Morgunblaðið - 23.10.2015, Qupperneq 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 23. OKTÓBER 2015
✝ Jónas Guð-mundur Ólafs-
son fæddist í
Stykkishólmi 29.
júní 1921. Hann lést
á Hjúkrunarheim-
ilinu Sunnuhlíð 16.
október síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Ólafur Jón
Jónasson, f. að
Innra-Leiti á Skóg-
arströnd 8.3. 1887,
d. 29.7. 1929, og Ólína Jóhanna
Pétursdóttir, f. í Svefneyjum á
Breiðafirði 24.8. 1887, d. 13.9.
1979. Systkini Jónasar eru
Sigríður, f. 1912, Ólöf, f. 1914,
Guðrún, f. 1915, Vigdís, f. 1916,
Hansína, f. 1918, Pétur, f. 1920,
Anna, f. 1921, Guðrún, f. 1922,
Sigurrós, f. 1924, Gísli, f. 1926,
Skapti, f. 1927, og Ólöf, f. 1929.
Eftirlifandi eru Skapti og Ólöf.
Jónas giftist hinn 5. júní 1944
Guðrúnu Bríeti Guðlaugsdóttur
(Bíbí), f. í Vestmannaeyjum 30.
júlí 1923, d. 13. janúar 2015.
Foreldrar hennar voru Guð-
laugur Brynjólfsson, útgerð-
armaður í Vestmannaeyjum, f. í
Kvíhólma, Vestur-Eyja-
fjallahreppi, 23.7. 1890, d. 30.12.
1972, og Valgerður Guðmunds-
dóttir húsmóðir, f. í Reykjavík
syni. Þau eiga tvær dætur. Fyrir
átti Ólína soninn Kjartan, f.
1964, giftur Guðnýju Bach-
mann. Þau eiga þrjú börn. Fyrir
átti Páll synina Óskar, f. 1959,
giftur Katrínu B. Aðalbjörnsd.,
þau eiga þrjú börn og sex barna-
börn, og Einar, f. 1962, giftur
Susanna Hermansson. Þau eiga
einn son. 3) Dóttir f. 1961 og dá-
in sama ár. 4) Jónas, f. 11.5.
1964, giftur Öldu Harðardóttur.
Þau eiga dótturina Söndru
Björk, f. 1997. Fyrir átti Jónas
Rakel Söru, f. 1989, gift Erik
Newman. Þau eiga tvö börn.
Fyrir átti Alda Hörð Snævar, f.
1990.
Jónas vann ýmis störf, var t.d.
sjómaður á togurum, á olíu-
skipinu Kyndli, hjá Flugfélagi
Íslands og Skógrækt ríkisins.
Síðar var hann með eigin rekst-
ur á sendibíl. Lengst starfaði
hann hjá Kassagerð Reykjavík-
ur þar til hann lét af störfum
vegna aldurs. Jónas var mikill
hestamaður og var einn fremsti
kappreiðaknapi landsins á fyrri
tíð. Hann átti t.d. Íslandsmet í
300 m stökki á hestinum Kolbaki
og stóð það í 25 ár. Hann stund-
aði hestamennsku í Gusti og
Fáki þar til fyrir fáeinum árum
er heilsa og aldur gerðu honum
erfitt um vik.
Útför hans fer fram frá Kópa-
vogskirkju í dag, 23. október
2015, klukkan 15.
8.3. 1895, d. 29.9.
1937.
Fyrst bjuggu
Jónas og Bíbí í
Kópavogi, síðar í
Skerjafirði og á Ás-
vallagötu. Árið
1946 fluttu þau í
Kópavog að nýju
og bjuggu þar alla
tíð síðan. Þau eign-
uðust fjögur börn:
1) Valgerður, f.
16.9. 1944, eiginmaður Örn
Gíslason. Þau eiga fjögur börn.
a) Bríet, f. 1968, gift Smára
Gestssyni. Þau eiga þrjá syni og
eitt barnabarn. b) Sigríður, f.
