Gerðir kirkjuþings - 1984, Síða 95

87
Þinglausnarræða biskups
Þegar komið er að þinglausnum 15. Kirkjuþings vekja þær þakklæti mitt fyrir samveru og samstarf
þessara daga, sem settu góðu heilli svo mikinn svip sinn á þessa daga, þegar við lítum yfir þá festi dag-
anna, — sem Guð gaf okkur að starfi og fyrir þá alla kann ég ykkur miklar og einlægar þakkir.
Þessir dagar hafa liðið fljótt, að nú skuli vera komið að lokum þessa kirkjuþings. Já, — dagarnir
hafa hver að öðrum verið til vitnis um það, ,,að hratt flýgur stund.” Til þess liggja m.a. þær ástæður, að
við höfum gleði og ánægju af því að starfa saman að þeim verkefnum, sem við berum fyrir brjósti og lát-
um til okkar taka. Um okkur sem kirkjuþing má segja, eins og stendur í skýrslunni miklu og merku um
skírn, máltíð Drottins og þjónustu: ,,Allir, sem tilheyra samfélagi trúaðra, jafnt vígðir sem óvígðir, eru
innbyrðis tengdir. í margs kyns kristilegum félagsskap inna karlar og konur af hendi þjónustu, sem hefir
mikla þýðingu fyrir líf og starf kirkjunnar.”
„Stunda þetta, ver allur í þessu..” (l.Tim 4:15) segir Páll postuli. Það gerum við sannarlega. Ég efast
um, að nokkurt kirkjuþing hafi sýnt jafnmikil afköst á jafnskömmum tíma og það þing, sem nú er af-
staðið.
Kirkjumálaráðherra talaði um það á þriðjudagskvöldið, að álagið á okkur væri mikið, við tókum þó
sjaldnast eftir því í hita og önnum dagsins, og að mér fannst vegna þeirrar starfsgleði, sem yfir okkur
vakti og fúsleika til þess að koma málum okkar fram.
Með því bæði að heyra og sjá vinnubrögð ykkar, og hve umræður ykkar, tillögur og greinargerðir
voru góðar og gagnlegar, þá var það mér oft tilefni til þess að dást að því, hve mikið þið hafið til brunns
að bera, og hve kirkjan hefir á að skipa góðum starfskröftum. Það minnir mig á orð postulans: ,,Þannig
líti menn á oss, svo sem þjóna Krists og ráðsmenn yfir leyndardómum Guðs.” Þegar postulinn talar um
þjóna Krists, þá notar hann gamalt grískt orð yfir ,,þjón,” sem er huberetes og merkir upprunalega
ræðari á forngrískum skipum með þremur áraröðum. Þegar ég hugleiði þessa merkingu og ber hana
saman við þjónustu okkar á þessu þingi, þá kemur mér óneitanlega í hug, starfsfyrirkomulag okkar með
höfuðnefndunum þremur, — og það má vissulega segja um ykkur, að það var vel róið, samstillt átök
ykkar, kapp með forsjá, — er óhætt að segja.
Fyrir allt það sem þið á ykkur lögðuð, vakandi áhuga og dugnað í störfum, færi ég ykkur hjartans
þakkir á 15. Kirkjuþingi sem ber upp á Biblíuárið. Sólin blessuð brosti við okkur, og geisla hennar skul-
um við láta fylgja okkur fram á veg.
Ég færi varaforsetum bestu þakkir, sérstaklega fyrir það, hve þeir léttu mér störfin og fundarstjórn,
ég þakka vígslubiskupi séra Ólafi Skúlasyni fyrir hans góða þátt í þingstörfum. Ég þakka nefndunum
öllum, formönnum þeirra og riturum, og framsögumönnum, þingskrifurum og biskupsritara fyrir mikla
vinnu við ritarastörfin. Ég þakka séra Ingólfi Guðmundssyni fyrir alla fyrirgreiðslu hans og þjónustu við
þingið og séra Bernharði Guðmundssyni fyrir daglegan fréttaflutning af störfum okkar. Ég þakka Bisk-
upsstofu fyrir skrifstofuvinnuna. Ég þakka umhyggju fyrir okkur hér í salarkynnum, Guðrúnu Finn-
bjarnardóttur og frú Dómhildi Jónsdóttur og kvenfélagskonum fyrir indælan kaffisopann og allan við-
urgjörning. Við þökkum fyrir aðstöðuna í Templarahöllinni til nefndastarfa og auglýsingastofu Sam-
bandsins fyrir fagra skreytingu hér á veggnum, er okkur var færð að gjöf.
Hingað erum við svo komin, eins og úr róðri að landi með aflafenginn, — en þá vitum við líka að
mikið er óunnið, öll úrvinnslan, sem bíður að greiða götu þeirra mála, sem hér voru afgreidd, og við
biðjum góðan Guð að gefa vöxtinn, árangurinn af því sem liðnir dagar báru í skauti sínu, gerðir þings-
ins, — kirkjunni og þjóðinni allri til heilla.
Eins og vænta mátti komumst við ekki hjá því að skiptast á skoðunum. En við fundum líka einlægan
samstarfsvilja, — og það er hann, sem ávallt gjörir okkur eitt, og gerir gæfumuninn, þó að við getum
ekki verið eins. Ég held líka, að svo hljóti að eiga að vera. Guð hefir ekki steypt okkur í sama mótið,
Guðs veru fegurstu mynd, sem við öll viljum varðveita, hina dýrustu gjöf, sem Guð hefir gefið, og við
viljum engan blett láta falla á. Og við erum líka viss um hitt, að komi það fyrir, þá er Drottinn kominn,
við ákall okkar til þess að láta mynd sína skína að nýju og hreinsa með fyrirgefandi náð sinni og fórn. —
Það er leyndardómurinn, sem við erum kölluð til þess að opinbera, og því erum við hér, til þess að
mynda þetta kirkjuþing og gjörðir þess.