Fréttatíminn - 11.06.2016, Side 12

Árneshreppur í
Strandasýslu
Árneshreppur er nyrsta
sveitarfélag Strandasýslu og
það fámennasta á landinu.
 50 manns eiga þar lögheimili
en 35 manns hafa þar vetur-
setu.
 Á svæðinu varð til vísir að
þéttbýli snemma á 20. öld í
Kúvíkum, Gjögri og Djúpu-
vík í tengslum við hákarla- og
síldveiðar en eftir það blóma-
skeið hefur fólki fækkað jafnt
og þétt.
 Nú hafa íbúar lifibrauð sitt af
búskap, fiskveiðum og ferða-
þjónustu sem er vaxandi á
svæðinu.
 Í hreppnum er grunnskóli,
hótel, sparisjóður, verslun,
veitingahús og söfn.
KRINGLUNNI 2. HÆÐ | HAGKAUPSHÚSINU, SKEIFUNNI
SPÖNGINNI, GRAFARVOGI
Skráðu þig í netklúbbinn okkar á prooptik.is og
þú færð 25% afslátt af linsum í öllum verslunum Prooptik
www.prooptik.is
25% afsláttur af linsum
í netklúbbnum okkar!
Þegar hafnarstjórinn og
þjóðmenningarbóndinn Elín
Agla Breim heimsótti Árnes-
hrepp í fyrsta sinn árið 2007
var það til að stoppa stutt í
kirkjunni og gifta sig. Hún
kolféll fyrir samfélaginu í
þessari fámennustu sveit
landsins og í dag vill hún
hvergi annarsstaðar vera. Að
öllu óbreyttu verður dóttir
hennar, Jóhanna Engilráð
Hrafnsdóttir, eina barnið í
Finnbogastaðaskóla næsta
vetur.
Halla Harðardóttir
halla@frettatiminn.is
„Ég kom hingað fyrst árið 2007
þegar ég gifti mig í gömlu kirkj-
unni í Trékyllisvík,“ segir Elín Agla
Briem, hafnarstjóri og þjóðmenn-
ingarbóndi í Norðurfirði á Strönd-
um. „Við höfðum ætlað að gifta okk-
ur ein, að engum viðstöddum nema
svaramönnum, en fréttin spurðist
út um sveitina og konurnar tóku
það ekki í mál að við kæmum án
þess að halda veislu. Á giftingar-
daginn mætti svo allt sveitarfélagið
í athöfnina og eftir hana gegnum
við öll saman út í félagsheimili þar
sem okkar beið veisla. Ég kynnt-
ist því fólkinu hér í minni eigin
giftingarveislu og það hafði mjög
djúpstæð áhrif á mig. Það er ótrú-
lega sjarmerandi fólk í þessari stór-
brotnu náttúru og þetta velkomna
viðmót er mjög einkennandi fyrir
samfélagið.“
Ertu göldrótt?
Á þessum tíma var Elín nýflutt
heim frá Englandi þar sem hún
hafði búið og starfað í nokkur ár en
hún er heimspekingur að mennt.
Eftir giftinguna og vikulangt ævin-
týri á Ströndum tók reykvíski raun-
veruleikinn við með tilheyrandi
atvinnuleit. „Vinir mínir kepptu-
st við að benda mér á að það væri
svo mikil uppsveifla í gangi að ég,
meira að segja ég með mína heim-
spekimenntun, gæti fengið vinnu
í banka. Ég bara skildi ekki þessa
stemningu en rak svo aftur á móti
augun í atvinnuauglýsingu sem
fangaði athygli mína með yfirskrift-
inni „Ertu göldrótt?“ Þá var verið
að auglýsa eftir skólastjóra í Finn-
bogastaðaskóla og ég var sú eina
sem sótti um og fékk því starfið.“
Safnið er ekki lífið
Nýgiftu hjónin fluttu norður um
haustið og um leið fékk Elín óbif-
andi áhuga á þeim straumhvörf-
um sem eiga sér stað í afskekktum
Menning verður til
í hversdagsleikanum
og fámennum samfélögum, hér á
landi sem og annarsstaðar. „Ég fór
að reyna að kryfja stöðuna og fann
að eitthvað var ekki að stemma.
Skilaboðin voru svo misvísandi því
ég hitti mikið af bæði gestum og
brottfluttum Strandamönnum sem
töluðu af mikilli ástríðu um hversu
mikilvægt væri að þessi byggð héldi
velli, annað væri mikill missir fyrir
þjóðfélagið allt.
En þegar á reynir flytur fólk ekki
hingað og efndir stjórnmálamanna
ná ekki í gegnum kerfið. Mér sýnist
að það sé eitthvað undirliggjandi í
menningu okkar og gildismati sem
er mjög andstætt hinu smáa, þrátt
fyrir allar þessar sterku tilfinningar
um að samfélagið megi ekki deyja
út. Kannski það sé breytt gildis-
mat sem veldur því. Það er auðvit-
að stórt skref að flytja hingað en
þegar kemur að kerfinu sjálfu er
eins og það sé bara ekki hægt að
setja hingað fjármagn. Það vantar
kannski bara fjórar milljónir til að
halda snjómokstrinum gangandi
yfir veturinn en hér er fólk inni-
lokað í allavega þrjá mánuði. Það
eru ýmis góð verkefni í gangi inn
á milli, til dæmis þar sem verið
er að styrkja nýsköpun, en það er
alltaf eitthvað sérstakt sem tengist
ekki hversdagsleikanum sem kerfið
vinnur út frá.
Til að mynda eru settir gríðar-
legir peningar í batterí eins og
UNESCO til að vernda það sem er
við það að deyja út. Slíkir listar
hafa oft aðdráttarafl fyrir ferða-
menn sem vilja upplifa síðustu
andardrættina en sá ágangur getur
verið lokahöggið. Því þar gerist ná-
kvæmlega það sama og með þessi
einstöku verkefni, þau ná ekki til
hversdagsleikans, til samfélags-
ins og menningarinnar heldur til
safnamenningarinnar, sem er góð í
sjálfu sér en hún er ekki lífið sjálft.
Við getum öll verið sammála um að
ferðamennskan sé góð og geti gefið
af sér en það má ekki gleyma hvers-
dagsleikanum. Og ferðamaðurinn
vill sjá menningu, ekki bara fjöll, og
menning verður ekki til inni á safni
heldur í hversdagsleikanum.“
Elín Agla. Það er auðvitað stórt skref að flytja hingað en þegar kemur að kerfinu sjálfu þá er eins og það sé
bara ekki hægt að setja hingað fjármagn, eins og til dæmis í snjómokstursþjónustu.
Mynd | Davíð Már Bjarnason
Eina barnið í skólanum Dóttir Elínar Öglu, Jóhanna Engilráð Hrafnsdóttir, á
leið í sund. Staðan í Árneshreppi er mjög viðkvæm. Eins og Agla bendir á þá
eru það fyrst og fremst börnin sem halda áframhaldandi lífi í byggðinni en að
öllu óbreyttu verður dóttir hennar eini nemandinn í Finnbogastaðaskóla næsta
vetur. Það er því mjög mikilvægt að ráða fólk með börn í skólastjórastarfið og
kaupfélagsstarfið, sem verið er að auglýsa þessa dagana.
Elín Agla horfir yfir Trékyllisvík.
12 | FRÉTTATÍMINN | Helgin 11. júní – 12. júní 2016