1971, gift G. Örvari Hallgríms-
syni. Þau eiga þrjár dætur. c)
Andvana fæddur drengur 1978.
d) Arna Margrét, f. 1986, í sam-
búð með Siggeiri Guðnasyni.
Þau eiga tvö börn. 2) Ólína Jó-
hanna, f. 12.12. 1945, gift Páli
Andréssyni. Þau eiga fjögur
börn: a) Berglind, f. 1967, gift
Luc Leroy. Þau eiga þrjú börn.
b) Arnar, f. 1973, giftur Maríu
Shishigina Pálsson. Þau eiga tvö
börn og María einn son áður.
Arnar á þrjú börn af fyrra
hjónabandi. c) Páll Guðmundur,
f. 1975, dáinn sama ár. d) Hildur
Björk, f. 1983, gift Ara Karls-
Elsku hjartans afi minn.
Þér fannst gaman að ferðast
og núna ertu farinn í ferðina
miklu, kátur og hress að hitta
hana ömmu aftur. Við áttum
gott samtal snemma í sumar, þú
sagðir mér að þú værir mjög
þreyttur og vildir bara komast
til ömmu, við héldumst í hendur
og ég svaraði því að ég skildi
það vel. Þrátt fyrir alvarleikann
í samtalinu brostir þú til mín og
glettnin skein úr augunum.
Þarna varstu mjög veikur en
eins og venjulega þegar gestir
koma langt að lagðir þú veikindi
þín til hliðar, spurðir um strák-
ana mína, veðrið og vegina rétt
eins og þú værir heill heilsu. Svo
sagðir þú að þú værir þreyttur
og ætlaðir að leggja þig aðeins,
hvarfst inn í algleymið en hélst
áfram fast í höndina á mér. Þar
sem þú hvíldir þig horfði ég á
þig og ég vissi að tíminn okkar
saman væri að styttast, þú vær-
ir að undirbúa ferðalagið þitt vel
og vandlega. Bíllinn þinn væri
skínandi hreinn, ullarteppi í aft-
ursætinu, hestalykt og gott
nesti.
Þú hafðir alltaf svo mikla um-
hyggju fyrir öllum og vildir að
allir hefðu það eins gott og hægt
væri. Allir voru vinir þínir og þú
varst alltaf fyrstur til að bjóða
fram hjálp og mættir svo á stað-
inn og sást til þess að hlutirnir
yrðu framkvæmdir fljótt og
örugglega.
Hluti af mínum fyrstu minn-
ingum snúast um þig, afi minn,
og auðvitað hana ömmu líka,
húsið á Kársnesbrautinni þar
sem þið bjugguð lengi og hest-
ana í garðinum. Lítil sveit í
borginni og þvílík forréttindi að
fá morgunmat hjá ömmu og fá
svo að fara út í hesthús með
þér, en þá komstu heim til að
fara með mér í hesthúsið, lík-
lega búinn að vinna frá því eld-
snemma um morguninn. Með
þér fékk maður að gera allt,
moka skít, kemba, brynna og
gefa, aldrei vottaði fyrir óþol-
inmæði frá þér og þú kenndir
mér að dýrin hafa sál og þau
ber að umgangast af virðingu
rétt eins og mennina. Þessa ást
á dýrum áttum við sameigin-
lega, þú sagðir til dæmis frá því
þegar þú eignaðist hund við
skipshlið, hundurinn kom í land
af erlendum togara og þurfti
umhyggu, hvar var betra fyrir
greyið að lenda eftir slæma vist
á hafinu en einmitt hjá þér. Þú
brostir til mín og sagðir að það
væri gott að vera góður við dýr-
in þegar ég 7-8 ára gömul sagði
þér frá því þegar ég bjargaði
nokkrum kettlingum frá bráðum
bana. Hestar voru líf þitt og
yndi meðan þú hafðir heilsu til
og þú hugsaðir ekki bara um
þína eigin hesta, heldur varstu
líka boðinn og búinn að hjálpa
öðrum. Alltaf tilbúinn að hjálpa
og fyrir nákvæmlega 20 árum
komstu og hjálpaðir mér hér
fyrir vestan því ekki var hægt
að pússa og mála án þess að þú
hjálpaðir til.
