Gerðir kirkjuþings - 1984, Síða 17

9
atriði verða tekið upp og úr því skorið, hvora fallbeyginguna á að nota.
20. mál. Að ráða prest til sjúkrahúsþjónustu.
Ár eftir ár hefir verið lögð fram við samningu fjárlaga umsókn um sjúkrahúsprest, en þeirri beiðni
ævinlega synjað. Þetta sýnir m.a. hvar við stöndum fjárhagslega, að í 14 ár skuli hafa staðið heimild í
lögum um að ráða slíkan prest, án þess að hægt væri að nota heimildina. Eigi verður látið við svo búið
standa, — því að knýjandi þörf er fyrir að fá sjúkrahúsprest.
21. mál. Aukið samband kirkju og guðfræðideildar Háskólans.
Ég átti viðræðufund með kennurum guðfræðideildar eins og í tillögunni segir ,,með tilliti til aukinnar
samvinnu og gagnkvæmra áhrifa.” Voru þar rædd ýmis mál, sem eru sameiginleg þessum tveimur stofn-
unum: Menntun presta og köllun þeirra til kirkjulegrar þjónustu. Var þá einkum bent á sömu sjónarmið
og koma fram í starfsmannafrumvarpinu, að kandidatar fái betur að kynnast prestsstarfinu með því að
starfa um tímabil að prófi loknu í prestakalli, — og að því „kandidatsári” loknu verði tekin ákvörðun
um vígslu þeirra, sem er í höndum biskups. Einlægur vilji kom fram um aukið samstarf, gagnkvæmar
heimsóknir og kynningu. ,,Við erum kennarar í þjónustu kirkjunnar,” sagði einn kennaranna á við-
ræðufundinum, og auðfundið var, að hann talaði fyrir hönd þeirra allra. Sérstakt þakkarefni eru endur-
menntunarnámskeiðin, sem haldin hafa verið með prestum og leikmönnum víða um land undanfarin
sumur, þar sem kennarar guðfræðideildar hafa verið leiðbeinendur og fyrirlesarar. Það er mjög gagnleg
og góð þjónusta við kirkjuna.
22. mál. Sendiráðsprestur í London.
Séra Jón A. Baldvinsson, Staðarfelli í Kinn, fékk leyfi á síðasta ári til þess að gegna prestsþjónustu í
London fyrir íslendinga á Bretlandi og þó sérstaklega sjúklinga er héðan fara til hjartauppskurðar. Að
loknum reynslutíma kom í ljós, að hér var um ómissandi þjónustu að ræða. Séra Jón er nú ráðinn sendi-
ráðsprestur í London, og ber Tryggingastofnun ríkisins mestan hluta kostnaðar við störf hans.
24. mál. Styrkur til kirkjubygginga í nýjum söfnuðum.
Helst er að vænta árangurs á þessu sviði, ef frumvarpið um kirkjubyggingar, sem samþykkt var á
kirkjuþingi 1982, verður að lögum. Þar segir í 18. grein: „Kostnað við að reisa eða endurbyggja kirkju
eða framkvæma meiri háttar breytingar á henni, greiðir ríkissjóður að 2/5 hlutum, en viðkomandi
kirkjusókn að 3/5 hlutum.” Hér er tekið mið af stuðningi ríkisins við byggingar félagsheimila. Frum-
varpið hefir ekki enn verið lagt fram á Alþingi vegna þess, að samstaða fékkst ekki um það í ríkisstjórn
vegna hinna auknu útgjalda fyrir ríkissjóð, sem af frumvarpinu myndi leiða, ef það verður að lögum.
Gera má ráð fyrir því, að frumvarpið taki einhverjum breytingum í meðferð Alþingis, en stjórnvöld geta
vart annað en tekið á þessu máli og stutt söfnuði landsins við kirkjubyggingar svo að um munar. Söfn-
uðir landsins hafa margir unnið stórvirki á þessu sviði og eru nú að gera geysilegt átak í kirkjubyggingar-
málum, eins og t.d. má glöggt sjá í Breiðholti í Reykjavík, þar sem söfnuðir í öllum þremur prestaköil-
unum eru að reisa sína kirkju.
í sambandi við aðstoð ríkisins við kirkjuna, verða mér minnisstæð ummæli Gísla heitins Sveinssonar
fyrrv. forseta Sameinaðs Alþingis: „Samkvæmt stjórnarskránni á ríkisvaldið að styðja og vernda þjóð-
kirkju landsins, sem er hin svonefnda evang.lút. kirkja. Það er að skilja: Ríkið, ríkisheildin á að halda
uppi kirkju og kennidómi alls landsins, nema stofnuð séu önnur slík félög utan þjóðkirkjunnar og fá
viðurkenning. Þetta hefir í orði og að nokkru leyti á borði verið talið sjálfgefið, þar eð þjóðfélagið (fyrst
í mynd hins einvalda konungs og síðan ríkisins eða þjóðarheildarinnar) tók til sín eignir kirkjunnar og
kirknanna, tók þær undir sína umsjón og til sinnar notkunar, við siðaskiptin og hefir síðan haldið þeim.
Ríkið hefur kostað prestana, kennilýðinn... En kirkjurnar? Hví kostar ríkið ekki guðshús þjóðkirkjunn-
ar — byggir þau orðalaust, reisir þau frá stofni, hvar sem er í landinu?
Ríkið á að byggja kirkjurnar og ríkissjóður á að kosta þær... Hitt virðist aftur á móti réttmætt og
heppilegt allra aðstæðna vegna, að söfnuðurinn annist hið venjulega viðhald, undir eftirliti og noti til
þess m.a. tekjur kirkjunnar, sem hver söfnuður hirðir og gerir grein fyrir og safnar afgangi í sjóð.”
(Bjarmi, jan. 1935). Þó að hálf öld sé síðan hinn hálærði lögfræðingur og leikmaður kirkjunnar mælti