Skagfirðingabók - 01.01.1975, Blaðsíða 94
SKAGFIRÐINGABÓK
kvæmdir. Hraðboði var þegar í stað sendur frá Hrauni til Sauðár-
króks, um 60 km vegalengd. En þar var þá búsettur Páll Yídalín
Bjarnason, sýslumaður Skagfirðinga. Brá hann skjótt við og var
kominn á strandstaðinn á mánudagskvöldið. Fór hann þegar út
í togarann, sem stóð á klöpp um 60 metra frá landi. Sá hann mik-
inn sjó kominn í skipið og gjörði strax ráðstafanir um að fá menn
og báta til að bjarga á land því, sem til næðist. Hlupu bændur
í nágrenninu þegar frá orfum sínum við engjasláttinn og unnu
við björgunina dag og nótt meðan birta leyfði.
Daginn eftir komu sína, þriðjudaginn 18. ágúst, setti svo sýslu-
maðtir lögreglurétt að Kelduvík yfir standmönnunum, að við-
stöddum tilheyrandi vottum. Kom fyrstur til yfirheyrslu skipstjór-
inn, Pieter Hart að nafni, 31 árs að aldri. Hann skýrði svo frá, að
skipið héti Wilhelmine, væri um 100 nettólestir að stærð og gert
út frá Ymuiden í Hollandi. Nafn útgerðarfélagsins greindi hann,
en vissi annars minna en skyldi. Skipið taldi hann vera vátryggt,
en sagðist hvorki þekkja nafn tryggingarfélagsins né hvar það
væri staðsett. Skipsskjöl væru engin fyrir hendi önnur en einfalt
mælingarbréfið. Engin skipshafnarskrá, engin heilbrigðisvottorð
13 manna áhafnar, engin leiðarbók um ferðir skipsins. Hins vegar
skýrði skipstjóri svo frá, að þeir hefðu lagt upp frá Hollandi 3.
ágúst s.l. Síðan hefðu þeir fiskað við Gríinsey og ætlað þaðan
vestur á Húnaflóa til frekari fiskiveiða. En þá hefðu þeir lent í
sótsvartri þoku og sterkum innstraumi, sem hefði, ásamt lélegum
kompás, leitt þá á klöppina, þar sem skipið nú stóð. Togarinn hefði
verið á hægri ferð, þegar hann tók niðri, og því engum um að
kenna hvernig fór. Allt þetta kvaðst skipstjóri vera reiðubúinn
að staðfesta með eiði, ef svo sýndist við þurfa.
Framburður stýrimannsins, sem kom næstur fyrir réttinn, var
mjög samhljóða skipstjóranum, svo og framburður annarra skip-
verja, sem til voru kvaddir. Sýslumaður æskti því næst yfirlýsingar
skipstjóra og stýrimanns um það, hvort nokkrar líkur væru til, að
skipinu yrði bjargað. Um það lögðu þeir fram skriflegt vottorð
í réttinum. Telja þeir göt vera komin á skipið og það því hálffullt
af sjó á háflæði. Alíta þeir með öllu ómögulegt að bjarga skipinu
92