Morgunblaðið - 07.11.2015, Blaðsíða 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. NÓVEMBER 2015
✝ Friðrika Jóns-dóttir fæddist
7. desember 1928
að Skógum í
Fnjóskadal. Hún
lést 30. október
2015.
Friðrika var
dóttir hjónanna
Hólmfríðar Jóns-
dóttur frá Forna-
stöðum, f. 1892, d.
1973, og Jóns Ferd-
inandssonar, f. 1892, d. 1952.
Jón var fæddur í Svarfaðardal
en ólst upp í Skagafirði. Jón og
Hólmfríður byrjuðu sinn búskap
í Skagafirði en fluttu síðan á
heimaslóðir Hólmfríðar, fyrst í
Fornastaði í Fnjóskadal, síðan
Skóga og loks Birningsstaði.
Friðrika var yngst barna þeirra
hjóna. Eldri voru Kristín, Sól-
veig, Ragna, Ferdinand, og
Anna, eru öll látin.
Friðrika ólst upp í Skógum og
síðar á Birningsstöðum í Ljósa-
vatnsskarði en þá jörð keyptu
þau Jón og Hólmfríður 1933.
Friðrika var í barnaskóla í
Skógum, unglingaskóla í
Varmahlíð í Skagafirði og í Hús-
mæðraskólanum á Laugum.
Þann 19. janúar 1950 giftist
Friðrika Erlingi Arnórssyni,
voru samtaka um að fegra um-
hverfi sitt, rækta jörð og bú-
stofn. Seinna bjuggu þau fé-
lagsbúi við Arnór og Elínu og
enn stækkaði bú og ræktun.
Friðrika stóð fyrir mann-
mörgu heimili sérstaklega yfir
sumartímann. Lengi vel voru
kaupakonur og -menn á sumrum
og oftar en ekki yfir vetrartím-
ann. Hólmfríður móðir Friðriku
bjó síðustu æviárin á Þverá og
var samband hennar við dóttur
og tengdason einstaklega gott.
Það var mjög gestkvæmt yfir
sumartímann en á vetrum voru
samgöngur erfiðar og einangr-
un því oft mikil. Þverá var samt
sem áður oft áningarstaður
þeirra sem voru á ferð í vondum
veðrum og erfiðri færð. Friðrika
var gestrisin og myndarleg hús-
móðir, allt lék í höndum hennar.
Hún var einstaklega barngóð og
umhyggjusöm og mátti ekkert
aumt sjá. Afkomendur hennar
og mörg önnur börn nutu hlýju
hennar og nærgætni. Friðrika
var söng- og ljóðelsk. Hún var
vel ritfær og hafði gott brag-
eyra og liggja eftir hana stökur.
Friðrika bjó áfram á Þverá eftir
lát Erlings, en síðustu árin
dvaldi hún á Dvalarheimilinu
Hlíð og lést þar 30. október sl.
Friðrika verður jarðsungin
frá Laufáskirkju í dag, 7. nóv-
ember 2015, og hefst athöfnin
kl. 13.30.
sem var farinn að
búa á Þverá í Dals-
mynni í félagi við
fjölskyldu sína. Er-
lingur var f. 1924 á
Laugum í Reykja-
dal, d. 2006. Hann
var sonur hjónanna
Helgu
Kristjánsdóttur og
Arnórs Sigurjóns-
sonar. Þau Erling-
ur og Friðrika tóku
alfarið við búi á Þverá 1952.
Börn þeirra eru: 1. Helga
Arnheiður, f. 1950, maki Þór-
hallur Bragason. Börn: Vala
Björk Stefánsdóttir, Anna María
og Þórunn Þórhallsdætur.
Barnabörnin sex. 2. Arnór, f.
1952, bóndi á Þverá, maki Elín
Eydal. Börn: Valdís Arna,
Bjarki Freyr og Birkir Týr.
Barnabörn tvö. 3. Hólmfríður, f.
1955, maki Engelhart Björns-
son. Börn: Erla, Sigrún, Anna
Friðrika og Halldór Arnar
Árnabörn. Barnabörn fimm. 4.
Ragna, f. 1958, maki Jón Að-
alsteinn Illugason. Börn: Þórdís
og Arnór, eitt barnabarn. 5.
Andvana fædd dóttir, 27. nóv-
ember 1967.