Frá barnæsku var líf þitt ekki
alltaf auðvelt en þú gerir þitt
besta og ferð nú stoltur í þína
síðustu ferð, með bros á vör og
glettni í augum, leiðin liggur
beint til hennar ömmu sem tek-
ur glöð á móti þér.
Takk fyrir allt, afi minn, og
ég kveð þig á sama hátt og þú
gerðir við mig í sumar. Góða
ferð og farðu varlega.
Kveðja,
Bríet.
Í dag kveð ég hann pabba
minn. Ég ætla að minnast hans
og koma á blað nokkrum minn-
ingum sem koma upp í hugann.
Þær koma svo margar og eru
einhvern veginn flæktar saman,
virðast bara alls ekki koma upp
í réttri tímaröð. Þegar ég sé
hesta hugsa ég alltaf til hans,
sem er eðlilegt því hestar voru
honum alla tíð mjög mikilvægir.
Ég man svo vel eftir einu atviki
af Kársnesbrautinni. Á lóðinni
var stór bílskúr og þar var
pabbi með eina þrjá hesta.
Pabbi var seinn heim úr
vinnunni og það var komið fram
yfir þann tíma sem hestunum
var gefið. Ég (barnið) hafði
miklar áhyggjur af þessu og
ákvað að bjarga hestunum frá
hungri. Ég storma út í skúr en
þegar á hólminn var komið
brást mér kjarkur, ég bara
þorði ekki inn í stíuna, hestarnir
höfðu stækkað fannst mér.
En ég dó ekki ráðalaus, ég
sótti skóflu og setti hey á hana
og lyfti henni svo yfir vegginn
til hestanna, sem ruddust að
skóflunni og átu. Ég átti fullt í
fangi með að halda á skóflunni
og reka hana ekki í hestana þeg-
ar ég tók hana til baka til að
fylla á aftur. Þetta tók ansi lang-
an tíma þannig að mamma kom
til að athuga með mig. Með
hjálp hennar settum við hey
fremst í jötuna hjá vinum mín-
um og ýttum því svo innar með
skóflunni, það var miklu betra.
Hvernig vatninu til þeirra var
bjargað man ég ekki en ég man
alveg hvað fötin mín voru blaut.
Ég tel mig hafa bjargað hest-
unum frá hungurdauða; þeir
fengu vatn, hey og smá brauð.
Pabbi var kannski ekki alveg
sammála því en honum fannst
tilraunin nokkuð góð. Minningin
um það þegar pabbi, mamma og
Nonni komu til okkar til Lúx-
emborgar. Við fórum í ferðir til
Þýskalands, Sviss, Belgíu og um
Lúxemborg. Ég gerði mér grein
fyrir því þegar ég fullorðnaðist
hvað lífið hefur oft verið erfitt
hjá pabba og mömmu, pabbi var
svo oft á spítala út af bak- og
magaveiki. Þá var ekki mikið
um að fólk fengi úr tryggingum
sér til hjálpar. En þau létu eng-
an bilbug á sér finna. Pabbi
minn, ég er þakklát fyrir að
hafa haft tækifæri til að vera
hjá þér síðustu tímana þína hjá
okkur. Þessir níu mánuðir síðan
mamma kvaddi voru þér erfiðir
en núna ertu kominn í Drauma-
landið til hennar og þá líður þér
vel. Góður Guð varðveiti ykkur.
Vertu bless, pabbi minn, takk
fyrir allt.
Þín dóttir,
Ólína J. Jónasdóttir.
Nú þegar ég kveð tengda-
föður minn Jónas Ólafsson er
margs að minnast.
Jónas var einstaklega ósér-
hlífinn og bóngóður, alltaf boð-
inn og búinn að leggja sitt að
mörkum.
Hann var mikill hestamaður
og var með hesta eins lengi og
heilsan leyfði.
