Félagsbréf - 01.03.1963, Qupperneq 39

síðar í bókinni, en þar eru öll fyrir-
bœri Láru sett fram sem skýr vitneskja
að handan, jafnvel þótt einfaldari skýr-
inga sé oft skammt að leita.
Á aðra hluta bókarinnar tel ég ekki
þörf að minnast frekar. í heild sinni
er bókin þokkalega skrifuð, en afstaða
höf. er heldur loðmulluleg. Að öðru
leytinu vill hann láta sem hann sé for-
dómalaus og taki alvarlega til greina
það, sem vísindin hafa fram að færa
til skýringar á dulrænum fyrirbærum.
Að hinu leytinu meðtekur hann svo
gagnrýnislaust skýringar spiritismans.
Ef þessi tvöfeldni túlkar á einhvern
hátt afstöðu Sálarrannsóknarfélags Is-
lands verður að ætla að félagið sé í
eðli sínu spiritistafélag, sem hafi yfir
sér einhvern hjúp gervivísinda.
III.
Bók Jónasar Þorbergssonar, Líf er
aS loknu þessu, er að meginefni um
miðilinn Hafstein Björnsson, líf hans
og starf, en sem kunnugt er, þá er Haf-
steinn þekktastur starfandi miðla hér
á landi. Bókin hefst á eins konar inn-
gangi, þar sem greint er frá grundvall-
ar kenningum spiritismans. Síðan segir
frá uppvexti Hafsteins, þróun miðils-
hæfileika hans, þjálfun og miðilsþjón-
ustu. Kafli er um sálfarir hans til
annarra heima. Þá er löng frásögn um
einn af stjórnendum hans, sem segir
frá jarðlífi sínu á 18. öld og fram-
haldslífi sínu hinum megin. Að bókar-
lokum ræðir höf. nokkuð stöðu spirit-
ismans og tengsl hans við trúarbrögð.
Þessi bók er annars eðlis en bók
sr. Sveins um Láru. Sannfæring höf.
birtist strax í titli bókarinnar, og hann
er óhræddur við að gera fulla grein
fyrir trú sinni. Hann segir (bls. 12)
að hann sé „spiritisti staðfastlega sann-
færður um framlíf allra manna eflir
líkamsdauðann. Línur þær sem ég festi
hér á blað, verða því ekki markaðar
getgátum, hálfyrðum eða tæpitungu að
því er varðar sjálfa meginundirstöðu
spiritismans: Fullvissuna um framlíf
mannanna og samband mannlegra sálna
þeirra, sem enn dveljast holdi klædd-
ar í jarðneskum efnisheimi og hinna,
sem framliðnar eru til andlegrar til-
vistar.“ Bókin er vel unnin og ber vott
um samvizkusemi og heiðarleika í
hugsun. Höfundi er spiritisminn greini-
lega alvörumál, og það fer ekki hjá
því að lesandinn beri virðingu fyrir
afstöðu hans. Að vísu hnýtir hann svo-
lítið í vísindin, svo sem eðlilegt er,
þar eð skýringar þeirra ganga oftast
í berhögg við spiritismann. En mein
vísindamannanna er, að „þeir eru ekki
komnir á það stig að gera vísindalegan
greinarmun efnis og anda.“ (bls 8).
En það hefur spiritisminn auðvitað þeg-
ar gert með einni gefinni forsendu. Sem
ssgt: Það sem við ekki skiljum hérna
megin, hlýtur að vera komið hinum
megin frá.
Miðilsþjónusta Hafsteins er hér skráð
af samvizkusemi og nærfærni enda þótt
aðeins eitt sjónarmið ráði túlkun þess
efnis, sem hér kemur fram. Það er auð-
sætt að hér er maður, sem búinn er ó-
venjulegum sálrænum eiginleikum, hvers
eðlis sem þeir kunna að vera, og væri
skaði, ef þeir yrðu ekki rannsakaðir
nánar. Hér væri verkefni fyrir Sálar-
rannsóknarfélag íslands að beita sér
fyrir því, að hann verði rannsak-
FÉLAGSBRÉF 27