Morgunblaðið - 10.08.2015, Síða 26

26 MENNING
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 10. ÁGÚST 2015
TWIN LIGHT GARDÍNUR
Láttu sólina ekki
trufla þig í sumar
Betri birtustjórnun
Sendum frítt hvert á land sem er gegn staðgreiðslu
Hringdu og bókaðu tíma í máltöku
Álnabær
Allt fyrir gluggann… úrval, gæði og þjónusta.
Síðumúla 32, Reykjavík. Sími: 588 5900 ▪ Tjarnargötu 17, Keflavík. Sími: 421 2061
Glerárgötu 32, Akureyri. Sími: 462 5900 ▪ alnabaer.is ▪ Opnunartími: mán.-fös. 10-18
Meira úrval
Meiri gæði
Íslensk
framleiðsla
eftir máli
Vilhjálmur A. Kjartansson
vilhjalmur@mbl.is
„Það var árið 2007, krónan var
kóngurinn og það datt engum í hug
að fara frá Íslandi. Við vorum jú
besta land í heimi, eða alla vega
næstbest samkvæmt einhverjum al-
þjóðlegum lista Sameinuðu þjóð-
anna. Noregur var hins vegar best-
ur. Svo auðvitað var rökrétt að fara
þangað,“ segir Tryggvi Gunnarsson,
leikari og leikstjóri.
„Um leið og ég steig niður fæti í
Noregi fór auðvitað Ísland fram úr
og var orðið besta land í heimi,“ seg-
ir hann og hlær. „En það var ekki
ástæðan fyrir því að ég flutti. Ég
fann einfaldlega skóla sem hentaði
mér afskaplega vel. Ég hafði baslað
við að komast inn í leiklistadeildina
hér heima, en ekkert gekk því ég
var hreint út sagt ömurlegur í að
leika realískt. Þykjast að leikhúsið
væri voða alvöru og tilfinningin væri
ekta.“
Námið í Noregi hentaði Tryggva
betur, skólinn var mun opnari og
megináherslan var lögð á að gera til-
raunir og setja upp eigin verk að
hans sögn.
„Norðmenn eiga svo afskaplega
mikið af olíupeningum að þeir gátu
ráðið topplistamenn hvaðanæva úr
heiminum til að kenna okkur. Við það
opnaðist algjörlega nýr heimur.
Þessir listamenn litu eiginlega á það
sem frí að koma til okkar. Kenna
nokkra tíma á dag og rölta svo um
skógana kringum Fredrikstað, en
þar er skólinn, sötra rauðvín og svara
öllum tölvupóstunum sem staflast
höfðu upp yfir árið. Þetta skilaði sér í
því að maður hitti ótrúlega hæfi-
leikaríka listamenn frá öllum heims-
hornum í hverri viku. En auðvitað
reyndust fæstir þeirra, og því miður,
vera góðir kennarar svo ég endaði
eiginlega á því að þurfa að kenna mér
sjálfur eftir þeim fyrirmyndum sem
að manni voru réttar.“
Risarotta og hústökugallerí
Ísland var þó ekki lengi efst á
lista yfir bestu lönd í heimi því rúmu
ári eftir að Tryggvi flutti til Noregs
fór bankakerfið á hliðina, krónan féll
og landið var lokað í gjaldeyr-
ishöftum. Noregur tyllti sér aftur í
efsta sætið en það gerði lítið fyrir
Tryggva sem sat með fulla vasa af
íslenskum krónum sem enginn vildi
í landi sem að jafnaði er talið jafn-
dýrt og Ísland.
„Mér var reglulega klappað á axl-
irnar og fólk horfði á mig samúðar-
augum eins og ég hefði misst ná-
kominn ættingja eða verið svikinn á
brúðkaupsdaginn. Meira að segja
afgreiðslufólkið í bakaríinu gaf mér
afslátt því ég var Íslendingur. Það
var eiginlega fallegt og góð lexía í
því að minna mann á hversu gott
maður hafði það.“
Tryggvi dó þó ekki ráðalaus og
segir þetta bara hafa verið spurn-
ingu um að borða hafragraut í öll
mál og segja upp leigunni.
