Morgunblaðið - 20.09.2016, Qupperneq 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 20. SEPTEMBER 2016
✝ Eyjólfur Jóns-son fæddist í
Reykjavík 15. jan-
úar 1929. Hann lést
á Vífilsstöðum 13.
ágúst 2016.
Foreldrar hans
voru hjónin Ing-
veldur Eiríksdóttir
húsmóðir, f. 23.6.
1908, d. 18.2. 1993,
og Jón Kr. Jónsson
bifreiðastjóri, f.
24.6. 1898, d. 10.6. 1983. Eyjólf-
ur ólst upp í Reykjavík, fyrst á
Nýlendugötu en síðar á Rán-
argötu 24 þar sem hann bjó
lengst af. Árið 1994 flutist hann
í Árbæinn, fyrst Hraunbæ 116
en 2003 í Deildarás 3. Systkini
hans eru Verna Oktavia Jóns-
dóttir, f. 5.2. 1932, d. 2.5. 2011,
Ragnheiður Jónsdóttir, f. 6.1.
1936, d. 11.12. 2009 og Margrét
Jónsdóttir f. 4.4. 1937.
15.12. 1695, hún á tvö börn, Guð-
bjart Ægi og Ásgeir Örn, og tvö
barnabörn, Söndru og Mána
Mjölni.
Eyjólfur lauk farmannaprófi
12.maí 1957 og starfaði eftir það
sem stýrimaður lengst af hjá
Sambandinu en líka hjá Skipaút-
gerð ríkisins, Hafskipi og Land-
helgisgæslunni. Í landi starfaði
hann við húsasmíðar og hjá
Áfengis- og tóbaksverslun rík-
isins.
Eyjólfur var alla tíð mikill
áhugamaður um skip og báta og
hafði unun af því að rölta í
kringum höfnina. Hann var
náttúrubarn, naut þess að vera
úti í náttúrunni og tók sér iðu-
lega langa göngutúra á meðan
heilsan leyfði.
Hann hafði gaman af því að
horfa á náttúrulífsmyndir en
líka góðar spennumyndir.
Á seinni árum fékk Eyjólfur
mikinn áhuga á fótbolta og varð
mikill stuðningsmaður Fylkis og
Liverpool.
Útför Eyjólfs hefur farið
fram í kyrrþey.
Eyjólfur giftist
Unni Margréti Guð-
mundsdóttur 22.6.
1964. Þau skildu.
Foreldrar hennar
voru Guðmundur
Jósefsson f. 21.8.
1892, d. 3.12. 1966,
og Hólmfríður Guð-
brandsdóttir, f. 9.6.
1888, d. 18.9. 1980.
Eyjólfur og Unnur
Margrét eignuðust
þrjú börn, þau eru: 1. Ingveldur,
f. 6.9. 1962, maki Víðir Að-
alsteinsson, f. 20.11. 1961. Þau
eiga tvö börn, Elsu Margréti og
Eyjólf Pál, og níu barnabörn,
Ásdís Birta, Sandra Ösp, Gabrí-
el Víðir, Óliver Ingvi, Emil Óli,
Emma Karen, Hallmundur
Víðir, Anton Páll og Finnur Sól-
on. 2. Helga Ragnheiður, f. 12.4.
1694, hún á tvö börn, Jöru Dögg
og Alexöndru. 3. Aðalbjörg, f.
Elsku Eyfi minn.
Nú ertu búinn að fá hvíldina
og er ég þakklát fyrir það. Það
var svo margt farið að gefa sig
hjá þér en heilinn var enn þá í
lagi fram undir það síðasta og
þú fylgdist vel með öllu í kring-
um þig.
Það var aðdáunarvert að sjá
hvað þú fékkst frábæra að-
hlynningu á Vífilsstöðum.
