Dagblaðið Vísir - DV - 18.05.2008, Qupperneq 37

DV Helgarblað
FÖSTUDAGUR 16. MAl 2008 37
r*—
Örn Árnason kemur til
dyranna eins og hann er
klæddur. Honum leiöist fólk
sem setur upp grímur
'"“fttsíwvv cvii
íslenskar grínleikkonur. Edda Björg-
vins var næstum eina grínleikkonan
í Utttugu ár. Margir segja að íslensk-
ar leikkonur þori ekki að glenna sig
og gretta. Þeim finnist auðveldara að
vera í leikhúsinu. Maður er berskjald-
aður í gríninu, stendur uppi á sviði
og krafan er: Vertu fyndinn. Komdu
mér til að hlæja! Þarf sterk bein til að
standast þetta, maður er ekki skot-
heldur. Það heppnast ekki allt. Ég var
að skemmta um daginn og maðm
stóð upp og fór út og fékk sér vindil
og skaut einhverju neikvæðu að mér.
Ég hætti mér ekki út í að mótmæla
honum. Maður verðm bara að taka
þessu.
En ég held að það sé erfiðara
að vera í stjórnmálum. Umdeildur
stjómmálamaðm fær yfir sig alls kyns
subb. Ég held að það sé erfitt. Ég er
dálítið fastur í Hálsaskógi. En hann er
ekki alls staðar, Hálsaskógurinn."
Randver og Spaugstofan
Já, það leiðir hugann að brott-
hvarfi Randvers úr þættinum. Þá vom
ekki öll dýrin í skóginum vinir. Hvað
vill Örn segja um það mál?
„Margir sögðu að við væmm aum-
ingjar að labba ekki út þegar honum
var sagt upp. Ég hafði ekld aðra vinnu
en þessa og lét það ganga fyrir að fjöl-
skyldan er í fyrsta sæti og ég vildi ekki
missa vinnuna. En ég ákvað að fylgja
félögum mínum ef þeir hefðu ákveð-
ið að labba út. Við vorum gagnrýnd-
ir fýrir að standa ekki með Randveri.
En hann var látinn fara ffá Sjónvarp-
inu en ekki rekinn úr Spaugstofunni.
Þetta var ekki okkar ákvörðun held-
m persónulegt mat dagskrárstjóra á
hans frammistöðu á skjánum. Hann
taldi það árangmsríkara að ráða inn
ólíka gestaleikara. Þórhallm Gunn-
arsson lagði það svo í okkar hend-
ur hvort við vildum halda áfram við
þessar aðstæðm. Ég hafði ekki aðra
vinnu, var auðvitað að skemmta en
maðm getm ekki stólað á það og ég
þarffastavinnu."
En verða einhvem tímann endur-
fundir Spaugstofunnar allrar?
„Ég hef ekki hitt Randver síðan og
veit ekki hvort það verða endmfúnd-
ir Spaugstofunnar allrar seinna meir.
Stundum taka forlögin ffam fyrir
hendumar á manni."
Með skýrt hlutverk
í samfélaginu
Hver er staða þín í leikhúsinu í
dag?
„Ég er mjög spennmr fýrir að vera
á sviði. Hef getað sinnt einu og einu
bamaleikriti. En ég hef líka gaman af
að stjómaveislurft ogtelþað verahlut-
verk mitt í samfélaginu að vera gleði-
gjafi. Ég get síður sinnt því hlutverld ef
ég er á kvöldin fastur á leiksviði. Auk
þess ræð ég töluverðu um hlutverka-
stærðina sem skemmtikraftm. Get
verið með aðalhlutvekrið allt kvöldið
þegar ég skemmti." Örn skellihlær að
þessu en leggur svo þunga áherslu á
að hann sé líka mjög góðm dramat-
ískur leikari. Það sé bara lítill tt'mi fýrir
leikhúsið. Meira að segja hefur hann
sjaldan tíma til að fara í leikhús. Sýn-
ingarkvöldin em orðin svo fá og þau
kvöld vikunnar er hann yfirleitt að
skemmta sjálfm.
„Victor Borge var spmður hvort
hann væri stressaðm að vera einn á
sviðinu? Nei, ég er einmitt einn á svið-
inu sem þýðir að fólk er bara komið til
að horfa á mig. Svo hvað er að óttast?
