Glóðafeykir - 01.12.1969, Blaðsíða 66

66
GLÓÐAFEYKIR
Fallnir félagar
Jón Jóhannesson, bóndi á Ytra-Skörðugili á Langholti, lézt þ. 27.
jan. 1957. Fæddur var hann að Völlum í Hólmi 27. maí 1893. Þar
bjuggu þá foreldrar lians, Jóhannes Konráðsson bónda í Glæsibæ,
Jónssonar bónda í Kolgröf, Ólafssonar
bónda í Valadal, Andréssonar, og kona lrans
Ingibjörg Jónsdóttir bónda í Flugumýrar-
hvammi, Jónssonar, og konu hans Guðrún-
ar Eyjólfsdóttur.
Á fyrsta aldursári fluttist Jón tneð foreldr-
um sínum yfir að Þorleifsstöðum í Blöndu-
hlíð, síðan vestur yfir aftur og þá að Hátúni
hjá Glaumbæ. Þar missti hann móður sína
1897, er hann var fjögurra ára gamall, en
faðir hans brá búi. Eftir það ólst hann upp
hjá vandalausum, lengstum í Kolgröf á Efri-
byggð, hjá Birni bónda Þorlákssyni og Jó-
liönnu konu hairs Jóhannsdóttur, miklum myndarhjónum.
Um tvítugsaldur réðst Jón til náms í Hvítárbakkaskóla, síðan að
Hvanneyri og lauk þar búfræðinámi 1916. Árið 1922 kvæntist hann
Agnesi Guðfinnsdóttur bónda í Litla-Galtaidal á Fellsströnd vestur,
Björnssonar, og konu hans Sigurbjargar Guðbrandsdóttur Einars-
sonar á Kýninnarstöðum, alsystur Björns prófessors og Gests rithöf.
og fyrrurn bónda. Lifir hún rnann sinn ásanrt með tveim börnum
þeirra hjóna: Unni, kennslukonu í Reykjavík og Birni cand. mag.,
skólastjóra Hagaskólans í Reykjavík.
Sama árið og Jón kvæntist hófu þau lijón búnað í Glaumbæ og
bjuggu þar 5 ár. 1927 kaupir Jón Skörðugil ytia, flytur þangað og
býr þar upp þaðan. Jörðin var rýrðarskrokkur, hæfilegur vettvang-
ur ungum atorkubónda, ódeigum og framsæknum. Og þar var eigi
setið auðum höndum. \hð lát J<5ns var jörðin stórbýli orðin um rækt-
un og luisakost. Jón var allt í senn: framgjarn maðtir og framsýnn,
hygginn fjármálamaður og hörkuduglegur. Hann var einn mestur
ræktunarmaður og heyfirninga, ól allar skepnur. Hugsjónir hans
Jón Jóhannesson.