Við vorum fjögur systkinin,
þú varst elstur, svo vorum við
systurnar þrjár, Verna sem dó í
maí 2011, Ragnheiður sem dó í
desember 2009 og svo ég. Við
ólumst upp á Ránargötu 24 við
mikið ástríki hjá foreldrum okk-
ar. Við vorum samrýnd fjöl-
skylda. Mikill gestagangur var
áheimilinu og var oft margt um
manninn og margt spjallað. Á
hverju sumri var farið í útilegu
til Þingvalla með vinafólki for-
eldra okkar. Það voru eftir-
minnilegar ferðir.
Þú útskrifaðist úr Stýri-
mannaskólanum og vegnaði þér
mjög vel á sjónum sem stýri-
maður. Vegna veikinda eigin-
konu þinnar ákvaðst þú að fara
að vinna í landi til að geta sinnt
dætrum þínum og varst þú
þeim frábær faðir.
Síðustu árin bjóstu hjá dóttur
þinni, Ingveldi, og tengdasyni,
Víði, í Deildarási 3 í Árbænum
og reyndust þau þér mjög vel.
Við Jónas komum oft til þín í
Deildarásinn til að spjalla sam-
an og stundum fórum við í
spurningaleiki. Það var ótrúlegt
hvað þú vissir margt og mikið
hvort sem það var landafræði,
saga eða almennar spurningar.
Við áttum oft góðar stundir
saman sem við munum sakna.
Ég bið Guð að blessa dætur
þínar og fjölskyldur þeirra.
Með kærri þökk fyrir allar
þær stundir sem við áttum sam-
an.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt og ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er margs að minnast,
svo margt sem um huga minn
fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Þín elskandi systir og mágur,
Margrét og Jónas.
Nú er stundin sem þú beiðst
eftir komin. Þetta hafa verið
erfiðir dagar fyrir þig undanfar-
in misseri. Þú sem alltaf vildir
vera á ferðinni og njóta náttúr-
unnar en það tók þessi sjúk-
dómur af þér. Þú tókst öllu
samt af æðruleysi. Smá saman
herti sjúkdómurinn tökin og þú
hættir að geta farið í þína dag-
legu göngutúra og að lokum var
sjúkrahús og hjólastóll þitt
hlutskipti. Já, stundin er komin
og þú farinn í þína síðustu ferð.
Við sem eftir erum munum
halda á lofti minningunni um
elskulegan föður, tengdaföður,
afa og langafa.
Það koma fram margar
minningar þegar ég hugsa til
tengdaföður míns, Eyjólfs Jóns-
sonar, eða Eyfa, eins og hann
var oftast kallaður, en honum
kynntist ég fyrir um 37 árum,
þá 18 ára gamall. Ég man alltaf
eftir okkar fyrstu kynnum þeg-
ar ég kom í fyrst á Ránargöt-
una. Þá strax sá maður hvað
þarna fór einstaklega góður
maður.
Allar götur síðan hefur sam-
band okkar verið gott og byggt
á virðingu og trausti. Hann
passaði alla tíð vel upp á sína.
Ég man tímana sem hann hafði
bíl til umráða, hvað hann var
viljugur til að keyra alla út um
allt og þá oftar en ekki óbeðinn.
Þegar á áfangastað var komið
þá beið hann eftir að farþegar
kæmust öruggir á leiðarenda og
þá fyrst gat hann haldið rólegur
heim á leið.
Árið 2003 keyptum við saman
hús við Deildarás. Þar áttum
við saman eftirminnilegan tíma.
Við áttum saman góðan tíma í
að að gera húsið að okkar.
Miklu var breytt og var Eyfi
alltaf afar vandvirkur og gaf sér
ávallt góðan tíma í undirbúning
og vildi vera viss um að ekkert
óvænt kæmi upp á.
Þegar ég kynntist Eyfa þá
hafði hann ekki mikinn áhuga á
fótbolta en það átti eftir að
breytast. Ég var á kafi í fótbolt-
anum á þessum tíma en hann
hafði engan áhuga. Þegar sonur
minn hóf að stunda fótboltann
þá kviknaði áhuginn fyrir al-
vöru hjá Eyfa. Hann var alltaf
til í að horfa á sín lið spila. Svo
mikill varð áhuginn að hann var
Eyjólfur Jónsson
Hún langamma
okkar er dáin.
