Gerðir kirkjuþings - 1984, Qupperneq 67

59
Stöðvarnar við Keflavík og á Stokksnesi eru hlekkur í þessari keðju. Þessa keðju er sífellt verið að
styrkja og gera radarnetið þéttara í þeim tilgangi að geta staðsett nákvæmar og segja til um hraða, hæð
og stefnu eldflauga og sprengjuflugvéla sem sendar væru af stað. Markmiðið er að greina eldflaug eða
sprengjuflugvél sem fjarst skotmarkinu.
Fyrirhuguð ratsjárstöð á Stigahlíð er þáttur í þessari áætlun. Markmið kerfisins í heild, frá sjónarmiði
Bandaríkjanna, er að geta grandað eldflaugum eða sprengjuflugvélum, eins fjarri Bandaríkjunum
sjálfum og mögulegt er. Þar af leiðir að slíkt gæti gerst yfir okkar landi eða umhverfis það. Það þýðir að
ísland og íslendingar geta hugsanlega orðið í útvarðasveit Bandaríkjanna, þ.e. við erum þar sem hættan
er mest, ef til styrjaldar kemur. Við erum því í reynd skotmark beggja stórveldanna í hugsanlegum átök-
um þeirra.
í kjarnorkustríði verður einhver settur í það vandaverk að velja menn til lífs eða dauða, velja staði,
sem þyrmt skal. Hvers virði er þá eitt útsker norður í höfum með rúmlega 200 þúsund sálum, er tekið er
mið af milljónaborgum stórveldanna. ,
Grundvöllur siðferðilegrar breytni eru boðorðin 10. í fjórum þeim fyrstu er fjallað um samskipti
manns og Guðs, en í hinum um samskipti manna í milli, hvernig við eigum að láta í ljósi ást okkar á
náunganum, en ekki hatur og hefndarhug. Þessi boðorð eru falin eða gleymd, e.t.v. af ásetningi, annars
er ekki hægt að réttlæta meðferð á sameiginlegri eign alls mannkyns, auðlindum jarðar og mannlegu
hugviti.
Vopnakapphlaupið þarf á óvild manna á meðal að halda, það ýtir undir ómannúðlega hugsun manns-
ins og gengur út frá því að skynsemi hans sé óbrigðul. Biblían leggur hinsvegar áherslu á að maðurinn sé
ekki óskeikull, heldur þurfi hann á handleiðslu og áminningu Guðs að halda.
Óvinurinn er afstætt hugtak og fer eftir því hvar við erum og eigum heima í veröldinni.
Spurningin er því hvort vopnakapphlaupið hafi orðið vegna þess að við áttum óvini eða hvort við höf-
um orðið óvinir einhvers vegna vígbúnaðarins. Áróður vopnvæðingarinnar telur okkur trú um að við
séum góð, en hinn aðilinn vondur, - en Biblían sýnir okkur Guð, sem snýr sér að óvini sínum með kær-
leika, en gerir þó ráð fyrir að maðurinn geti brugðist. Ógnarjafnvægið gerir grín að orðum Jesú - að
elska óvini sína - og telur þau kjánaleg og jafnvel hættuleg.
Kristnir menn verða að skynja hlutdeild sína sem ráðgjafar valdhafanna, og þeirra sem ákvarðanirnar
taka. Þess vegna verðum við að segja afdráttarlaust nei við vopnakapphlaupi stórveldanna.
„Verið gjörendur orðsins, og eigi aðeins heyrendur þess, ella svíkið þér sjálfa yður.” Jak. br. 1:22.
Yfirvöldin verða að geta reiknað með kristnum mönnum, sem gagnrýnum viðræðuaðila og jafnframt
meðþenkjandi, sem er reiðubúinn að axla ábyrgð og taka þátt í lausn vandamálanna. Ein leið sem
kristnir menn geta bent á er að snúa við þessari vopnvæðingu og byrja einhversstaðar, t.d. hér á landi á
Vestfjörðum - núna.
Vegna trúar okkar lítum við kristnir menn svo á að þótt öllu lífi verði eytt á þessari jörð þá væru það
ekki endalok. Trúin gefur okkur von og fullvissu um eilíft líf að þessu loknu. En lífið og kristin trú
leggur okkur þær skyldur á herðar að vernda og viðhalda lífi á jörðunni og af öllum mætti koma í veg
fyrir eyðingu þess.
Ábyrgðin er okkar.
Okkur er gefið frelsi, frjáls vilji til að velja líf eða dauða.