Síðustu árin hafa verið honum
erfið en umhyggja og aðhlynn-
ing á Sunnuhlíð var alltaf góð og
allt gert fyrir hann sem hægt
hefur verið. Starfsfólk Sunnu-
hlíðar á miklar þakkir fyrir sín
störf.
Ég þakka Jónasi fyrir sam-
fylgdina og sendi öllum aðstand-
endum mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Páll Andrésson.
Nú er elsku afi minn farinn í
Draumalandið og mikið held ég
að honum líði vel. Það breytir
því ekki að ég er leið, en ég á
sem betur fer fullt af minning-
um og sögum sem ég get sagt
stelpunum mínum, eða dúkkun-
um mínum, eins og afi kallaði
okkur alltaf.
Ég get sagt þeim söguna af
því hvernig afi kom í gegnum
undirgöng og heimsótti mig í
fyrsta sinn á spítalann þegar ég
fæddist; hvernig hann fór alltaf í
„fangelsi“ þegar ég fékk að
gista; þegar hann fór með mér
að sækja ökuskírteinið mitt; eða
þegar hann keypti snúða með
engum glassúr við lítinn fögnuð
barnabarnanna sem komu í kaffi
þann daginn. Það er af nógu að
taka, og það er ég þakklát fyrir.
Elsku afi minn, takk fyrir allt.
Ég kveð þig með þeim orðum
sem þú kvaddir ömmu með í
janúar; nú færð þú að fara í
friði.
Hildur Björk Pálsdóttir.
Í dag kveð ég hann afa minn
og efst í huga mér er þakklæti.
Afi kenndi mér að þakka fyrir
það sem maður hefur. Hann
þurfti snemma að berjast fyrir
tilveru sinni. Ungur að árum
missti hann föður sinn í sjóslysi
og eftir stóðu þau 12 systkinin
og barnshafandi móðir þeirra.
Lífsbaráttan var hörð og þurfti
afi að horfa á eftir tvíburasystur
sinni sem send var í fóstur.
Þessi mikli missir markaði hann
alla tíð. Seinni árin talaði hann
stundum um þetta við mig og
enn öllum þessum árum seinna
titraði hakan og tár blikaði á
hvarmi. Afi var hress og kátur
en átti líka sínar erfiðu stundir.
Honum var ekki kennt að tala
um tilfinningar og leysa úr
flækjum frekar en mörgum af
hans kynslóð. Við afi vorum vin-
ir, spjölluðum um allt milli him-
ins og jarðar, skemmtilegast
fannst honum þó að tala um
hesta og segja góðar sögur úr
hestaferðum, enda góður hesta-
maður og eftirsóttur knapi á
sínum yngri árum. Meiri dýra-
vin væri erfitt að finna. Hann
átti líka góða vini í hesta-
mennskunni sem voru honum
sannarlega dýrmætir. Nú hefur
hann hitt þá sem gengnir eru og
er ég viss um að nú þeysa þeir
um grundir Sumarlandsins á
góðum fákum. Afi var snöggur
og snar, lá alltaf svolítið á. Bón-
góður dugnaðarforkur. Vinur
vina sinna og einstaklega góður
við þá sem minna máttu sín.
Hann var mér góður afi og vin-
ur. Við gátum sko hlegið og haft
gaman. Ófáir bíltúrar í fiskbúð-
ina, til Guðsteins, í Hamraborg-
ina og víðar voru farnir. Oft
gaukaði hann einhverju að mér
fyrir stelpurnar mínar. Hann sá
ekki sólina fyrir þeim, sýndi
þeim nærgætni og hlýju. Þær
sakna nú langafa sárt en vita að
nú líður honum vel hjá lang-
ömmu Bíbí sem hann var búinn
að sakna sárt.
Afi var tilbúinn í ferðalagið.
Við drukkum saman hádegis-
kaffið einn daginn, skömmu fyr-
ir kveðjustundina. Afi drakk
kaffið sitt og ég gaf honum nóg-
an mola. Hann horfði fallega í
augu mín og kvaddi mig bless.
Rak mér rembingskoss á munn-
inn, brosið náði til augnanna.