Friðrika og Erlingur byggðu
myndarlega upp á Þverá. Þau
Mamma mín er flogin á vit
ævintýranna. Hún var yndisleg
kona og hláturmild sem elskaði
ljóð og hannyrðir, góðar bíó-
myndir og að skoða í búðir.
Mömmu þótti gaman að gefa,
hún valdi gjafir og kort af kost-
gæfni handa hverjum og einum,
oft bjó hún til kortin sjálf og
skrifaði fallegan texta eða vísu.
Hún var listfeng og vildi hafa fal-
legt í kringum sig. Hún elskaði
börn, blóm, fugla, náttúruna og
fallega hluti. En fyrst og fremst
var hún góð kona sem alltaf var
til staðar fyrir fólkið sitt.
Elsku mamma, ég þakka þér
samfylgdina gegnum lífið, við
vorum góðar saman.
Ég kveð þig með ljóði sem
heitir Morgunstund. Þú hafðir
skrifað það upp á lítinn miða sem
ég fann heima á Þverá, þér hefur
þótt það fallegt. Þegar ég les
þetta ljóð sé ég þig fyrir mér.
Ég gekk út í garðinn minn í morgun
með fangið fullt af þvotti
golan lék sér við gróðurinn
niður árinnar glitraði í sólinni
ég brosti til blómanna
hengdi þvottinn á snúruna
og gekk inn í húsið mitt
með fangið fullt af birtu.
(Snjólaug Guðmundsdóttir)
Takk, elsku mamma, fyrir allt.
Þín dóttir,
Ragna.
Elsku amma mín. Af öllu því
fjölmarga sem mig langar að
segja við þig er eitt orð sem veg-
ur þar þyngst, þakklæti. Þakk-
læti fyrir allar okkar góðu stund-
ir og fyrir allt sem þú kenndir
mér og varst mér.
Takk fyrir að lesa alltaf text-
ann fyrir mig í sjónvarpinu þang-
að til ég gat það (og lengur), takk
fyrir að leyfa mér að busla enda-
laust í eldhúsvaskinum (og Illuga
seinna), takk fyrir að kenna mér
að búa til jólaköku, prjóna, lesa
ljóð, búa til kerti, pressa blóm og
laufblöð.
Takk fyrir að vera alltaf til
staðar, tilbúin að tala við mig um
lífið og tilveruna. Takk fyrir öll
faðmlögin. En þakka þér fyrst og
fremst fyrir að hafa verið amma
mín. Þú munt fylgja mér alla
mína daga. Þín,
Þórdís.
Elsku amma.
Nú hefur þú þreytt þitt síð-
asta flug í þessu jarðlífi. Ef við
leggjum við hlustir heyrum við
ennþá dillandi hlátur þinn og
finnum fyrir hlýju þinni. Um leið
og við yljum okkur við allar dýr-
mætu minningarnar viljum við
kveðja þig með broti úr ljóðinu
Farfuglinn sem okkur þykir eiga
vel við.
Sárt er að kveðja sólskinslöndin,
samt var þráin nýja ströndin.
Hart var að slíta hjartans böndin,
- harðara löngun svæfa þó.-
En nú er mér flugið um og ó,
og bönd eru í mína báða skó.
Þegar úr vængjum líður lúinn,
lyfti ég fæti altilbúin.
Vonin er ekki frá mér flúin,
fram undan er ljómi um sjó.
Þó mér sé flugið um og ó
og togi bönd í báða skó.
Úr ægi lyftast óskastrendur,
út eru breiddar mjúkar hendur,
fuglinum þreytta friður sendur,
fegurð þreyð og dýrleg ró.
Horfið er lífsins um og ó
og röknuð böndin í báða skó.
(Höf: Bína Björns)
Friður og gleði fylgi þér á nýj-
um stað.
Þínar,
Vala, Anna María og Þórunn.
Elsku amma mín á Þverá.
Þinn hlýi faðmur umlék mig svo oft í
æskunni,
ró, gæðastundir og ævintýri.
Aldrei feimin við að sýna
kærleikann,
sem ég skynjaði alltaf, án orða.
Virðing þín fyrir náttúrunni,
allri fegurðinni,
því dásamlega í einfaldleika sínum,
kenndi mér að njóta.
Glaðlyndið einstakt og hlátrasköllin.
Oft runnu gleðitár niður kinnar okkar,
af engu tilefni.
Okkur fannst lífið og við sjálfar
fyndnar.
