Glóðafeykir - 01.12.1969, Side 47

GLÓÐAFEYKIR
47
Tölum fagurt tungumál,
teygjum stutta vöku.
Lyftum glasi, lyftum sál,
látum fjúka stöku.
Fagrar ræður, fögur ljóð,
frjálsmannlegur andi,
er eitt sem hæfir okkar þjóð
og okkar kæra landi.
Flaskan.
Flaskan mörgum leggur lið,
læknar dýpstu sárin.
Hópur manna heldur við
hana í gegnum árin.
o o
Flaskan gyllir sjónarsvið
séð í hillingunni,
þótt mig hrylli vinur við
að vera í spillingunni.
Boðið i staupinu.
Ennþá get ég á mig treyst,
ölinu frá mér hrundið.
En þetta er orðið, eins og þú veizt,
erfiðleikum bundið.
Að gefnu tilefni.
I bönkum er slegizt enn um auðinn
og oft farnar leiðir duldar.
Sá étur yfirleitt beztu brauðin,
sem borgar treglega — skuldar.