Morgunblaðið - 22.04.2016, Blaðsíða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 22. APRÍL 2016
✝ Sigríður Magn-úsdóttir fæddist
á Ísafirði 14. júní
1924. Hún lést á
Hrafnistu í Reykja-
vík 16. apríl 2016.
Sigríður var dótt-
ir Magnúsar S. Guð-
jónssonar sjómanns,
f. 1896 á Ísafirði, og
Guðbjargar Sum-
arliðadóttur frá
Bolungarvík, f.
1898. Þau skildu.
Sigríður var önnur í röð fimm
alsystkina. Þau eru Sveinn Sum-
arliði, látinn, Soffía, Jóna, látin,
og Sóley, látin. Hálfsystkinin
samfeðra eru: Karl Höfðdal, Þór-
ir, Hrefna, Ragna Jóna og Guð-
jón, látinn.
Sigríður giftist Jóhanni Krist-
jáni Árnasyni, f. 23. mars 1923,
þann 20. ágúst 1948.
Börn Jóhanns og Sigríðar eru:
1) Laufey, gift Skúla Gunnari
Böðvarssyni, eiga þrjú börn:
1a) Mörtu Maríu, gift Arnóri
Árnasyni, eiga þau tvö börn.
1b) Hjördísi Ýri, gift Þórarni
Þórarinssyni, eiga þau þrjú börn.
Sigríður fæddist á Ísafirði.
Hún ólst upp að hluta til hjá afa
sínum og ömmu á Ísafirði. Hún
unni Ísafirði og talaði um fegurð
fjallanna, lífið fyrir vestan og sjó-
mennskuna. Eftir fermingu var
hún hjá Magnúsi föður sínum og
síðari konu hans, Kristjönu Guð-
jónsdóttur á Patreksfirði, en
Magnús var sjómaður á Patreks-
firði.
Hún nam við Húsmæðraskól-
ann að Staðarfelli.
Sigríður flutti til Reykjavíkur
og starfaði sem saumakona hjá
Últíma. Á þessum árum kynntist
hún ástinni í lífi sínu, Jóhanni.
Sigríður og Jóhann hófu bú-
skap í Skipasundi en fljótlega
byggðu þau hús að Njörvasundi
30 og bjuggu þar allan sinn bú-
skap þar til Jóhann lést árið
2012, frá þeim tíma bjó Sigríður
á Hrafnistu
Sigríður vann við ýmis störf,
t.d. ræstingar, hjá Fönn, LSH og
lauk starfsævinni við versl-
unarstörf í Miklagarði.
Mörg börn fengu að dvelja hjá
þeim hjónum um lengri eða
skemmri tíma. Hún lagði þeim lið
sem minna mega sín.
Hún hafði unun af söng og
ferðalögum og var mikil garð-
yrkjumanneskja .
Útför Sigríðar fer fram frá
Langholtskirkju í dag, 22. apríl
2016, og hefst kl. 13.
1c) Jóhann Böðv-
ar, kvæntur Guð-
rúnu Hinriksdóttur,
þau eiga tvö börn.
2) Árni for-
stöðumaður, kvænt-
ur Theódóru Þór-
arinsdóttur, eiga
þau tvö börn: 2 c)
Jóhann Inga og 2 d)
Arnhildi Sjöfn.
Fyrir á Árni 2 a)
Andrés Heimi, í
sambúð með Berglindi Rósu Hall-
dórsdóttur, eiga þau einn son.
2 b) Söndru Theodóru, í sam-
búð með Einari Jónssyni, eiga
þau eina dóttur.
3) Kristján framkvæmdastjóri,
kvæntur Jóhönnu Jennýju Bess
Júlíusdóttur, eiga þau þrjú börn:
3a) Söru Björk, gift Magnúsi
Finnbjörnssyni, eiga þau þrjú
börn.
3 b) Elínu Sigríði, í sambúð
með Pálma Þór Erlingssyni, eiga
þau þrjá syni.
3c) Lilju Rún, í sambúð með
Andra Fannari Helgasyni.
Kristján á soninn 3 d) Tómas
Huga.
Farinn ert á friðarströnd
frjáls af lífsins þrautum.
Styrkir Drottins helga hönd
hal á ljóssins brautum.
Englar allir lýsi leið
lúnum ferðalangi.
Hefst nú eilíft æviskeið
ofar sólargangi.
(Jóna Rúna Kvaran)
Í dag kveð ég kæra tengda-
móður mína, minningar streyma
fram, flestar kalla þær fram bros
og þá hugsun: „Já, hún var alveg
ótrúleg kona.“ Hún var mér stoð
og stytta og börnum mínum frá-
bær amma.
