Iðjuþjálfinn - 01.06.2002, Blaðsíða 10

Mynd 4 - Fagstéttr sem taldar eru skyldar iðjuþjálfun
Sjúkraþjálfun, hjúkrunarfræði
og þroskaþjálfun
Sjúkraþjálfun
talmcinafræöi
Sjúkraþjálfun
þroskaþjálfu
Sjúkraþjálfun
hjúkrunarfræði
fræðinemar reyndust meira sammála full-
yrðingunni en læknanemar (M = 2,95). Eng-
in breyting varð á þessum niðurstöðum eftir
lestur staðreyndablaðsins (sjá töflu 1).
d) Viðhorf
Við fullyrðingunni „Mín fagstétt og iðju-
þjálfun eiga margt sameiginlegt" var fund-
inn marktækur munur á milli hópanna fjög-
urra, p = 0,001. Tukey-aðferð, með 5% mörk,
sýndi að sjúkraþjálfanemar (M = 1,67) og
hjúkrunarfræðinemar (M = 1,81) voru mark-
tækt meira sammála þessarri fullyrðingu en
bæði nemar í læknisfræði (M = 2,41) og nem-
ar í félagsráðgjöf (M = 3,43). Niðurstöður
breyttust ekki eftir lestur staðreyndablaðsins
(sjá töflu 1).
Þegar nemarnir voru spurðir hvort þeir
teldu þörf fyrir iðjuþjálfun í heilbrigðisgeir-
anum, svaraði allt úrtakið með annað hvort
„mjög sammála" eða „sammála". Tólf nemar
(11,9%) voru sammála og 89 (88,1%) voru
mjög sammála. Þessi niðurstaða gaf meðal-
talið 1,12 með staðalfrávik 0,33. Enginn
marktækur munur reyndist milli hópanna
fjögurra, p = 0,895. Dreifigreining ANOVA
sýndi engan marktækan mun á svörum
hópanna fjögurra frá fyrra spurningablaði til
hins seinna í þessari fullyrðingu, p = 0,369.
Eftir að hafa lesið staðreyndablaðið voru
nemarnir marktækt minna sammála því að
þörf væri fyrir iðjuþjálfun innan heilbrigðis-
þjónustu p = 0,005, M = -0,14 (SD = 0,49).
Nemarnir voru beðnir að raða heilbrigð-
isstéttum eftir mikilvægi þeirra, stéttirnar
voru: félagsráðgjöf, hjúkrunarfræði, iðju-
þjálfun, læknisfræði og sjúkraþjálfun. Mikil-
vægasta stéttin fékk stigagjöfina 1, sú næst
mikilvægasta 2 og svo koll af kolli. Sextíu
nemar (59,4%) svöruðu þessarri spurningu
en 28 nemar (27,7%) svöruðu ekki. Þrettán
nemar (12,9%) fóru ekki eftir reglum um
stigagjöf. Þessar niðurstöður voru áþekkar
fyrir og eftir staðreyndablaðs. Læknastéttin
var talin mikilvægust af 75% þeirra nema
sem svöruðu spurningunni á formi A og
74,1% á formi B. Hjúkrunarfræði var í öðru
sæti hjá 61,7% nema á formi A og 63,8%
nema á formi B. Sjúkraþjálfun var í þriðja
sæti hjá 70,0% nema á formi A og 72,4%
nema á formi B. Iðjuþjálfun var í fjórða sæti
hjá 68,3% nema á fyrra spurningablaði og
67,2% á því seinna. Félagsráðgjöf var í fimm-
ta sæti hjá 76,7% nema á formi A og hjá
77,6% nema á formi B. Iðjuþjálfun hélt sama
sæti eftir að nemarnir höfðu lesið stað-
reyndablaðið. Munurinn á spurningablöð-
unum tveimur var að 41 nemi setti iðjuþjálf-
un í fjórða sætið fyrir lestur staðreynda-
blaðsins en 39 nemar eftir lestur staðreynda-
blaðsins.
e) Framttöin
Marktækur munur fannst á hópunum
fjórum í fullyrðingunni „í starfi mínu munu
fagleg tengsl mín við iðuþjálfun verða á
kvarðanum 1-8", p = 0,003. Tukey aðferð,
með 5% mörk, sýndi að nemar í sjúkraþjálf-
un væntu marktækt meiri faglegra tengsla
við iðjuþjálfun (M = 6,31) en nemar í félags-
ráðgjöf (M = 4,17) og læknanemar (M = 4,62).
