Morgunblaðið - Sunnudagur - 29.05.2016, Blaðsíða 2

Í FÓKUS
2 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 29.5. 2016
Ritstjórn
Árni Matthíasson arnim@mbl.is Ásdís Ásgeirsdóttir asdis@mbl.is Einar Falur Ingólfsson efi@mbl.is Eyrún Magnúsdóttir eyrun@mbl.is Gunnþórunn Jónsdóttir gunnthorunn@mbl.is Inga Rún Sigurðardóttir ingarun@mbl.is
Júlía Margrét Alexandersdóttir julia@mbl.is Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is Sigurborg Selma Karlsdóttir sigurborg@mbl.is Silja Björk Huldudóttir silja@mbl.is Skapti Hallgrímsson skapti@mbl.is
Steinar og prik eru sennilega það tvennt sem frá upphafi hefur verið íhvað mestu uppáhaldi hjá einkasyninum. Það er alltaf hægt að leikasér með prik, þau er hægt að nota í margs konar hlutverk og steinar
henta vel í ýmsa leiki, til stíflugerðar og til að fleyta kerlingar – nú eða bara
henda ofan í vötn hafi maður ekki aldur til að miða vel.
Nú þegar brestur á með sumri er gott að hafa það í huga hversu náttúran
getur verið skemmtilegur leikvöllur. Að hlaupa milli þúfna eða stökkva yfir
læki getur verið sérstakt ævintýri, ekki síst fyrir börn sem eru alfarið alin
upp á mölinni.
Eins og margir foreldrar finnst mér oft nóg um öll leikföngin sem flæða
um barnaherbergin og liggja þar
mestanpart óhreyfð og safna ryki.
Þótt stærðarinnar legókassar, fjar-
stýrðir bílar og sjóræningjaskip geti
fært skammvinna sælu í kringum jól
eða afmæli er þetta dót oft fljótt að
gleymast.
Mörg leikföng geta fært börnum
gleði og alls kyns kubbar geta til
dæmis stuðlað að þroska og aukinni
hreyfifærni. En það er kannski helst
magnið af leikföngunum sem verður
yfirþyrmandi.
Stundum stend ég mig að því að
stara inn í barnaherbergi á allt dótið
og mér hreinlega fallast hendur.
Hvaðan kom þetta allt og til hvers er
þetta? Litir og annað föndurdót kemur reyndar alltaf í góðar þarfir og mér
finnst aldrei of mikið af því, en allt þetta plastdót af ýmsu tagi er einhvern
veginn þess eðlis að það bara fellur í gleymskunnar dá. Er alveg ómissandi í
nokkra daga en eftir það algjörlega gleymt.
Reyndar er ánægjulegt hversu algengt er orðið að barnadót gangi kaupum
og sölum á netinu. Fólk hikar ekki við að grisja herbergin og losa um. Í ein-
hverjum tilvikum er það í nafni mínimalisma en oftar en ekki hefur losunin
þó líklega þann eina tilgang að koma meiru fyrir.
Mikið væri gaman ef hægt væri að fara meira að vilja barnanna, því þau
vilja aðallega fá að skapa og búa sér til sinn eigin ímyndaða heim. Fyrirfram-
skilgreind plastleikföng bæta ekki alltaf sérlega miklu við leikinn eða gera
neitt fyrir ímyndunaraflið. Steinar og prik eru hins vegar alltaf til staðar og
eru endalaus uppspretta leikja og sköpunar.
Börn vilja búa
sér til heim,
ekki láta búa
hann til fyrir sig.
Morgunblaðið/Kristinn
Hvaðan kom allt
þetta dót?
Pistill
Eyrún
Magnúsdóttir
eyrun@mbl.is
’Stundum stend égmig að því að starainn í barnaherbergi á alltdótið og mér hreinlega
fallast hendur. Hvaðan
kom þetta allt og til hvers
er þetta?
Svandís Ösp Long
Að komast aftur inn á fótboltavöll
eftir fimm ára meiðsli.
SPURNING
DAGSINS
Hver var
hápunktur
vikunnar?
Davíð Þór Mcadam
Ég hef gjörsamlega enga hugmynd.
En lágpunkturinn var að herða
spangirnar.
Sólveig Einarsdóttir
Dóttir mín varð tvítug og ég hélt
veislu sem tókst ótrúlega vel.