Ég sagði þetta einmitt við Óskar þegar
við Yfirliðsbræðurvorum að skemmta
á Akureyri um helgina. Við vomm
þrír á sviðinu. Fólk hafði borgað sig
inn til að sjá okkur og því vissum við
að það væm jákvæðir straumar í saln-
um. Þessi staða er mikil næring fýr-
ir egóistann." Og Öm hlær innilega
en verðm alvarlegur um stund þegar
hannbætirvið:
„Pabbi sagði eitt sinn: Taktu eft-
ir að ef það em tvö hundmð kát-
ir áhorfendur að horfa á þig á sviði
en svo sérðu einn fúlan og eftir það
sérðu engan annan. Þetta em orð að
sönnu. En þegar ég náði að venja mig
af þessu og hætti að sjá þennan fúla
leið mér miklu betur. Hér er ég - þetta
er það sem ég hef til að bera og ef þið
kunnið ekki að meta það verður bara
að hafa það. Ég reyni að lesa salinn -
og ef það er þungt og erfitt að koma
stemningunni í gang á ég björgunar-
hring sem alltaf virkar."
Björgunarhringur sem virkar
„Áhorfendur hafa alltaf gaman
af því þegar maður nýttr fólk í saln-
um. Þegar maður tekm einhverja
upp - skothelt. Ég á atriði sem byggj-
ast á þessu. Forrétturinn var kannski
vondm og það er nóg til að fólk detti í
óstuð. Þá gríp ég til björgunarhrings-
ins. Klikkar ekki.
Áður íýrr hét þetta hlutverk „hirð-
fi'fl" hjá kóngafólkinu. Öllum samfé-
lögum er nauðsyn að eiga gleðigjafa.
Og ég tek það fúslega að mér.
Ég fór í leiklistarskólann til að
verða skemmtikraftur. Byrjaði tólf
ára að skemmta, en var otað út í að
leika af því ég var sonur leikara en ég
reyndi að losna við það. Lagðist þungt
veikur þann daginn. Vildi heldm gera
þetta sjálfur, ekld láta ota mér út í
þetta. Ég fór í leiklistarskólann í fjög-
urra ára nám en ekki beint út í að vera
skemmtikraftur.
Annars er ég frábær dramati'sk-
m leikari. Man til dæmis vel eftir að
hafa notið mín í bresku leikriti sem
heitir Leigjandinn og var í Þjóðleik-
húsinu. Þar var ég leigusalinn sem
var fyrrverandi lögregluþjónn en
Tinna Gunnlaugs var leigjandinn. Og
hún var vændiskona í laumi en það
komst upp um hana og ég fékk að
buffa Tinnu. Skiidi hana eftir í blóði
sínu." Öm rifjar upp fleiri skemmti-
leg dramati'sk hlutverk sem hann lék
til dæmis Gamansaini harmleikurinn
sem var einleikur.
„Þar lék ég leikarann og persón-
una. Leikarinn var að drepast úr
stressi en náði alltaf að fela sig á bak
við persónuna. Það er alltaf gaman
að leika, leikhús er fíkn. Ég man eft-
ir að einu sinni á ffumsýningardegi
sagði Kjartan Bjargmundsson leikari:
„Hvað erum við að gera hér? Af hvetju
er ég ekki bara heima í baði og að fara
að horfa á leiksýningu?" Við vomm
að farast úr stressi - en þetta er undar-
leg fíkn sem er ekki hægt að skýra. Svo
er leikarinn dæmdm eða fordæmd-
ÁRNITRYGGVASON
Árni hefur glímt við þunglyndi. Örn segist finna fyrir því líka en þó ekki jafnmikið.
YFIRLIÐSBRÆÐUR
Örn Árnason og Óskar Pétursson ferðast nú um landið og flytja ógleymanleg lög
Everly-bræðra. Þeir sendu frá sér nýlega diskinn Bæ, bæ ást.
ur, lofaður eða lastaður. Já þetta er
undarlegt starf. Afi sagði eitt sinn við
mig: „Leikhús er ekki vinna, vinna er
starf sem maðm gerir með höndun-
um." Hann var trésmiður. En auðvitað
er þetta vinna og það mikil vinna. Ég
lék til dæmis í „Sound of Music" níu
sýningar á viku hér um árið í Þjóðleik-
húsinu."
Pabbi þinn, Ámi Tryggvason, kom
fram og talaði um þunglyndi sitt og
aðbúnað veiks fólks á Islandi. Hvað
fannst þér um það?
„Það er allt rétt sem hann sagði.
Það var fátæklegt þegar maður leit
þama inn á geðdeildina. Aðstaðan
er bam síns tíma. En innilokað fólk í
eigin heimi gerir kannski ekld miklar
kröfur um ytri aðbúnað, umhverfist í
sínum eigin heimi. Skiptir umhverf-
ið máli? Líklega skiptir blómlegt um-
hverfi máli fýrir batann.
En það rofaði til hjá honum pabba.
Það tók ti'ma en við vomm í samtöl-
um við læknana og fagfólkið vissi
hvað það var að gera."
Finnur fyrir þunglyndinu sjálfur
„Og ég get alveg viðurkennt að
ég finn fyrir þessu sjálfur stundum.