Langamma okkar
Þórdís (Dísa) er
fallin frá. Við héld-
um og vonuðum að hún yrði ei-
líf.
Sem betur fer fórum við í
heimsókn til hennar tveimur
dögum áður en hún kvaddi,
það yljar okkur núna í minn-
ingunni um hana. Hún var
engum lík, hún langamma, hún
var stóra fyrirmyndin okkar.
Við höldum að hún hafi verið
fremst í biðröð þegar Guð út-
hlutaði þessum kostum sem
hún var gædd. Þessi dásam-
lega gleði, þægilega nærvera,
þolinmæði sem enginn á svona
mikið af og endalausa já-
kvæðni gagnvart öllu og öllum.
Við höldum að þessir kostir
fyrirfinnist ekki í einni og
sömu manneskjunni.
Allir sem þekktu hana vita
að hún var engill. Og nú er
hún orðin engill og komin til
afa.
Við eigum eftir að sakna
hennar mjög og sérlega á að-
fangadagskvöld sem var okkar
samverustund.
Við kveðjum hana með trega
en þakklæti í hjarta fyrir að
hafa fengið að vera samferða
henni þennan spöl.
Nadía og Birna
Sigurðardætur.
Við Dísa áttum langa sam-
leið, síðustu misserin á Hjúkr-
unarheimilinu Sunnuhlíð. Það
er stórt skref að flytjast af
heimili sínu og inn á stofnun
og það var yndislegt að hitta
Dísu fyrir á Sunnuhlíð, hún
var gleðigjafi og góður félagi
sem fyrr. Það var svo gott að
eiga hana að, njóta söngstund-
anna með henni, spjalla við
hana og rifja upp gamla tíma.
Við vorum báðar í hópi
frumbyggja í Kópavogi. Ungar
fluttumst við ásamt eigin-
Þórdís
Sigurðardóttir
✝ Þórdís Sigurð-ardóttir fædd-
ist 4. júní 1927. Hún
lést 13. september
2016. Útför Þórdís-
ar fór fram 19.
september 2016.
mönnum og smá-
börnum í blokkina
við Álfhólsveginn.
Við vorum í hópn-
um sem stóð að
stofnun Bygging-
arsamvinnufélags
Kópavogs og
blokkirnar við Álf-
hólsveg voru
fyrstu húsin sem
það byggði. Árið
var 1953 og Kópa-
vogur var ekki orðinn bær,
miklu frekar athvarf fyrir ungt
fólk sem ekki fékk lóðir í
Reykjavík. Margt var frum-
stætt, ófrágengnar lóðir og
götur, heimilissími og bíll
heyrði til undantekninga og
allt í kring voru hús í bygg-
ingu. En það var líka stutt í
náttúruna, eggin keyptum við í
næsta húsi þar sem hænur
spígsporuðu um, kýr voru ekki
langt undan og örstutt í berja-
mó á haustin.
Á þessum tíma urðu til náin
vinabönd milli íbúa í blokkinni.
Fæst ungu hjónin áttu for-
eldra eða fjölskyldur á svæð-
inu en þess í stað hjálpuðumst
við að, ekki síst við gæslu og
umönnun barnanna. Við Dísa
áttum börn á sama aldri og
þau urðu nánir vinir. Mín börn
voru heimagangar hjá henni og
hennar börn á mínu heimili.
En það voru ekki bara börnin
okkar sem bundust vináttu-
böndum – Dísa og Eiríkur
urðu nánir vinir okkar Jóns.