Hann kvaddi mig með sömu
hlýju og ástúð og alla tíð áður.
Sigríður Arnardóttir
(Sirrý).
Elsku afi.
Nú ertu kominn til elsku
ömmu, sem hefur án efa tekið
vel á móti þér. Með nokkrum
orðum langar mig að kveðja þig.
Ég er nokkuð viss um það að þú
sért kominn á hestbak. Hestar
voru í miklu uppáhaldi hjá þér
og man ég eftir að hafa fengið
að fara með þér í hesthúsin og
man ég best eftir honum Sörla
þínum.
Aldrei þorði ég á bak þegar
þú bauðst mér það en einhvern
daginn mun ég prufa það. Það
sást vel á brosi þínu síðast þeg-
ar við hittumst hvað þú varðst
ánægður að hitta hann Snæ-
björn Tuma og brosti hann líka
fallega til þín. Ég mun geyma
allar minningarnar sem ég á um
þig og ylja mér við þær ásamt
minningunum um ömmu.
Elsku afi, ég elska þig og
sakna þín. Nú ertu kominn í
faðm ömmu og allra hinna sem
þú hefur misst og saknað.
Ég votta mömmu, Ólínu,
Nonna og öðrum vandamönnum
mína dýpstu samúð.
Arna Margrét Arnardóttir.
Elsku pabbi, nú ertu búinn að
fá hvíldina sem þú hefur þráð
síðan mamma kvaddi í janúar.
Þú náðir 94 árum og það er satt
að segja alveg með ólíkindum
þegar ég hugsa til baka. Ég
man sögurnar sem þú sagðir
mér þegar þú varst ungur
prakkari. Ég man líka sögurnar
um alla þá erfiðleika sem þið
systkinin genguð í gegnum þeg-
ar afi lést frá ykkur. Þetta var
nú ekki lítill hópur, 12 stykki og
amma með ykkur ein. Þessi bar-
átta ykkar markaði spor sín hjá
þér. Þú gafst aldrei upp. Það
sýndi sig í öllum þeim veikind-
um sem þú gekkst í gegnum.
Aldrei gefist upp.
Ég man ekki eftir þér öðru-
vísi en með hesta enda ekki
skrítið þar sem við vorum með
þá heima á Kársnesbrautinni.
Mamma sagði mér oft frá því
hve óþreyjufullur þú varst að
geta farið með „lilla litla“ á hest-
bak. Mér skilst að ég hafi náð að
verða þriggja mánaða. Við átt-
um margar góðar stundir í
hestamennskunni og mörg æv-
intýr. Þú kenndir mér að um-
gangast dýrin af virðingu og
umhyggju og ég bý að því enn.
Ég man eftir mörgum ferð-
unum sem þú tókst mig með
þegar þú varst með sendibíl. Ég
man þegar við fórum yfir Lyng-
dalsheiði frá Laugarvatni og
festum okkur í snjó. Þú treystir
mér fyrir að koma mottum und-
ir hjólin svo við kæmumst
áfram. Ég var kannski 8-10 ára.
Þetta er mér ógleymanlegt. Þú
minntir mig líka oft á það þegar
ég var eitt sinn með þér í akstri
og svo þurftir þú að skjótast inn
einhvers staðar og ég fór að
svara í talstöðina í bílnum ef ég
heyrði einhvern kalla. Ég svar-
aði öllum og það endaði víst
þannig að það komst enginn að
lengur. Þú varst víst beðinn um
að hafa hemil á drengnum eftir
þetta. Við hlógum nú oft að
þessu.
Ég man eftir mörgum úti-
legunum sem ég fór í með ykkur
mömmu. Ég man líka að þú
þekktir alltaf einhvern á hverj-
um einasta stað sem við stopp-
uðum á úti á landi. Mér fannst
það alveg ótrúlegt.
Ég man eftir öllum flugferð-
unum sem þú komst með mér í.
Þú hafðir alltaf gaman af þeim.
