað eftir mér sem verjanda og
þegar ég mæti í dóm þá situr eiginkonan
í dómarasætinu. Þá verður iðulega
þungur svipur því hún þarf að alltaf að
víkja, ekki ég. Hún hefur því misst af
mörgum áhugaverðum og skemmti-
legum málum vegna mín og það hefur
ekki alltaf valdið mikilli gleði.
Nú er eldri sonurinn byrjaður í laganámi,
ekki rétt?
Já, hann var að ljúka fyrsta ári í lagadeild
Háskóla Íslands. Það er ekki mjög
frumlegt fólk í þessari fjölskyldu.
Eigum að sýna aðgát
Brynjar hefur verið áberandi í opinberri
umræðu á Íslandi um árabil. Hann hefur
skrifað pistla á vefmiðlinum Pressunni og
meðal annars átt í rit deilum við
andstæðinga nektardans staða. Það er því
ekki úr vegi að spyrja hvort hann sé
sérstakur talsmaður frjálsrar verslunar
með konur og að kjöltudans sé
viðurkenndur sem lögleg verslunarvara?
Þetta er mjög gildishlaðin spurning.
Mér er svo sem alveg sama um
nektardansinn sem slíkan. Mín hugsun
er bara sú að frjálsir og fullráða
einstaklingar geti ákveðið hvað þeir
geri. Nektardans er ekkert öðruvísi en
annar dans nema að sá sem dansar er
nakinn. Þetta er ekkert meiri verslunar-
vara með fólk heldur en fólk sem sýnir
líkama sinn með öðrum hætti, í
fegurðarsamkeppni eða hvað það er.
Vandamálið er að nektardansinn hefur
kynferðislega skírskotun og það er það
sem vefst fyrir fólki. Það er bara af
siðferðilegum ástæðum sem fólk er að
vandræðast með nektardansinn og
mönnum finnst í lagi að banna hann
vegna þess. Þessi kynferðislega
skírskotun truflar marga og ég skil það
vel. Það eru útaf fyrir sig eðlileg
viðbrögð í kristilegu samfélagi. Við
erum hins vegar með mannréttinda-
ákvæði sem segja að menn mega gera
það sem þeir vilja nema almanna-
hagmunir krefjist þess að það sé
bannað. Auðvitað eru engir almanna-
hagsmunir sem krefjast þess heldur
einungis siðferðilegir þó menn
viðurkenni það ekki. Það er hins vegar
bannað og refsivert að neyða fólk í
vinnu við þetta eins og aðra vinnu, öll
nauðung í kringum störf er bönnuð.
Menn geta ekki réttlætt bann vegna
þess að einhver hefur verið neyddur til
að dansa nakinn. Ekkert frekar en að
banna öll veitingahús eða vinnu í
verksmiðju vegna þess að einhver
einhvers staðar úti í heima hafi verið
neyddur til að vinna slík störf. Þessi
bönn eru hluti af pólitískri hugmynda-
fræði sem er vinsæl um þessar mundir
og hafa því hvorki með mannréttindi
né almannahagsmuni að gera.
Þú hefur verið iðinn við að benda á að
reiði almennings, svo sem í ýmsum málum
varðandi hrunið, megi ekki verða til þess
að réttarkerfið bregðist sakborningum.
Telur þú hættu á því í kjölfar hrunsins?
Já, það má sjá í almennri umræðu um
þessar mundir. Það eru kröfur uppi um
að refsa grunuðum mönnum og þeir
mega til dæmis helst hvergi vinna og
eiga bara vera í gæsluvarðhaldi, o.s.frv.
Reiði almennings er skiljanleg þegar
áföll dynja yfir. Þá reynir á réttarríkið og
ef það bregst erum við komin í gamla
skrílræðið sem allir vita að er ekki til
bóta. Réttarríkið er ekki sjálfgefið og
það er búið að taka langan tíma að
koma því á legg. Efnahagslegt áfall má
Í þakkarræðu á aðalfundinum sagði
Brynjar að eiginkona sín hefði helst séð
þann möguleika í formannsstörfum fyrir
Lögmannafélag Íslands að hann yrði þá
betur til fara og keypti sér jafnvel ný
jakkaföt. Þá myndi fólk vonandi hætta
henda í hann peningi ef hann tyllti sér
niður á bekk í miðbænum!