Amma Sigga og afi Jói komu í
heimsókn til okkar Árna á hverj-
um sunnudegi klukkan 11, vildu
eingöngu molasopa því ávaxta-
grauturinn beið heima, tilgangur
komunnar var sá einn að leika við
og hitta barnabörnin. Þau eign-
uðust vin í ömmu. Stundirnar í
Njörvasundi voru einnig ófáar og
þar dugði ekki molasopinn heldur
stór stafli af heimsins bestu
pönnukökum. Stóri garðurinn var
vel nýttur – amma spilaði þar fót-
bolta og krikket, meðan við sátum
og nutum þess að vera í vel hirt-
um og glæsilegum garði sem
Sigga og Jói sinntu af alúð.
Mér reyndist hún ávallt vel,
vildi allt fyrir mig gera og móður
minni tók hún opnum örmum og
voru þær góðar vinkonur.
Tengdamóðir mín var engri lík,
hún var með ríka réttlætiskennd,
einlæg, hraust og sterk, hafði
djúpa hjartahlýju og ást. Ég mun
minnast hennar af mikilli virð-
ingu, en kveð nú með sorg í hjarta
og þakklæti fyrir allt.
Theódóra.
Nú er hún búin að yfirgefa
þennan heim, hún amma Sigga
eins og hún var kölluð af barna-
börnum og barnabarnabörnum.
Efst í huga eru fagrar og góðar
minningar um þessa einstaklega
ljúfu konu sem helst mátti ekkert
aumt sjá. Fyrir rúmlega hálfri
öld, er fyrstu fundum okkar bar
saman, kynntist ég einstaklega
yndislegri konu sem varð tengda-
móðir mín og eiginlega móðir til
nærri 30 ára, eftir að móðir mín
lést. Það viðmót sem mætti mér
við þessi fyrstu kynni breyttist
ekki gegnum árin, en kannski var
það hluti af viðhorfinu gagnvart
mér, sem var að eltast við dóttur
hennar, að ég átti ættir að rekja
vestur á Patró.
Eitt af því sem einkenndi hana
og kynslóðina sem hún tilheyrði
er ættrækni og ræktun vináttu.
Þetta einkenndi þau bæði hjónin,
sem ræktuðu fjölskyldubönd og
vináttubönd frá fornu fari og
heimsóknir til þeirra í Njörva-
sundið gáfu ávallt eitthvað gott af
sér. Hjá þeim voru þessar heim-
sóknir mikilvægar og pönnuköku-
staflinn stækkaði með hverju
árinu. Það voru hefðir í kringum
þetta, ávallt var komið á fimmtu-
dögum í heimsókn í Hafnarfjörð-
inn og síðar í Garðabæinn, en oft á
laugardagskvöldum var bræðra-
hittingur eða stund með Jóni og
Möggu og fleirum. Þetta var heil-
agur tími fyrir þá sem þátt tóku
og gleðin var fölskvalaus. Á sinni
löngu ævi var hún ætíð kletturinn
í iðu lífsins, hvort sem var í gleði,
sorgum, andstreymi eða vel-
gengni. Á þeim tíma sem leiðir
okkar hafa legið saman heyrði ég
aldrei hana hallmæla nokkrum
manni og hún reyndi ávallt að
finna það jákvæða hjá öllum. Hún
var af vestfirskum kjarnaættum
og sótti styrk í þá lífsbaráttu sem
háð var á þeim tímum sem hún
var að alast upp. Hún var blíð og
einstaklega lagin við börn og þau
löðuðust að henni og er söknuður
afkomenda hennar mikill, því
þrátt fyrir háan aldur var hún
ávallt tilbúin að leika með börn-
unum en ekki bara leika við þau.
Heimilið þeirra afa Jóa í Njörva-
sundinu var einhvern veginn mið-
punktur alheimsins og þar undu
þau sér vel og bjuggu í nærri 60
ár. Garðurinn var hennar ær og
kýr, hún sá um að hann var vel
hirtur með fallegum blómum,
runnum trjám og flottum beðum.
Gaman höfðu þau af ferðalög-
um innan- og utanlands. Minnis-
stætt er fyrsta ferðalagið erlendis
sem var í tilefni 50 ára afmælis
hennar, og þetta varð ekki neitt
venjulegt ferðalag, farið var um
þvera og endilanga Evrópu, mikið
keyrt og skoðað. Eftir það voru
margar ferðir farnar á sólar-
strendur þar sem þeim leið vel,
oftast voru vinir eða ættingjar
með í för og gleðin réði ríkjum.
