Dagblaðið Vísir - DV - 24.11.2015, Blaðsíða 14

14 Fréttir Erlent Vikublað 24.–26. nóvember 2015
Þóttist vera dáinn þegar
þeir drógu hann í burtu
Matthew lifði af árásina á tvíburaturnana og árásina í Bataclan-leikhúsinu
F
yrir fjórtán árum lifði Matt-
hew af árásirnar á tvíbura-
turnana í New York. Hann
er í dag 36 ára og var einnig
gestur í Bataclan-leikhús-
inu í París þegar hryðjuverkamenn
tóku gesti leikhússins í gíslingu
með skelfilegum afleiðingum. Matt-
hew tókst að flýja en hlaut skotsár á
fæti á flóttanum. 89 létust í árásinni
á Bataclan en alls létust 139 í sam-
stilltri hryðjuverkaárás í París, föstu-
daginn 13. nóvember síðastliðinn.
Í Bataclan, í 11. hverfi Parísar, fóru
fram tónleikar hljómsveitarinnar
Eagles of Death Metal. Byssumenn
hófu skothríð í leikhúsinu sem stóð
yfir í 20 mínútur. Hryðjuverkamenn
létu einnig til skara skríða á veitinga-
húsinu La Petit Cabodge og við leik-
vanginn Stade de France.
Ótrúlegt
Það þykir með ólíkindum að Matt-
hew hafi tekist að lifa af báðar árás-
irnar, það er bæði í Bataclan og við
tvíburaturnana. Eftirnafn hans hef-
ur ekki verið gefið upp í fjölmiðl-
um, en hann lýsir því í viðtali við
The Guardian hvernig honum tókst
að flýja. Hann segist hafa þekkt vel
skothljóð og því verið fljótur að
taka til fótanna þegar hann heyrði
skothríð. „Kannski er það hluti af
bandarískri menningu,“ segir hann.
Matthew féll til jarðar þegar
hann var skotinn. Hann náði að
skríða að útganginum milli þess
sem morðingjarnir hlóðu byssur
sínar. Hann lét lítið á sér bera á
meðan þeir voru í miðri skothríð en
skreið í áföngum að útganginum.
„Þetta voru þrír eða fjórir metrar.
Það voru tveir eða þrír sem lágu
ofan á mér,“ segir hann. „Ég færði
mig áfram sentímetra eftir sentí-
metra. Á einum tímapunkti sá ég
hurðarkarminn og að ég gæti teygt
mig í hann. Ég náði taki á honum
með einum fingri, svo öðrum.“
Blaðamaður fann hann
Þegar hann komst loksins út fundu
blaðamaður Le Monde, Daniel
Psenny, og annar, svartklæddur,
maður, hann og aðstoðuðu. Matt-
hew var í svo miklu áfalli að hann
þóttist vera látinn. „Ég varð að þykj-
ast vera látinn. Þegar ég fann að
einhver dró mig í burtu á höndun-
um leit ég samt ekki upp. Ég sagði,
eða í það minnsta í huga mér, „Ég
elska þig engillinn minn“.“ Eigin-
kona Matthews hefði átt að fylgja
honum á tónleikana en varð að vera
eftir heima þar sem þau fengu ekki
pössun fyrir börnin þeirra tvö.
Matthew var dreginn inn í
nærliggjandi íbúð, en hryðjuverka-
mennirnir skutu á Daniel Psenny
þegar hann reyndi að loka dyrunum
á eftir sér. Hryðjuverkamennirnir
reyndu að komast inn í íbúðina en
þeim tókst að varna því. Íbúarn-
ir hjálpuðu til við að hlúa að bæði
Matthew og Daniel, en Matthew var
í svo miklu áfalli að hann gat ekki
komið því frá sér hver hann var eða
hvar konan hans væri. Hann mundi
ekki símanúmerið heima hjá sér
fyrr en tveimur tímum eftir árásina.
Hann missti mikið blóð og var allt
fólkið fast inni í íbúðinni. Daniel var
einnig illa haldinn og óttaðist fólk-
ið að þetta væri síðasta stund þess.
Þeim yrði ekki bjargað. Þremur tím-
um eftir árásina hleyptu lögreglu-
menn þeim út og hægt var að koma
þeim undir læknishendur.
Daníel segir að sér líði ekki eins
og hetju. „Ég hugsaði ekki. Ég gerði
þetta ósjálfrátt. Ég fann fyrir því
mannlega eðli að geta ekki látið
einhvern deyja fyrir framan mig ef
ég gæti komist hjá því. Ef þeir hefðu
verið með vélbyssur er ég ekki viss
um að ég hefði farið og sótt Matt-
hew,“ segir Daníel.
Munu skála
Það að Matthew hafi tekist að kom-
ast lífs af úr þessum aðstæðum í
Bataclan er mikið afrek. Hvað þá
þegar hugsað er til þess að hann
var við tvíburaturnana, The World
Trade Center, þann 11. september
2001. Hann hefur ekki tjáð sig
mjög mikið um þá upplifun, en
hefur greint frá því að hann hafi
verið á leiðinni á fund í annarri
byggingunni. Stóð hann því fyrir
framan hana þegar fyrri flugvélinni
var flogið á hana. „Ég hljóp yfir hálfa
Manhattan,“ segir hann. „En það
sem ég gekk í gegnum í Bataclan var
þúsund sinnum verra.“ Hann flutti
ásamt fjölskyldu sinni til Parísar í
júlí síðastliðnum. Matthew segist
hugsa að hann heimsæki leikhús-
ið einhvern tímann, en hvort það
verði í nánustu framtíð er óljóst. „Ég
gæti farið þangað, í Bataclan, einn
daginn. Við sjáum til,“ segir hann.
Einn daginn, þegar Daniel og
Matthew hafa báðir náð sér af sár-
um sínum, ætla þeir að hittast, skála
og drekka saman eina vínflösku. n
„Ég fann fyrir því
mannlega eðli að
geta ekki látið einhvern
deyja fyrir framan mig ef
ég gæti komist hjá því.
Á útleið Gestir Bataclan-leik-
hússins leggja á flótta út úr leik-
húsinu þegar lögreglumenn höfðu
náð yfirhöndinni í gíslatökunni.
Mynd EPA
Ásta Sigrún Magnúsdóttir
astasigrun@dv.is
Heppinn
Matthew
stóð fyrir
framan annan
tvíburaturninn
þegar flugvél
skall á hann.
Verið alltaf velkomin í Kolaportið!
Opið laugardaga og sunnudaga kl. 11-17.
Næg bílastæði við
Kolaportið
Það liggja allar leiðir til okkar – veldu þína!
Kolaportið
er umkringt af
bílastæðahúsum.
Vesturgata · Mjóstræti
Fjöldi stæða 106
Ráðhúsið · Tjarnargata 11
Fjöldi stæða 130
Traðarkot · Hverfisgata 20
Fjöldi stæða 270
Kolaportið · Kalkofnsvegur 1
Fjöldi stæða 270
K
V
IK
A