I þessum hluta, svöruðu 98 nemar full-
yrðingunni um þekkingu þeirra á iðjuþjálf-
un í dag. Á báðum spurningablöðum svör-
Chakravorty komst að þeirri niðurstöðu
í rannsókn sinni að bein tengsl væru á
milli þekkingar lækna á iðjuþjáIfun og
tilvísunum þeirra til iðjuþjálfa
uðu 35 nemar (34,7%) að þekking þeirra á
iðjuþjálfun væri 6 á kvarðanum
1-8. Á fyrra spurningablaði töldu 10 nemar
(9,9%) þekkingu sína vera 7 á kvarðanum 1-
8, en 23 nemar (22,8%) á seinna spurninga-
blaði. Einn nemi taldi þekkingu sína 8 á
kvarðanum 1-8 á fyrra spurningablaði en
tveir nemar (2,0%) á því síðara.
T-próf var gert á þessarri spurningu til að
mæla mismun á úrtakinu frá fyrra spurn-
ingablaði til þess síðara. Munurinn reyndist
marktækur, p < 0,001. Nemamir reyndust í
heildina hafa lært af staðreyndablaðinu (M =
-0,60). Þegar dreifigreiningin ANOVA var
notuð kom í ljós marktækur munur milli
nemahópanna fjögurra fyrir og eftir lestur
staðreyndablaðsins, p = 0,039. Enginn mark-
tækur munur milli hópanna fannst með
Tukey aðferð með 5% mörk.
Mat nemanna á væntanlegri þekkingu
sinni á iðjuþjálfun eftir að þeir hefja störf
sýndi engan marktækan mun milli hópanna,
p = 0,344. T-próf á öllu úrtakinu sýndi að
marktækur munur var á svörum eftir að
hafa lesið staðreyndablaðið, p = 0,001. Nem-
arnir væntu aukinnar þekkingar eftir að þeir
hæfu störf (M = -0,35) eftir að hafa lesið stað-
reyndablaðið.
Þriðja fullyrðinginn varðaði fagleg tengsl
nemanna við iðjuþjálfun í framtíðinni. Eng-
inn marktækur munur var fundinn hjá hóp-
unum fjómm, p = 0,259. T-próf sýndi mark-
tækan mun úrtaksins frá formi A til forms B,
p < 0,001, sem vísar til þess að eftir lestur
staðreyndablaðsins töldu nemarnir sig frek-
ar myndu hafa fagleg tengsl við iðjuþjálfa í
framtíðinni (M = -0,38).
Áhrif staðreyndablaðsins
Til að skoða áhrif staðreyndablaðsins á
hvern hóp fyrir sig var notað t- próf. Það
sýndi að marktækur munur var á hópunum
fyrir og eftir lestur staðreyndablaðsins.
T-prófið sýndi að staðreyndablaðið breyt-
ti ekki marktækt skoðunum sjúkraþjálfa-
nema á iðjuþjálfun. Nemarnir í félagsráðgjöf
sýndu marktækar breytingar frá formi A til
forms B í tveimur spurningum af ellefu.
Hjúkrunarfræðinemar sýndu marktækar
breytingar í fimm spurningum af ellefu.
Læknanemar urðu fyrir mestum áhrifum
þar sem þeir í sjö spurningum af ellefu,
sýndu marktækar breytingar eftir að hafa
lesið staðreyndablaðið.
Tveimur fullyrðingum var bætt við seinni
spurningalistann (form B) til að athuga hvort
staðreyndablaðið hefði breytt hugmyndum
nemanna um iðjuþjálfun og hvort stað-
reyndablaðið hefði veitt nemunum nýjar
upplýsingar. Dreifigreiningin ANOVA var
notuð á svör nemanna og enginn marktækur
10 - IÐJUÞJÁLFINN 1 / 2002