Innanlands ferðuðust þau líka
talsvert, vítt og breitt um okkar
fallega land, margar ferðir fórum
við saman og minnisstæð er ferð
um Vestfirðina. Þá var hún á
heimavelli, þekkti allt landið og
fræddi okkur um hvað eina sem
fyrir augu bar. Mjög oft fengu
barnabörnin að koma með og þá
var nú fjör í bílnum hjá afa og
ömmu. En nú er komið að kveðju-
stund og langri ævi lokið. Ég vil
þakka samfylgdina, sem var ein-
staklega ljúf og góð; aldrei bar
skugga á samskipti okkar. Góð
kona er gengin, blessuð sé minn-
ing hennar.
Þinn tengdasonur,
Skúli Gunnar Böðvarsson.
Elsku amma, það var mér mikil
gæfa í lífinu að hafa fengið að eiga
þig sem ömmu. Heima hjá ykkur
afa í Njörvasundinu átti ég mér
annað heimili. Til ykkar gat ég
alltaf leitað og ávallt voruð þið
boðin og búin að gera allt fyrir
mig. Þú sást til þess að mig skorti
ekkert og að ég hefði það gott. Ég
fann nýlega bréf sem þú sendir
mér fyrir 13 árum þegar ég bjó í
Svíþjóð og með því hafðir þú látið
fylgja pening og þau fyrirmæli að
ég ætti að kaupa mér dúnúlpu
sem andaði. Mér finnst þessi litla
saga svo lýsandi fyrir umhyggju-
semi þína. Þú varst mér alltaf svo
góð og fyrir það verð ég ævinlega
þakklát. Ég mun ávallt halda í
minningu þína, elsku amma mín,
og allra stundanna okkar saman.
Það var hvergi notalegra að vera
en við eldhúsborðið hjá þér.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Hvíldu í friði, elsku amma.
Þín
Sandra.
Fyrsta minning okkar um
ömmu Siggu er ábyggilega þar
sem hún stendur í eldhúsinu með
skálina fulla af deigi en pönnu-
kökustaflinn ekki eins stór og
deigið gerði ráð fyrir. Eldhúsið
fullt af reyk og ilm af nýsteiktum
pönnukökum. Fyrir þá sem ekki
vita eru sjóðheitar upprúllaðar
sykurpönnsur einstaklega ljúf-
fengar – en pönnukökurnar henn-
ar ömmu Siggu voru bara heims-
ins bestu pönnukökur. Þannig
var það bara. Við máttum alltaf
stelast í pönnsurnar hennar
ömmu, vorum aldrei skömmuð
fyrir það og reyndar ekki skömm-
uð fyrir neitt hjá henni. Það var
alltaf svo einstaklega ljúft að
koma til ömmu og afa í Njörva-
sundið. Þau voru alltaf til staðar
og gáfu sér alltaf tíma. Lífið í
Sundinu eða Njörvóinu, eins og
við kölluðum heimilið þeirra iðu-
lega, var á öðrum hraða. Þegar
við vorum börn var alltaf tími til
að leika, renna sér niður stigann, í
skúrnum eða leika úti í ævin-
týralega fallega garðinum. Við
komum þar við, helst um hverja
helgi, í kaffi hjá ömmu. Njörva-
sundið var eins konar samkomu-
staður fjölskyldunnar allt frá
upphafi búskapar afa og ömmu.
Það ber að þakka og þess söknum
við. Þangað var alltaf hægt að
leita, fá ráð eða bara gleyma stað
og stund. Amma hafði líka unun
af því að taka á móti okkur, hvort
sem það var í eldhúsinu, stofunni
eða dásamlega sólskýlinu hennar
og afa Jóa. Í sólskýlinu var alltaf
gott veður á sumrin og gott að
fara með kaffið út. Garðurinn
hennar var algjört augnayndi og
var gaman að fylgjast með henni
hlúa að rósunum sínum, sem voru
hennar ær og kýr, eða snyrta
beðin og setja niður sumarblóm.
Amma og afi áttu það fallega
góða áhugamál sameiginlegt að
rækta garðinn og gerðu það vel.
Þar var líka hægt að fá sér rab-
arbara allt sumarið og tína rifs-
ber langt fram á haust. Það þarf
ekki að taka það fram að afleggj-
arar þessara plantna eru komnir
víða um land, þó að ekki gangi
eins vel og hjá ömmu Siggu og afa
Jóa að bera ávöxt.