Einlæga og barnslega gleði ég fann,
er þú vinkaðir mér í hinsta sinn og
brostir.
Kveðjan var falleg,
og ég full af þakklæti fyrir allt og allt.
Bláminn og fuglarnir fylgi þér, amma
mín, og mér, ætíð.
Erla.
Föstudaginn 30. október lést
mágkona mín Friðrika Jónsdótt-
ir. Þau eru mörg árin sem við
höfum verið í miklu sambandi.
Ung að árum giftust þau Erling-
ur bróðir minn og hún og tók hún
þá við húsmóðurstarfinu á Þverá.
Hún sinnti því hlutverki af
mikilli alúð og ekki síður uppeldi
barna þeirra.
Þá voru það mörg sumarbörn-
in sem dvöldu hjá þeim hjónum,
sum hver sumar eftir sumar.
Tryggð þeirra við fjölskylduna
segir sína sögu.
Þau hjón voru afar gestrisin,
það var einstakt að eiga alltaf
kost á að koma við og jafnvel
dvelja dögum saman hjá þeim og
líða eins og heima hjá sér.
Á árum áður þegar ég stund-
aði sumarvinnu fyrir norðan átti
ég þar mitt annað heimili.
Síðar vorum við Stefán alltaf
velkomin með börnin okkar í
sumarferðum okkar í Þingeyjar-
sýslu.
Við nutum þess að taka til
hendi með fjölskyldunni og ekki
síður að skreppa út á Flateyj-
ardalsheiði eða líta í berjamó. Á
Þverá er sumarfagurt en vetur
oft snjóþungir, haustin mikill
annatími, göngur og réttir á
Flateyjardalsheiði. Þessi tími
reyndi á húsmóðurina sem stóð
sig með mikilli prýði.
Við fjölskyldan eigum margar
góðar minningar frá Þverá, ekki
síst að sitja við stóra eldhúsborð-
ið, spjalla saman og njóta góðu
og rausnarlegu veitinga hennar
Rikku. Blessuð sé minning henn-
ar.
Arnþrúður Arnórsdóttir.
Elsku ömmusystir mín og kær
frænka, Rikka frá Þverá, er lát-
in. Margar yndislegar og góðar
minningar á ég frá barnæsku
þegar við amma og afi fórum í
heimsókn á sumrin að Þverá í
Fnjóskadal. Alltaf var vel tekið á
móti okkur af fjölskyldunni þar.
Rikka var yndisleg frænka,
bæði hress og hlý og alltaf var
stutt í hláturinn.
Einstakar minningar á ég líka
frá þeim tíma þegar ég var ung
stúlka er ég dvaldi hluta af sumri
á Þverá.
Þá áttum við Rikka oft góðar
stundir í búrinu hennar, þar sem
alltaf voru miklar og góðar kræs-
ingar og var hjónabandssælan
hennar sú allra besta.
Eftir að ég eignaðist mína eig-
in fjölskyldu þá var heimsókn til
Rikku á hverju sumri eitthvað
sem var ómissandi.
Nú eru þessar minningar og
góðu samverustundir um uppá-
halds frænku perlur í okkar
minningu og verð ég ævinlega
þakklát fyrir þær. Nærveru
þinnar verður sárt saknað, elsku
Rikka. Fjölskyldunni allri vott-
um við innilega samúð.
Sólveig, Ægir og fjölskylda,
Hafnarfirði.
Friðrika Jónsdóttir
✝ Friðgeir Gunn-arsson fæddist
á Akureyri 25. júní
1929. Hann lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Grund í
Reykjavík 26. febr-
úar 2015.
Foreldrar hans
voru Gunnar Sig-
urgeirsson píanó-
kennari og org-
anisti frá Stóru-
völlum í Bárðardal, f. 17.
október 1901, d. 9. júlí 1970, og
Hanna Martina Jacobsen, síðar
Sigurgeirsson, frá Sandavági í
Færeyjum, f. 27. júlí 1903, d. 15.
desember 2004. Eftirlifandi
systir Friðgeirs er Erla, f. 16.
september 1930.
Friðgeir kvæntist 16. október
1954 eftirlifandi eiginkonu sinni
Sólveigu Helgu Stefánsdóttur,
f. 15. apríl 1933. Foreldrar
Helgu voru Stefán V. Guð-
mundsson sjómaður, f. 3.2.
1912, d. 25.1. 1993, og Jóna Er-
lingsdóttir, f. 21.10. 1914, d.