Á kveðjustund vil ég þakka
vináttuna og samskipti um
langt árabil. Dísa var ótrúleg,
mér fannst hún ekkert eldast,
var slétt og hrukkulaus með
glampandi kímni í augunum til
hinstu stundar. Við ræddum
oft hversu lánsamar við værum
að hafa fengið inni á Sunnu-
hlíð. Ekki er hægt að hugsa
sér betri stað og dásamlegra
starfsfólk þegar maður eldist
og þarfnast hjálpar annarra.
Þótt ég viti að það eigi fyrir
okkur öllum að liggja að
kveðja þennan heim þá kom lát
Dísu mér í opna skjöldu. Ég
mun sakna hennar og ég votta
börnunum hennar og fjölskyld-
um þeirra mína dýpstu samúð.
Góð kona er gengin.
Hólmfríður Gestsdóttir.
Margs er að
minnast frá þeim
sumrum og vetrar-
pörtum sem við
störfuðum í MR-
búðinni undir stjórn Björns
Björnssonar. Þessi öndvegis-
maður er nú genginn til feðra
sinna en minningarnar ylja svo
sannarlega.
Böddi var sjómaður að upp-
lagi. Hafði verið til sjós frá unga
aldri en á miðri starfsævi söðl-
aði hann um, kom í land og
gerðist skömmu síðar verslun-
arstjóri hjá Mjólkurfélagi
Reykjavíkur við Laugaveg 164.
Þar var hann farsæll og eftir-
minnilegur viðskiptavinum og
samstarfsfólki um árabil. Síð-
ustu starfsárin vann Böddi á
Lynghálsi þar sem Líflands-
verslunin er í dag.
Björn var glaðlyndur að eðl-
isfari, starfsamur og metnaðar-
fullur kaupmaður. Hann var af
gamla skólanum, ósérhlífinn og
vann út í eitt. Undir hans stjórn
óx og dafnaði MR-búðin.
Í byrjun tíunda áratugarins
rúmuðust hestavörur í einni
hillu í versluninni á Laugavegi
en úrvalið jókst jafnt og þétt.
Björn var sanngjarn í álagningu
og hans kjörorð voru að við-
skiptavinurinn ætti að njóta
bestu mögulegu kjara. Afslættir
voru lágir og engin sýndar-
Björn Björnsson
✝ Björn Björns-son fæddist 9.
ágúst 1930. Hann
lést 5. september
2016. Útför Björns
var gerð 16.
september 2016.
mennska í viðskipt-
unum, allir voru
jafnir. Fyrir þetta
naut verslunin virð-
ingar og vinsælda á
meðal viðskipta-
vina. Sjálfsagt hafa
samkeppnisaðilar í
hestavörugeiranum
hugsað Birni þegj-
andi þörfina því að
smátt og smátt náði
MR-búðin undir-
tökunum á þeim markaði. Girð-
ingarefni, bárujárnsframleiðsla,
fóður, áburður og sáðvara var
þó kjarninn í rekstrinum og það
sem skapaði mestar tekjur.
Birni leið aldrei betur en þegar
mikið var að gera og strimillinn
í reiknivélunum náði niður á
gólf. Það var búsældarmerki.
MR-búðin á Laugavegi var
ekki tölvuvædd og lager- og
birgðastjórnun var ekki eins og
tíðkast í dag. Björn klæddist
iðulega ljósbláum afgreiðslu-
sloppi og var á sífelldum þönum
um húsakynnin. Snaggaralegur
í hreyfingum gekk hann í flest-
öll verk og fylgdi viðskiptavin-
unum um alla búð, fram í
skemmu eða upp á efri hæðirn-
ar. Skrifstofa verslunarstjórans
var innst í búðinni og þar gerð-
ust hlutirnir – hvort heldur sem
var í tilboðsgerð eða umræðu
um menn og málefni. Rótsterkt
kaffi, hálfur sykurmoli og
tóbakspontan innan seilingar.
Böddi var vinsæll meðal við-
skiptavina enda gerði hann sér
far um að veita þeim góða og
persónulega þjónustu.