Amma var einstök manneskja
og minningar af henni og afa
munu ylja okkur alla tíð. Amma
Sigga var svo þolinmóð og ljúf við
bæði okkur sem börn og við börn
okkar, barnabörn hennar. Það
var allt einhvern veginn svo fal-
legt í kringum hana, kyrrlát. For-
stofan í Njörvóinu var full af ótrú-
legum ævintýrum, geymslan
undir stiganum geymdi ótrúleg-
ustu ævintýri og þvílíka góðgætið
og dótið sem hún átti var ekki líkt
neinu öðru dóti – hver leyfir börn-
unum að leika sér að gömlu
saumavélinni sinni, sem þó var
enn í notkun. Það gerði amma
Sigga.
Elsku amma Sigga. Það er
með þakklæti sem við kveðjum
þig í dag. Þakklæti fyrir að hafa
alltaf átt tíma fyrir okkur, þakk-
læti fyrir öll góðu ráðin, þakklæti
fyrir að vera okkur svona góð fyr-
irmynd. Þú kenndir okkur að við
ættum aldrei að fara að sofa ósátt
við maka okkar, það hefðuð þið afi
Jói aldrei gert.
Hvíl í friði, elsku amma Sigga.
Hjördís Ýrr, Jóhann
Böðvar og Marta María.
Margt kemur upp í hugann
þegar við minnumst elsku Siggu,
ömmu okkar. Hún var alltaf svo
ljúf og góð við okkur systurnar.
Ávallt var tekið á móti okkur í
Njörvasundinu með einstakri
hlýju og væntumþykju. Við eigum
svo margar minningar um góðar
stundir með ömmu og afa. Við
dvöldum ófáar helgar hjá þeim og
þá var sko dekrað við okkur. Allt
var látið eftir okkur. Samveran
með ömmu og afa setti ógleyman-
legan svip á æskuárin.
Stundum fengum við að fara
upp á háaloftið og þar var annar
heimur með gömlum munum. Þar
var lykt af gamalli fortíð og við
gátum gleymt okkur tímunum
saman.
Kompan var búrið hennar
ömmu og þangað stálumst við oft
og kíktum á allar sultukrukkurn-
ar, kruðeríið og gosið eftir stór-
innkaupin.
Sunnudagarnir voru heilagir,
þá hittumst allir í Njörvóinu og
Sigga amma bakaði heimsins
bestu pönnukökur sem við minn-
umst með bros á vör.
Garðurinn var skrúðgarðurinn
hennar ömmu og afa en þar vor-
um við oftar en ekki eins og prins-
essur í aðalhlutverki.
Amma var sú allra besta amma
sem hægt var að hugsa sér, hún
var alltaf til í að leika við okkur,
hjálpa okkur með allar tomból-
urnar, fara í höfrungahlaup eða
fara í hlutverkaleiki. Hún var eins
og hún væri ein af okkur stelp-
unum; því munum við aldrei
gleyma.
Elsku Sigga amma, nú ertu
komin aftur til Jóa afa og þið sam-
einuð á ný. Guð blessi minningu
þína, elsku amma okkar. Við
minnumst þín og munum sakna
þín sárt.
Þínar ömmustelpur,
Elín Sigríður, Lilja Rún og
Sara Björk Kristjánsdætur.
Okkur langaði að kveðja hana
Siggu „systur“ með nokkrum orð-
um. Hún var móðursystir Krist-
jönu Þórdísar, úr stórum hópi
systkina sem héldu ástríku sam-
bandi þrátt fyrir að hafa sum hver
alist upp aðskilin.
Sigga var einstaklega glaðvær
og hlýleg við okkur frá fyrstu tíð.
Hún tók öllum vel. Hennar ein-
kenni var léttleiki og hún var dá-
lítið stelpuleg alveg fram undir
það síðasta. Alltaf stutt í bros og
hvatningarorð. Þegar við hitt-
umst var hún alltaf sérlega
áhugasöm um hvað við og okkar
fólk vorum að gera. Hún Sigga
fylgdist vel með okkur þrátt fyrir
að við hittumst stopult og að hún
ætti stóra fjölskyldu og frænd-
garð. Okkur þótti alltaf vænt um
þetta og hlökkuðum til að hitta
hana þegar tækifæri gafst.
Með fráfalli Siggu fækkar í
hópnum að vestan sem okkur
þykir svo vænt um. Við kveðjum
hana með hlýju og þökkum kær-
lega fyrir allar þær góðu minn-
ingar sem nú eru ofarlega í huga.
Kristjana Þórdís og
Jóhannes Karl.
