Félagsbréf - 01.03.1963, Blaðsíða 29

tengslin hér að stafa af ferðum
veiðimanna. Tveir fornleifafræðingar,
Johannes Maringer og Hans-Georg
Bondi, hinn fyrri er Þjóðverji, sá síð-
arnefndi Svisslendingur, staðhæfa með
all glöggum dæmum, að á franko-
kantabríska svæðinu og í nánd hafi
verið uppi eins konar listaskólar.*
Leiða þeir fram fundarvitneskju, er
að því lýtur. Svo er mál með
vexti, að á Aurignac fara að koma
fram smáar málaðar og ristar myndir
á litlum steinflögum, flötum, litlurn
steinum og flögum úr beini og fíls-
tönn. Verður þetta all stór flokkur
gripa og æði merkilegur. Finnast þeir
stundum margir á sama staðnum.
í Limeuil í Frakklandi hafa alls fund-
izt 137 ristir steinar. 1 hellinum Par-
pallo á Suður-Spáni er mjög margt
slíkra flaga og á þær bæði rist og
málað. Eru flögurnar, sem er málað á,
alls 1430. Þar segja höfundar, að séu
saman komin bæði sannkölluð skóla-
verk og ágæt og þroskuð myndverk.
Þeir greina og frá eftirfarandi. Á stað
einum í hellinum Font-de-Gaume í
Dordogne, þar sem margt er úrvals-
verka, er lítil fleirlit mynd af vís-
undi. Er dýrið séð frá hlið og snýr
höfuð til vinstri. Hún er á lengd tæp
fjögur ensk fet. Menn hafa þekkt hana
síðan árið 1903, og hefur Henri Breuil
gert af henni víðkunna eftirmynd.
* Sjá: Art in the Icc Ajje, eítir Johannes
Maringer og Hans-Georg Bondt. Bókin samln
frá frumdrögum Hugo Obermaiers og að
honum látnum. Ensk býðing eftir Robert
Allen. Ritið kom út í Bretlandi 1953.
Tuttugu og þremur árum eftir að hún
var uppgötvuð, fannst önnur, rist á
kalksteinsflögu, nákvæmlega eins, en öll
minni, steinflagan sú aðeins þrír enskir
þuml. á lengd. (Mynd 3.). Er ristan
sem telja má formynd hinnar, fundin
í skútanum Geniére, í héraðinu Ain,
en það hérað nær austur að landamær-
um Svisslands. Staðurinn er í um tvö
hundruð mílna fjarlægð. Höfundar
telja, að góð frumdrög slík hljóti að
hafa verið geymd og verið í miklum
metum, geti hafa verið söluvarningur
og látin á móti öðru. Einhver elztu
málverk eru í býlisskúta, sem nefnist
Blanchard. Hann er í Dordogne. Eru
þarna við bergið lög frá Aurignac.
Fornleifastöðin er fremur sjaldnefnd.
Fjögur dýr eru þarna máluð á stein,
dýrin líklega nautakyns, og er dregið
með svörtu á rautt. Litaval verður svo
ríkara, þegar á líður, en aldrei urðu
litirnir mjög margir. Nær stiginn frá
svörtum lit, sem er mjög ævarandi,
um ljósgult, ýmis blæbrigði af brúnu
og rauðu, loks er svo fjólublátt, og ar
notkun þess erfiða litar all athyglisverð.
Að því er sérfróðir menn telja, mun
svarti liturinn fenginn úr mangani og
viðarkolum, en hinir litirnir að mestu
úr ýmsum tegundum okkurs. Hefur
verið safnað til á jarðaryfirborði.
Augljóst er ekki, hvernig farið var að
við litargerðina. Getur allt verið, að
duftið úr jarðefnunum hafi verið
blandað feiti, eggjahvítu, blóði, eða
safa úr jurtum. Eru litirnir skærir og
ferskir. Breuil telur, að borið hafi
FÉLAGSBRÉF 17