20.6. 1997.
Börn Friðgeirs og Helgu eru:
entsprófi frá Menntaskólanum í
Reykjavík árið 1950. Friðgeir
var alla tíð mikill tungu-
málamaður, bæði í fornmálum
og nýmálum, einkum grísku,
latínu, ensku og norsku. Hann
starfaði stærstan hluta ævinnar
hjá Vatnsveitu Reykjavíkur en
hóf upphaflega störf hjá Hita-
veitu Reykjavíkur. Tónlistin
skipaði ávallt stóran sess í lífi
hans enda af tónlistarfólki kom-
inn í föðurætt en faðir hans var
píanókennari, kórstjóri og org-
anisti við Háteigskirkju, og föð-
urafi, Sigurgeir Jónsson, var
söngstjóri og organisti við
Akureyrarkirkju. Friðgeir
lærði á fiðlu á unga aldri og
spilaði á lágfiðlu með Sinfón-
íuhljómsveit Íslands á byrjunar-
árum sveitarinnar og síðar með
Nemendahljómsveit Tónlistar-
skólans í Reykjavík. Hann spil-
aði m.a. undir leiðsögn Björns
Ólafssonar konsertmeistara og
Olav Kjelland. Auk klassískrar
tónlistar hafði hann dálæti á
gömlum djass- og dægurlögum
frá sínum yngri árum. Íþróttir
skipuðu stóran sess í lífi Frið-
geirs og var skíðaíþróttin og
sund þar efst á blaði. Friðgeir
hafði unun af ferðalögum með
eiginkonu sinni og fóru þau í
ferðalög helst á hverju ári.
Útför Friðgeirs fór fram í
kyrrþey 13. mars 2015.
1) Stefán, f. 20.1.
1955, 2) Gunnar, f.
29.6. 1956. Börn
hans eru Sólveig
Helga, f. 18.6. 1980,
Þóra Halldóra f.
7.1. 1985, og Alex
Már, f. 30.11. 1997.
Börn Sólveigar
Helgu eru Magnús
Sigurður, f. 12.09.
2003, og Gunnar
Friðgeir f. 15.8.
2005, 3) Steinar Jens, f. 28.11.
1957, og 4) Hanna Martina, f.
1.3. 1959. Börn hennar eru
Stephen James, f. 28.11. 1989,
og Kristina Clare, f. 13.1. 1994.
Barnabörnin eru því fimm og
barnabarnabörnin tvö.
Friðgeir bjó fyrstu ár sín á
Akureyri en fluttist með for-
eldrum sínum til Reykjavíkur
1936 og bjó þar til æviloka. Eft-
ir að Friðgeir og Helga gengu í
hjónaband og eignuðust börn
sín bjuggu þau lengst af í
Drápuhlíð 26 eða í 38 ár. Hann
gekk í Miðbæjarskólann og
Austurbæjarskólann, síðar í
Ingimarsskólann og lauk stúd-
Elsku pabbi minn, ég er búinn
að ganga alltof lengi með þessa
minningargrein í huga mér en
skrifa hana nú í tilefni allrasálna-
messu. Það var erfitt að horfa á
eftir þér fara svona snöggt þó að
manni sé það ljóst að kallið geti
komið hvenær sem er þegar aldur
færist yfir. Söknuðurinn er mikill
hjá allri fjölskyldunni en hvað sár-
astur er hann mömmu. Nokkrum
dögum áður en þú lést lékst þú við
hvern þinn fingur á öskudags-
skemmtun á Grund. Þú ljómaðir
allur og hafðir gætur á mömmu,
eins og þú gerðir alltaf. Gagn-
kvæm umhyggja ykkar var aðdá-
unarverð svo eftir var tekið, enda
annað óhugsandi eftir 60 ára
hjónaband.
Þú varst einfari í eðli þínu og
naust þín best lesandi bækur og
hlustandi á tónlist. Efnið sem þú
last var yfirleitt fræðandi, allt frá
fornmálum upp í stjörnur himin-
geimsins, og á ýmsum tungumál-
um, jafnvel grísku og latínu. Tón-
listin, sem þú hlustaðir á var
yfirleitt klassísk tónlist en stund-
um eldri djass og gömul dægur-
lög. Áhugi þinn skilaði sér til af-
komenda þinna og þú varst á
margan hátt miklu fróðari en
margur gerði sér grein fyrir.