Þegar frá líður og hugsað er
til baka var Björn mjög góður
Okkar ástkæra
SVANFRÍÐUR SÍMONARDÓTTIR,
Blesugróf 2,
lést 1. september á Landspítalanum við
Hringbraut.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að hennar
ósk.
.
Ingibjörg Sigríður Jones,
Erna Guðjónsdóttir, Kristinn Ingvarsson,
Birgir Ingólfsson,
Hrafnhildur Ingólfsdóttir, Guðmundur Ársælsson,
Örn Ingólfsson
og fjölskyldur.
Siggi bjó í blokk-
inni okkar og urðum
við góðir vinir, svo
góðir að ég kallaði
hann oft afa. Við
mamma vorum duglegar að
hjálpa honum þegar hann var
Sigurður Eiríksson
✝ Sigurður Ei-ríksson fæddist
22. júlí 1949. Hann
lést 31. ágúst 2016.
Útför Sigurðar
fór fram 9. sept-
ember 2016.
veikur. Til dæmis
með því að sækja
Fréttablaðið fyrir
hann. Siggi var
mjög góður maður,
alltaf í stuði og með
bros á vör. Við eig-
um eftir að sakna
hans mikið og send-
um samúðarkveðjur
til fjölskyldu hans.
Birna Rós
Snorradóttir og
Jóhanna Kristín
Björnsdóttir.
Það er komið að
kveðjustund, bar-
áttu þinni við
þennan illvíga sjúkdóm er lok-
ið. Þú barðist hetjulega allt til
enda og kvaddir í faðmi fjöl-
skyldunnar.
Margar góðar minningar á
ég frá uppvaxtarárunum okkar
á Sigló, þú varst litli bróðir
pabba og mikil fyrirmynd okk-
ar systkina og ófáar minningar
á ég af þér segjandi brandara
við eldhúsborðið á Hólum, allt-
af var stutt í skemmtilegan
hlátur og grín og frábær til-
svör. Þú varst af bítlakynslóð-
inni og við hin yngri stóðum
með gapandi munninn yfir öllu
því sem þú, stóri frændi, tókst
þér fyrir hendur. Músík var
þér allt, músíkalskari mann
þekkti ég ekki, þú áttir
stærsta plötusafn sem ég hef
nokkurn tímann séð.
Þegar þú svo giftir þig og
eignaðist dæturnar Hrönn og
Magneu þá voru ófá kvöldin
sem við systur komum og
pössuðum fyrir ykkur og
fannst okkur það ekki leiðin-
legt, því þá gátum við hlustað
Magnús Þormar
Hilmarsson
✝ Magnús Þor-mar Hilm-
arsson fæddist 17.
apríl 1951. Hann
lést 4. september
2016.
Útför Magnúsar
fór fram 12. sept-
ember 2016.
á öll nýjustu lögin
og „tekið upp“ á
kassettutækið, því
Maggi átti jú allar
nýjustu plöturnar.
Þú kenndir mér
líka margt og
kynntumst við vel
þegar ég starfaði
hjá þér eitt sumar
óharðnaður ung-
lingurinn.
Síðustu tvö ár
voru þér erfið, þið pabbi háðuð
erfiða baráttu saman og studd-
uð hvor annan, en hann lést í
apríl síðastliðnum. Þið eruð ef-
laust samankomin í blóma-
brekkunni núna, þú, pabbi og
amma Magna.
Við áttum margar góðar
stundir saman á spítalanum í
veikindum þínum og er ég
óendanlega þakklát fyrir það
þó veikindin skyggðu þar svo
sannarlega á, en alltaf var
stutt í hláturinn og skemmti-
legu sögurnar þínar.
Elsku Hafdís, Hrönn, Magn-
ea og fjölskyldan öll, ykkar
missir er mikill, sendi ykkur
mínar innilegustu samúðar-
kveðjur. Minning um góðan og
glaðan frænda lifir með okkur.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Hvíl í friði, elsku frændi.
Magna.