Kjartan Jón Bjarnason
Að fá síðustu einkunnina í BA-
náminu sem ég var að klára. Það var
fín einkunn.
Ritstjóri Davíð Oddsson
Ritstjóri og framkvæmdastjóri Haraldur Johannessen
Aðstoðarritstjóri Karl Blöndal
Umsjón
Eyrún Magnúsdóttir,
eyrun@mbl.is
Prentun
Landsprent ehf.
Hádegismóum 2,
110 Reykjavík.
Sími 5691100
Útgáfufélag
Árvakur hf.,
Reykjavík.
Morgunblaðið/Ófeigur
RAGNAR ÍSLEIFUR BRAGASON
SITUR FYRIR SVÖRUM
Hvernig sýning er þetta?
Þetta er eiginlega ekki sýning nema í þeim skilningi að maður pantar miða,
mætir og býst við að eitthvað gerist. Og vissulega gerist hellingur en þetta er
miklu frekar einhvers konar reynsla eða ævintýri sem maður er leiddur í
gegnum. Þú ert eini áhorfandinn hverju sinni og upplifir verkið á eigin for-
sendum. Sumir eru kannski hræddir við svona þátttökuleikhús en ég hvet
fólk til að láta það ekki stoppa sig. Þetta er bæði fallegt og fyndið
verk.
Við hvað heldurðu að fólk sé hrætt?
Ég held að öllum finnist óþægileg tilhugsun að standa einhvers
staðar og vita ekki hvað hann/hún á að gera en verkið er aldrei
þannig. Maður er leiddur í gegnum svæðið með hljóðmynd, leik-
mynd og GPS-tækni og hittir á leiðinni listamenn verksins. Það
er ekki verið að gera grín að þér sem áhorfanda eða setja þig í
asnalegar aðstæður, og listamennirnir bíta svo sannarlega ekki.
Listamenn eru lítið fyrir að bíta fólk.
Afhverju er þetta í Snarfarahöfn?
Sýningin er unnin með svonefndri „site specific“ aðferð, þar
sem unnið er með staðinn sem viðfangsefni. Hún er alltaf sett
upp á einhvers konar hafnarsvæði og stemningin á staðnum
hefur heilmikið að segja um verkið. Félagsmenn Snarfara hafa
tekið okkur opnum örmum og við erum mjög þakklát.
Hvað gerir þú í verkinu?
Ég er ein af þeim persónum sem þú hittir á leið þinni í gegnum
verkið og mun eftir fremsta megni reyna að gleðja þá sem koma
til mín og fá þá til að brosa. Í mínum hluta verksins er mikið
ferðast um svæðið og ef áhorfandi er vel í stakk búinn hlaupum
við jafnvel saman um hafnarsvæðið og hlæjum.
Er ekki skringilega náið að vera alltaf með einum
áhorfanda í einu?
Mér fannst það furðulegt fyrst þegar ég tók þátt í svona „site specific“
þátttökuverki. Maður þarf svolítið að meta og greina hvern og einn
áhorfenda, taka tillit til hvernig honum líður og aðlaga verkið að viðkom-
andi. Sumt fólk er móttækilegra en annað.
Hafa allir viljað taka þátt hingað til?
Já, ég hef ekki lent í neinum sem lokar algerlega á mig. Stundum finn
ég að áhorfandinn er mjög tilbúinn að hitta mig og brosir jafnvel út að
eyrum. Þá veit ég að ég get gengið lengra og farið nær honum.
Stundum er áhorfandinn hinsvegar mjög varkár, eðlilega, og þá tek
ég því rólega og fer hægt í sakirnar.
Hvaða þýðingu hefur titill verksins?
Vonandi fær verkið áhorfendur til að stækka að einhverju leyti eins og
fuglinn Fönix þegar hann rís úr öskunni. Eins og í Eurovision-laginu.
Rise like a Phoenix.
Hleypur og hlær með
áhorfendum
Forsíðumyndina tók
xxxxxxxxx
Ragnar Ísleifur Bragason er íslenskur gestalistamaður hópsins
Wunderland sem sýnir verkið Phoenix í Snarfarahöfn á Listahá-
tíð um þessar mundir. Ragnar hvetur fólk til að stíga út fyrir
þægindarammann, en sýningin er ekki sú hefðbundnasta.