Sigríður
Magnúsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Hvíl í friði, elsku besta
amma Sigga.
Þín
Úlfur, Breki, Rán,
Margrét Laufey, Skúli
Snær, Óskar Már og
Laufey Katrín.
Það er komið að
óvæntri kveðju-
stund, Ásdís móð-
ursystir mín er far-
in á annan stað. Það er margs að
minnast eftir kynni okkar í rúm-
lega hálfa öld. Ég er þakklát fyr-
ir að hafa átt þessa góðu konu
fyrir frænku. Lífsgleði og kátína
Sigrún Ásdís
Jónsdóttir
✝ Sigrún ÁsdísJónsdóttir
fæddist 5. desem-
ber 1955. Hún lést
19. mars 2016.
Ásdís var jarð-
sungin 7. apríl
2016.
einkenndu hana
ekki síður en
tryggð og væntum-
þykja. Hún fylgdist
alltaf vel með okkur
krökkunum, syst-
kinabörnunum og
síðar með börnun-
um okkar. Eitt af
því sem Ásdís gerði
var að hringja alltaf
á afmælisdögum og
syngja afmælis-
sönginn fyrir okkur í símann. Ég
man aldrei eftir að það hafi
klikkað hjá henni. Takk fyrir
það.
Við brölluðum ýmislegt þegar
við vorum litlar og ekki síður
þegar hún unglingurinn, með
mig krakkann með sér, sýndi
mér lífið á Akureyri. Það var
gaman að fá að vera í nokkra
daga í Sólvöllunum hjá afa og
ömmu, Ásdísi og Denna. Ég svaf
þá uppi í rúmi hjá henni frammi
í borðstofu og oft þurfti amma
að koma og þagga niður í okkur
áður en maður sofnaði undir
þykkri og þungri dúnsænginni.
Við lékum okkur úti, fórum í
bæinn og skoðuðum í búðir og
stundum fórum við í bíó. Hún
var ekkert að ergja sig yfir því í
bæjarferðunum að ég þurfti æv-
inlega að fara nokkrar ferðir í
rúllustigann í Kaupfélaginu og
nokkrar bunur með lyftunni í
Amaró-húsinu, hún kom bara
með. Stundum um helgar bauð
afi okkur í bíltúr, þá var keyrður
bryggjurúnturinn og svo upp að
steypustöðinni uppi í fjalli á Ak-
ureyri, stundum var komið við
hjá andapollinum. Mér er líka
minnisstætt fyrir ein jólin þeg-
ar við fórum saman í leiðangur
að kaupa jólagjafir. Við roguð-
umst með fulla poka af gler-
flöskum inn í bæ, seldum þær
og gátum keypt helling af
litlum álfum eða jólakörlum úr
gifsi sem hentuðu fjárhag okk-
ar afar vel. Það var líka gaman
þegar hún kom út á Dalvík í
heimsókn, við fórum þá oft á
bryggjuna að veiða eða í berja-
mó. Svo liðu árin, fjarlægðin
milli okkar jókst, það var samt
alltaf gaman að fá heimsóknir
og símtöl.
Við tökum upp þráðinn
seinna.
Farðu í friði, elsku frænka,
ég þykist vita að afi og amma
taki spennt á móti þér og leggi
þér lífsreglur á nýjum stað.
Maríanna.
Ég mun ávallt
varðveita minn-
inguna um þig sem
móður. Nú eru
bráðum komin tvö
ár síðan þú kvaddir heiminn. Ég
kem oft við hjá leiði þínu og ég
finn að þú ert ávallt við hlið mér,
elsku mamma, ég sakna þín.
Magnea
Sigurðardóttir
✝ Magnea Sig-urðardóttir
fæddist 15. ágúst
1953. Hún lést 14.
ágúst 2014. Magn-
ea var jarðsungin
21. ágúst 2014.
Ég sakna þín móðir og
sárt ég finn
hve sorgin var djúp
og breið,
þá einn með sáran
söknuð minn,
ég söng og grét um
leið.
(EJE)
Elsku móðir mín kær,
ætíð varst þú mér nær,
ég sakna þín, góða
mamma mín.
Já, mild var þín hönd
er um vanga þú straukst,
ef eitthvað mér bjátaði á.
Við minningu um þig geymum
og aldrei við gleymum,
hve trygg varst þú okkur og góð.
Við kveðjum þig, mamma,
og geymum í ramma
í hjarta okkar minningu um þig.
(Gylfi V. Óskarsson)
Josie Kolbrún Cordel.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Minningargreinar