Þú varst líka spenntur þegar ég
var að sækja vélarnar fyrir
Flugfélagið og fljúga þeim beint
heim frá Toronto. Þú mættir að
taka á móti stráknum ásamt
Skapta bróður þínum. Það
gladdi mig.
Þegar ég kvaddi þig 7. októ-
ber síðastliðinn átti ég alveg
eins von á því að það væri okkar
kveðjustund. Þú varst búinn að
vera slappur síðan mamma
kvaddi og það dró hægt og bít-
andi af þér. Þú saknaðir hennar
mikið. Nú eruð þið sameinuð og
ég er alveg viss um að ykkur líð-
ur vel. Ég er líka viss um að þú
ert kominn á hestbak á ein-
hverjum gæðingnum þarna.
Takk, pabbi minn, fyrir allt og
kysstu mömmu frá okkur fjöl-
skyldunni. Við hittumst síðar.
Elska þig.
Jónas Jónasson.
Elsku besti afi minn, það er
svo erfitt að hugsa til þess að þú
sért farinn frá okkur. Við vitum
öll að þér líður betur núna.
Núna ertu kominn á betri stað,
þar sem þú færð hvíld og hittir
ömmu á ný. Ég veit að þið mun-
ið vaka yfir mér og passa upp á
mig eins og þið hafið alltaf gert.
Ég mun sakna þess mjög mikið
að geta ekki komið og heimsótt
þig, spjallað við þig og hlegið
með þér. Það var alltaf jafn
gaman að koma til þín, þú
varðst alltaf svo glaður að sjá
mann. Þú og amma voruð alltaf
svo stolt af mér og það veitir
mér mikla ánægju.
Þú hefur reynst mér mjög
vel, elsku afi, ég á margar minn-
ingar með þér sem ég mun
ávallt geyma í hjartanu.
Það var alltaf jafn gaman að
koma í Vogatunguna til þín og
ömmu, við fundum okkur alltaf
eitthvað skemmtilegt að gera.
Mér fannst alltaf jafn gaman að
snyrta lóðina með þér, vökva
blómin og reyta arfa. Það var
líka fastur liður hjá okkur að
fara út í bakarí og svo komum
við auðvitað við á bensínstöðinni
í Hamraborg á leiðinni heim.
Þar þekktir þú alla karlana og
spjallaðir við þá og leyfðir mér
að velja mér nammi. Svo fannst
mér alltaf jafn gaman þegar þú
fórst með mig og sýndir mér
hestana og leyfðir mér að fara á
hestbak. Við tókum stundum bíl-
túra, spiluðum og þú sýndir mér
marga sniðuga og skemmtilega
hluti. Mér þykir mjög vænt um
að eiga þessar minningar með
þér og að geta rifjað þær upp og
brosað með.
Ég er mjög heppin að geta
kallað þig afa minn, því duglegri
mann er erfitt að finna. Mér
þykir mjög vænt um þig, afi, og
mun alltaf gera það, því kveð ég
þig með miklum söknuði.
Guð geymi þig.
Sandra Björk Jónasdóttir.
Jónas G. Ólafsson
Elskulegur eiginmaður minn, faðir og afi,
ÞORSTEINN ÁSGEIR HENRYSSON,
Hundkærvej 13, 8530 Hjortshöj,
lést á Háskólasjúkrahúsi Aarhus
28. september síðastliðinn. Bálför fór fram
í Aarhus og minningarathöfn í Dómkirkjunni
í Reykjavík.
.
Lára Erlingsdóttir,
Henry Ásgeir, Veronica Thorsteinsson
og barnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGRÍÐUR SÆMUNDSDÓTTIR,
hjúkrunarheimilinu Sóltúni, áður
Skúlagötu 20,
lést að morgni 20. október. Útförin fer
fram frá Neskirkju við Neshaga
miðvikudaginn 28. október klukkan 15.
.
Steindór Eiðsson, Tana Tanapon,
Helga Eiðsdóttir,
Sæmundur Eiðsson, Elva Björk Sigurðardóttir,
Katrín Eiðsdóttir, Finnbogi Þorláksson,
barnabörn og barnabarnabörn.