Hugur þinn staðnaði aldrei og var
sífellt leitandi allt til hinstu stund-
ar.
Þú varst lítillátur og vildir ekki
sjálfur hól en varst ákaflega stolt-
ur ef afkomendum þínum og hrós-
aðir þeim óspart þegar svo bar
undir. Orðin ljúfur, kurteis,
skarpur, nákvæmur og stundvís
lýsa þér best. Snyrtimennska var
þér einnig í blóð borin og þú
kvartaðir aldrei undan því ef þig
vanhagaði um eitthvað.
Íþróttir skipuðu stóran sess í
lífi þínu alla tíð, einkum skíða-
íþróttin og sund, frá því í barn-
æsku á Akureyri og Barónsstígn-
um. Skíðafærni þín og hreyfigeta
á yngri árum hjálpaði þér mikið
síðustu æviárin. Fimin, skýr
hugsun og skarpskyggnin var allt-
af til staðar. Þú fylgdist líka vel
með skíðaíþróttinni í gegnum nor-
rænar sjónvarpsstöðvar alveg
fram á síðustu ár á Grund.
Það ríkti alltaf tilhlökkun hjá
þér að komast í ferðalög. Eftir
stúdentspróf dvaldir þú sumar-
langt við vinnu á draumaslóðum
skíðamannsins í Osló. Síðar um
ævina voru ófáar ferðirnar sem þú
fórst með mömmu til Suður-Evr-
ópu og einnig Bretlands til að
heimsækja dóttur ykkar og
barnabörn, að ógleymdum sum-
arbústaðaferðunum síðustu árin.
Fjölskyldan er sérstaklega
þakklát þeim góða og fámenna
hópi sem sýndi þér ástúð og um-
hyggju í lifanda lífi. Ber þar hæst
að nefna mömmu, afkomendur,
Gunnar afa, Hönnu ömmu og Erlu
systur þína, að öðrum ónefndum.
Pabbi minn, nú hefur þú tekist
á hendur ferðalag á æðri stað þar
sem við munum hittast á ný og
verða það fagnaðafundir. Þær
samverustundir sem ég hef átt
með ykkur mömmu hafa verið
mér ómetanlegar. Stundir sem ég
hefði aldrei viljað fara á mis við.
Kveðjustund okkar á hverju
kvöldi lauk alltaf með ljúfum tón-
um Bachs, Beethovens eða Moz-
arts svo undurfögur kyrrð færðist
yfir allt. Nú hefur hin eilífa kyrrð
og ljós færst yfir návist þína en
andi þinn varir að eilífu í hug og
hjarta okkar sem eftir lifum. Guð
veiti mömmu styrk í sorginni.
Hafðu þökk fyrir allt, pabbi minn.
Megi stjörnurnar þínar vísa okk-
ur veginn. Þinn sonur,
Steinar Jens.
Meira: mbl.is/minningar
Friðgeir
Gunnarsson
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
MEÐ VIRÐINGU
OG KÆRLEIK Í 66 ÁR
Útfarar- og lögfræðiþjónusta
www.útför.is
Elsku amma
Krumma.
Takk fyrir að
reyna að kenna
mér að hekla, prjóna, spila á pí-
anó, rækta blóm og fara með
vísur. Þú varst snillingur í
þessu öllu saman og gafst aldrei
upp á að kenna manni. En þú
kenndir mér svo margt annað,
meðal annars að hafa gaman af
lífinu og ekki taka því of hátíð-
lega, sama hvað bjátar á.
Takk fyrir að leyfa mér að
Hrafnhildur
Jónasdóttir
✝ HrafnhildurJónasdóttir
fæddist 8. janúar
1920. Hún lést 17.
október 2015.
Útför Hrafnhild-
ar fór fram 2. nóv-
ember 2015.
gera nánast það
sem mér datt í hug.
Hvort sem það var
að leika með allt
skartið þitt eða
rogast úti í garði í
hælunum þínum og
kjólunum til að
vera með tískusýn-
ingu eða sulla eitt-
hvað inni í eldhúsi.
Takk fyrir alla
grautana, kakó-,
sagó- eða makkarónugraut, þeir
voru allir jafn góðir. Svo ekki sé
minnst á skonsurnar. Hefði bet-
ur lært þá uppskrift…
Takk mest fyrir að vera þú
og knúsaðu alla frá mér þarna
uppi og hlakka til að sjá þig
næst.
Þín
Þórunn Hilda.