„Ég fann yfirgefna verksmiðju í
útjaðri borgarinnar, fékk að leggja
eina framlengingarsnúru í rétt-
ingaverkstæðið hinum megin við göt-
una og bjó þar fram á vor, ásamt ein-
um flækingskettlingi og rottu, sem
var stærri en kötturinn, svo okkur
kom öllum vel saman. Og verk-
smiðjan var stór með mörgum
stórum sölum svo ég og bekkjar-
félagar mínir breyttum henni eig-
inlega í litla listamiðstöð og héldum
myndlistarsýningar og pönktónleika.
Eftir á að hyggja var það frekar
heimskulegt að vera svona virk því
auðvitað vakti þetta athygli og á
endanum var okkur hent út.“
Kötturinn fékk þó gott heimili að
sögn Tryggva en hann og félagar
hans héldu eitt lokaskrall til að
styrkja köttinn og var ágóðinn not-
aður í að ormhreinsa hann, ör-
merkja og kaupa ársbirgðir af katta-
mat.
„Við fundum á endanum gott
heimili fyrir hann og ég sá hann síð-
ast fyrir tveimur árum, spikfeitan
og alsælan. En þetta var skemmti-
legur tími og ég þakka fyrir það að
þetta var mildur vetur. Hafði ekki
viljað vera þarna næsta vetur þegar
frostið var -20 í rúma tvo mánuði.
Maður hefði endað sem litli dreng-
urinn með eldspýturnar.“
Sálfræðin, leikstjórnin og Sómi
þjóðar heima á Íslandi
„Fljótlega eftir að ég kom heim
gerði ég eina sýningu með þá ný-
stofnuðum leikhóp mínum, Sóma
þjóðar. Sýningin hét Gálma, og vakti
mikla athygli innan leiklistarheims-
ins. En fyrir utan hann, og fjöl-
skyldu mína, held ég að kannski
fjórar manneskjur hafði séð hana.
Sú sýningin var gerð fyrir ekkert
fjármagn en ofboðslega mikið
hjarta.“
Tryggva krossbrá því þegar hon-
um var tilkynnt að hann hefði fengið
stóran styrk í Noregi til að setja upp
samnorræna sýningu sem hét
Punch, hvað átti hann að gera við
alla þessa peninga?
„Ég fékk leikfélag Akureyrar til
að hýsa mig, en það voru gríðarlega
spennandi hlutir að gerast þar undir
stjórn Ragnheiðar Skúladóttur. En
staðsetningin þýddi líka að ég dró
alla Skandinavana mína norður und-
ir heimskautsbaug um miðjan vetur.
Við sáum varla til sólar. Kannski
skein hún, veit það ekki. Við vorum
svo upptekin að stara á jörðina til að
renna ekki á rassgatið á því skauta-
svelli sem allur bærinn var á meðan
við vorum þarna.“
Reynsluleysið minnt strax á sig
en fjarlægðin frá ástvinum og ætt-
ingjum reyndist hópnum erfiðast.
„Við vorum öll mjög óreynd og öll
áttum við kærustur eða kærasta
heima fyrir og samböndin liðu fyrir
vinnuálagið, myrkrið og fjarlægðina.
Á daginn var ég leikstjórinn og á
kvöldin sálusorgari. Þrátt fyrir allt
var sýningin frábær tilraun sem ég
læt öðrum eftir að dæma hvort hafi
heppnast eða ekki. Eina sem ég veit
er að mér leið ekki vel á sálinni. Ég
hugsaði með mér að þetta hefði ver-
ið miklu skemmtilegra þegar ég
gerði þetta fyrir enga peninga í
verksmiðjunni í Noregi. Það var
ekki fyrr en við hittumst öll aftur og
túruðum um Noreg að þetta small
og ég áttaði mig á því hversu vænt
mér þótti um samstarfsfólkið mitt.“
Ástríðan fyrir leikhúsinu
Tryggvi hefur verið duglegur að
setja upp eigin verk og fer sínar eig-
in leiðir í listsköpun sinni. Hann er
gagnrýninn á leikhúsið og óhræddur
að fara nýjar og óhefðbundnar leið-
ir.
„Leikhúsið er í eðli sínu svifaseinn
miðill sem á erfitt um vik að bregð-
ast hratt við. Sérstaklega ef verk
eru sett upp innan stofnanaleikhús-
anna. Kannski er leikhúsið einfald-
 Tryggvi Gunnarsson vinnur að lág-
menningaróperunni Björninn  Sýn-
ingin veður sett upp á Players í Kópavogi
„Tónlistin er stórkostleg, en
það er óhætt að segja að
söguþráðurinn sé það ekki“