Ég hef farið á jarðhæðina en aldrei í
kjallarann eins og pabbi. Og vona að
það gerist aldrei. En þessi þungi teng-
ist starfinu. Manni gengur vel einn
daginn og næsta dag tekur maður
bara eftir þessum eina fúla í salnum
og maður verður dapur. Mér hefur
stundum fundist í leikhúsinu að ég
væri að gera hina bestu hluti en krít-
íkin tætti verkið niður og svo var ekki
minnst á mann. Gagnrýnendur eiga
það til að hakka allt í spað og stund-
um var það fyllilega réttlætanlegt, en
ekki alltaf. Þegar það gerðist nennti
maður varla að fara að leika og þetta
dró mann niður. En það er auðvit-
að miklu verra þegar menn hafa ekki
stjóm á hugsuninni og á þá leitar alls
kyns mgl. Eg hef aldrei farið svo langt
niður. En það er staðreynd að þeir sem
vinna að listsköpun þekkja þetta. Þeir
þykja stórfurðulegt fólk og leiðin upp
á tindinn er hröð og svo er hratt niður.
Þetta em mikil læti. Maður trekkir sig
upp á bak við - sex hundmð manns
að bíða í salnum og maður keyrir sig
upp, spretthlaupið byrjar - og svo er
þetta búið, adrenalínið komið upp í
hnakka og ekkert mál að keyra heim
að norðan að nóttu til. Maður er hvort
sem er svo vel vakandi."
Þú hefur horft upp á veikindi
pabba þíns. Geta ættingjar hjálpað
mikið?
„Mest er um vert að fara ekki nið-
ur á planið „Aumingja þú". Frekar fara
í bíltúr, kannski hjálpar það. Fara svo
heim til fjölskyldunnar og halda um-
ræðunum áfram við borðhaldið -
maður á ekki að fara að tala bara um
veildndin. Muna að það birtir til aftur.
Við fómm upp á geðdeild í fyrsta
sinn með pabba núna því hann fór
svo langt niður. Og læknarnir kunna
þetta. Það birti til. Ég held líka að
þunglyndi sé meira ríkjandi hjá eldri
leikarastéttinni. Vandvirknin er svo
mikil, þeir vilja standa sig svo vel og ef
það heppnast ekki allt verða þeir svo
daprir. Og krítíkin getur verið niður-
drepandi. En fólki finnst svo gaman
þegar krítíkerar taka einhvem í gegn.
Menn hafa smá gaman af að horfa á
þetta, hlæja að ófömm annarra. Þetta
er eitthvað í okkur mannskepnunni."
Skuldahalarnir á vegunum
Þú hefur auglýst hjólhýsi og ýms-
an lúxus - nú er talað um skuldir og
kreppu hvemig er að vera í þessari
auglýsingu núna?
„Já, þetta em kallaðir skuldahal-
ar. Hjólhýsafólkið keyrir um bæinn
með skuldahala. Ég gerði þetta fyr-
ir kunningja minn að vera í þessari
auglýsingu. Það mætti nú alveg fara
að hægja á þessari auglýsingakeyrslu.
Ég er búinn að nefna það við hann að
endurnýja og hann hlýtur að fara að
hlusta á mig núna.
Annars er þetta afskaplega þægi-
legur ferðamáti. Ég á svona sjálfur.
Er ekki þessi tjaldtýpa en ég sef eins
og rotuð lúða í hjólhýsinu. Virkilega
þægilegur ferðamáti. En það er súrt
ástand þessa dagana í þjóðfélaginu."
En hvenær líður þér best?
„Hingað til hefiir mér liðið best
upp í sófa í bústaðnum eða heima
hjá mér. Ég hef verið að dunda við
að smíða sumarbústað í átta ár og fer
bráðum að verða búinn. Og svo líð-
ur mér vel við að dreifa gleðinni. Við
Óskar verðum á ferðinni í sumar.
Ferðumst um fram í júm', erum
bókaðir hér og þar. Auglýsum í hér-
aðsblöðunum, eða litlu staðarblöð-
unum. Og ætlum svo kannsld að
reyna fyrir okkur hér á höfuðborgar-
svæðinu með haustinu. Staðráðnir í
að dreifa gleðinni."
En hefur liðið yfir margar konur
þegar Yfirliðsbræður hafa komið fram
hingað til?
„Flestar eru náttúrlega búnar að fá
sér spelkur þegar þær mæta svo þær
falli ekki í yfirlið."
Og eftir að hafa hlustað á diskinn
„Bæ, bæ ást" með þeim „bræðrum"
ráðlegg ég konum að koma með ein-
hvern til að styðja sig við þegar Yfir-
liðsbræður eru á ferð. Þeir eru sannir
gleðigjafar sem snerta við fólld.