Félagsbréf - 01.03.1963, Side 78

þegar menn eru sviptir lífslyginni og
verða að horfast í augu við nakinn
veruleikann. Þó leikritið sé sprottið
úr framandi jarðvegi víðs fjarri okkur
í rúmi, á það erindi við alla menn
afþví hér er fjallað um algild mennsk
sannindi.
Persónur leiksins eru óbrotið og
lítt fágað verkafólk, sem hefur samið
sig að óvenjulegum aðstæðum, skapað
sér eigin lífshætti og siðalögmál í
heimi þarsem hið daglega brauðstrit
setur eð'lilegri lífsnautn þröngar og
óhagganlegar skorður. Vinirnir Roo og
Barney höggva á hverju ári sykurreyr
norður í Queenslandi, en eiga orlof
fimm heitustu mánuði ársins og eyða
því í þægilegu loftslagi Melbourne-
borgar í félagi vinkvenna sinna tveggja,
sem bíða þeirra ár hvert einsog trygg-
lyndar eiginkonur. Þetta fólk lifir fyrir
líðandi stund, ánægju augnabliksins,
en á sér enga örugga framtíð.
Þegar leikurinn hefst hafa orðið
hvörf í lífi fjórmenninganna. Onnur
vinkonan, Nancy, hefur tekið á sig
rögg, rofið vítahring vanans og gift
sig. Hin vinkonan, afgreiðslustúlkan
Olive, hefur kvatt á vettvang stað-
gengil „liðhlaupans“, ekkju sem lang-
ar til að freista nýrra ævintýra, en er
haldin djúpstæðum ótta við fortíð sína
og framtíð, almenningsálit og eigin
veikleika.
Þegar hér er komið hefur veruleik-
inn semsagt tekið að knýja á í lífi
þcssa léttlífa fólks. Sextán ár glaums
og áhyggjuleysis eru liðin, og í sau-
42 FÉLAGSBRÉF
tjánda orlofinu blasir við miskunnar-
laus staðreynd tímans: lífsþrótturinn er
þverrandi, ellin og alvaran á næsta
leiti. Um þetta snýst leikurinn, og hann
er víða tilþrifamikill í átökum þess-
ara glaðlyndu og lítilþægu persóna við
veruleikann í sjálfum sér og mannlíf-
inu. Verkið er hvorki stórbrotið né ný-
stárlegt, en það býr yfir mikilli
mennskri hlýju og samúð; í því er
þungur undirstraumur alvöru, þó það
sé glettið og gáskafullt á yfirborðinu.
Guðbjörg Þorbjarnardóttir fór hér
með veigamesta hlutverkið einsog í
„Frænkunni“ og gerði því eftirminni-
leg skil. 1 túlkun hennar varð Olive
sönn og nákomin áhorfendum í barns-
legri bjartsýni sinni og átakanlegri
glímu við óumflýjanleg örlög. Hæst
reis leikur hennar í lokin, þegar engrar
undankomu er auðið og Olive sér ver-
öld sína hrynja í rúst.
Herdís Þorvaldsdóttir lék ekkjuna
Pearl af næmum skilningi á tvískinn-
ungi þessarar konu, tepruskapnum og
bældri löngun í forboðna ávexti, en
var fulltilþrifalítil í atriðum þarsem
lífsþorsti ekkjunnar fékk yfirhöndina.
Róbert Arnfinnsson lék Barney og
snerti marga strengi í túlkun sinni á
þessum óbrotna manni. Hann hafði
öruggt vald á geðsveiflum hans, kátínu
og mergjaðri kímni, þrótti, kvíða, ein-
lægni og örvæntingu.
Jón Sigurbjörnsson lék Roo, hæglát-
an og dulan kraftajötun og leiðtoga,
skapstóran og metnaðarfullan, en undir-
niðri viðkvæman, barnalegan og hé-