Lögmannablaðið - 01.06.2012, Blaðsíða 19

lögmannablaðið tbl 02/12 19
Á léttUM nótUM
lögmaðurinn og spennusagnahöfundurinn
ragnar jónasson hdl.:
menntunin getur nýst við
ritstörfin
Þrátt fyrir ungan aldur hefur ragnar
Jónasson lögmaður stimplað sig
rækilega inn sem spennusagnahöfundur
með bókunum, Fölsk nóta, snjó­
blinda og myrknætti. ragnar hefur
ekki gert starf lögmannsins að um­
fjöll unarefni í sögum sínum en þar
er rannsóknarlögreglumaðurinn ari
aðalsöguhetjan. í viðtali við Lög­
mannablaðið segir ragnar það hafa
verið meðvitaða ákvörðun að aðskilja
dagleg störf og ritstörf.
Nýtir þú lögmannsstarfið við gerð
sakamálasagna þinna?
Það var meðvituð ákvörðun hjá mér
að skrifa ekki spennusögur úr heimi
lögfræðinnar – mér þótti best að reyna að
aðskilja þessa tvo heima, daglegu störfin
annars vegar og ritstörfin hins vegar,
eftir því sem kostur er. auðvitað koma
þó stundum upp lögfræðileg álitamál
í tengslum við sögufléttuna þar sem
menntunin getur nýst. Ég er líka duglegur
að leita til félaga minna í stéttinni þegar
spurningar vakna á sviðum sem ég hef
ekki sérþekkingu á, til dæmis í tengslum
við störf lögreglunnar.
Hvernig finnst þér lögmenn/lögfræð­
ingar koma út í sögum íslenskar
spennusagnahöfunda?
Þeir koma mjög vel út, til dæmis hefur
Yrsu sigurðardóttur tekist að skapa
afskaplega skemmtilega aðalsöguhetju,
lögmanninn Þóru Guðmundsdóttur.
Hvernig fer starf rithöfundarins saman
við lögmennskuna?
Þetta fer vel saman að því leyti að það
er ágæt tilbreyting frá lögfræðinni að
hafa tækifæri til þess að setjast niður
í frítímanum og skrifa skáldsögur um
eitthvað allt annað en maður er að fást
við í vinnunni, en gallinn er auðvitað
alltaf sá að það eru of fáir klukkutímar
í sólarhringnum.
Er starf lögmannsins nógu spennandi
til að eiga heima í bók?
Já, það held ég að sé óhætt að fullyrða,
en auðvitað þurfa höfundar glæpasagna
oft að taka sér ákveðið skáldaleyfi til
þess að krydda söguflétturnar, hvort
sem sögupersónurnar eru lögmenn
eða lögreglumenn. staðreyndin er þó
reyndar sú að raunveruleikinn er oft
lygilegri en nokkrar þær fléttur sem
maður getur látið sér detta í hug.
Oft hefur mig langar til þess að senda
yður línu og þá náttúrulega oftast til
vandlætis ýmsu því, sem fram fer í
okkar þjóðfélagi. Aldrei hef ég þó dregið
staf til þess fyrr en nú. Það er þáttur
laganema, „Réttur er settur“ í sjónvarpinu
á sunnudagskvöld hinn 22. feb., sem
hrindir mér til framkvæmda. Ég hef horft
á þennan þátt í vetur mér til mikillar
skemmtunar. Þótt stundum hafi gætt
nokkurs ofleiks og ýkju í meðferð persóna,
hefur þátturinn verið ákaflega vel unninn
og fágaður, allt til þess síðasta. Þar brá
svo við að sum atriði, einkum framan
af, voru bæði óhrjálega og losaralega
gerð. Aðal ásteytingarsteinninn er þó,
hvernig fulltrúi bændastéttarinnar var
þar kynntur ­ eins og siðlaus ruddi og
fífl. Sí­japlandi, snýtandi og klórandi
sér öllum, plús orðfærri, fettur, brettur
og látlaust ið meðan á réttarhaldi stóð.
Já, hann var m.a.s. látinn naga skítinn
undan nöglum sér!! ­ einnig undir
réttarhaldinu.
Ásgerður Jónsdóttir.
Úr velvakanda morgunblaðsins 11. mars 1970
mynd ómar óskarsson.