Morgunblaðið - Sunnudagur - 12.06.2016, Síða 18

VIÐTAL
18 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 12.6. 2016
Þ
að er nokkuð ljóst að Arsen er mað-
ur með keppnisskap og metnað.
Þessi hávaxni og myndarlegi Rússi
býður blaðamanni upp á kaffi og
segir söguna sína á íslensku og
ensku til skiptis. Hann hefur komið víða við og
unnið hörðum höndum til að komast þangað
sem hann er núna, íslenskur ríkisborgari, faðir,
boxþjálfari og yfirkokkur á Argentínu. Hann
vill hvergi annars staðar vera og hyggst gera
veitingastaðinn enn betri. Hann stefnir líka á að
verða kokkur ársins og í leiðinni langar hann að
læra viðskiptafræði.
Að verða að manni
Arsen er að mestu alinn upp hjá móður sinni
sem vinnur sem saumakona í Lettlandi en hún
er frá Armeníu. Hann var aðeins eins árs þegar
foreldrarnir skildu og faðir hans flutti til
Moskvu þar sem hann var hermaður í sérsveit-
unum. Næsta áratuginn hvorki sá hann né
heyrði í föður sínum. „Ég hitti ekki pabba minn
fyrr en ég var tíu ára. Hann bjó í Moskvu og var
í hernum. Mamma spurði mig eitt sinn hvort ég
vildi hitta pabba minn og ég svaraði: „Já, því
ekki það.“ Ég fór til Moskvu þá þegar ég var tíu
ára. Lífið hjá mömmu hafði verið í bómull,“ seg-
ir Arsen en allt annað var upp á teningnum hjá
föður hans. „Þetta var dálítið erfitt, ég hafði bú-
ið hjá mömmu sem gerði allt fyrir mig, þvoði af
mér fötin og hugsaði um allt. En þarna var
þetta töluvert öðruvísi. Fyrstu tveir dagarnir
voru afslappaðir en á þriðja degi vakti pabbi
mig snemma og vildi fá mig út að skokka. Ég
vildi það ekki en fékk engu ráðið. Ég þurfti að
hlaupa 5-6 kílómetra með handlóð í hvorri
hendi og byrði á bakinu. Hann sagðist hafa gert
þetta þegar hann var sjö ára. Ég vildi þetta
ekki og bað um að fá að fara aftur heim til
mömmu. Hann sagði að ég væri búinn að búa
þar nógu lengi, nú skyldi ég búa hjá honum og
hann ætlaði að gera mann úr mér,“ segir Arsen
sem endaði á að búa hjá föður sínum í heilt ár.
Upphífingar og leðurjakki
Arsen segist í dag vera sáttur við uppeldið hjá
föður sínum því það hafi hert hann og kennt
honum margt. „Ég var mjög ánægður með
þetta. Ég bað hann um að gefa mér leðurjakka
fyrir veturinn. Pabbi sagði að það væri hættu-
legt því þetta var á þeim tíma þegar það var
mikil fátækt og margir glæpamenn. Hann sagði
að ef ég væri í honum myndi verða ráðist á mig
og honum stolið og spurði hvort ég gæti varið
mig. Ég hélt það nú. Þá fór hann með mig í box-
hring og lét mig berjast við einn lítinn 7-8 ára
strák. Ég fékk blóðnasir og sá að ég gæti það
ekki. Þá byrjaði ég að æfa box og pabbi sagði að
ef ég yrði sterkari myndi hann gefa mér leð-
urjakkann. Hann sagði mér að gera tíu upphíf-
ingar. Ég gat ekki eina. Og ég var bara í göml-
um jakka allan veturinn og það var mjög kalt í
Að gefast aldrei upp
Arsen Aleksandersson Zagainov er hálfur Rússi og hálfur
Armeni sem ólst upp að mestu í Lettlandi en er nú Íslend-
ingur. Hann býr yfir miklu keppnisskapi og er metnaðar-
fullur en hann er nú yfirkokkur á Argentínu. Arsen talar
um lífið á Íslandi, ástríðuna fyrir matargerð og boxi og
uppeldið hjá föðurnum sem gerði hann að manni.
Mynd og texti: Ásdís Ásgeirsdóttir asdis@mbl.is
Morgunblaðið/Ásdís
Arsen vann sem atvinnuboxari í fjögur ár en hann byrjaði að boxa tíu ára gamall þegar hann flutti til
Moskvu til föður síns.
Arsen var hæstur í sínum árgangi í matreiðslu-
náminu hér heima og valinn matreiðslunemi ársins.
Arsen er orðinn yfirkokkur á Arg-
entínu og þjálfar box í sínum frí-
tíma. Hann hefur mikinn metnað
fyrir matreiðslu og á ættir að
rekja til margra kokka. Afi hans
var matreiðslumeistari sem kokk-
aði ofan í toppana á Komm-
únistaflokknum í Sovétríkjunum.
Arsen vildi verða kokkur eða geimfari og varð
kokkastarfið ofan á.