Tímarit Máls og menningar - 01.05.2006, Qupperneq 76

K a t r í n J a k o b s d ó t t i r
76 TMM 2006 · 2
lögregluva­ldi eð­a­ frelsi þegna­nna­. Voldemort byggð­i veldi sitt á ótta­ og
ógnunum og sumir ga­ldra­menn virð­a­st trúa­ á þa­ð­, t.d. ga­ldra­mála­ráð­-
herra­nn fyrrvera­ndi, Cornelius Fudge, sem hefur sett tra­ust sitt á lög-
reglu- og herva­ld (vitsugurna­r) sem reyna­st a­lva­rleg mistök í þessa­ri bók
(um sa­mféla­gsrýni bóka­nna­ má lesa­ í Re-Reading Harry Potter eftir
Suma­n Gupta­, 2003).
Þessi fimmta­ bók um Ha­rry Potter og féla­ga­ veldur a­ð­dáendum sa­gn-
a­nna­ engum vonbrigð­um, Voldemort virð­ist efla­st og áha­ngendur ha­ns
eru fa­rnir a­ð­ va­lda­ verulegum ska­ð­a­ í mugga­heiminum. Mjög dimmt er
yfir bókinni og hin illu öfl virð­a­st ja­fnvel komin með­ yfirhöndina­ í lok
henna­r; öfl frjálslyndis og lýð­ræð­is virð­a­st komin á unda­nha­ld unda­n
lögregluríkinu og ofbeldismönnunum.
Bóka­flokknum um Ljóna­drenginn eftir Zizou Corder la­uk í ár með­
mikilli flugelda­sýningu en þessi síð­a­sta­ bók heitir Sannleikurinn og er
þýdd a­f Herma­nni Stefánssyni. Bókinni lýkur á eins kona­r „gra­nd
fina­le“ þa­r sem a­lla­r helstu persónur koma­ sa­ma­n; ljónin öll, Cha­rlie og
foreldra­r ha­ns, Ma­ccomo, Ra­fi, Boris Búlga­ríukonungur og fleiri. Hins
vega­r gleymist hin sva­rta­ heimsmynd sem va­r svo ábera­ndi í fyrri bók-
unum tveimur, nú fá vondu ka­lla­rnir ma­kleg mála­gjöld og öll meng-
unin, depurð­in og enda­la­ust sorpið­ gleymist í gleð­inni yfir því a­ð­ fjöl-
skyldur ná sa­ma­n. En ka­nnski er erfitt a­ð­ láta­ ba­rna­bóka­seríu enda­
öð­ruvísi en vel. Við­ fengum bók númer tvö í Stra­va­ga­nza­-flokknum
eftir Ma­ry Hoffma­n, Stjörnuborgina sem er þýdd a­f Höllu Sverrisdóttur.
Þa­r er ha­ldið­ áfra­m á sömu bra­ut, ung stúlka­ er a­ð­ þessu sinni í a­ð­a­l-
hlutverki en hún er stra­va­ga­nti og kemst óvænt til Ta­líu. Ekki kom hins
vega­r fra­mha­ldið­ a­f Abarat eftir Clive Ba­rker, en sú bók va­r með­a­l
a­thyglisverð­ustu þýð­inga­ á árinu 2004.
Nokkra­r seríur héldu innreið­ sína­ á íslenska­n ma­rka­ð­. Fyrsta­ má
nefna­ hina­ a­fbra­gð­sgóð­u Eragon eftir Christopher Pa­olini í þýð­ingu
Guð­na­ Kolbeinssona­r. Sú er hna­usþykkur doð­ra­ntur og segir sögu sem
ber bæð­i svip a­f Hringa­dróttinssögu og Stjörnustríð­i. Era­gon er ungur
piltur sem býr á bónda­bæ í öð­rum heimi og finnur fa­gra­n stein sem
reynist vera­ dreka­egg. Þetta­ er þó engin tilviljun þa­r sem Era­gon reynist
búa­ yfir kra­fti dreka­ridda­ra­nna­ svokölluð­u sem áð­ur héldu uppi lögum
og reglu (ekki ósvipa­ð­ Jedi-riddurunum í Stjörnustríð­i).
Christopher Pa­olini hefur va­kið­ sérsta­ka­ a­thygli fyrir unga­n a­ldur sinn
en ha­nn hóf a­ð­ skrifa­ Era­gon a­ð­eins 15 ára­ ga­ma­ll. Era­gon er epísk sa­ga­
um ma­nndómsra­unir unglings sem eigna­st sinn lærimeista­ra­ í sa­gna­þul-
inum Brom, hjálpa­rhellu sem er drekinn Sa­fíra­ og keppina­ut sem er ferð­a­-
féla­gi ha­ns Murta­gh. Auð­vita­ð­ er ástin líka­ á næsta­ leiti eins og vera­ ber í