Fréttatíminn - 19.11.2016, Blaðsíða 6

6 | FRÉTTATÍMINN | Laugardagur 19. nóvember 2016
Fyrir utan hversu mikla ánægju vináttan veitir okkur þá sýna rannsóknir að vináttan getur minnkað stress og álag. Hún
er því ekki bara holl fyrir sálina heldur líka hjartað. Vinir þurfa aldrei að þykjast og vináttan er skjólið sem alltaf er hægt
að leita í, segir einn viðmælandi Fréttatímans um mikilvægi vináttunnar. Öll þurfum við að leika ýmis hlutverk í leik og
starfi og þess vegna er svo gott að geta hitt hópinn og fellt grímuna, segir annar. Og svo eru það vinkonurnar Helga og
Guðrún sem fundu vin hvor í annarri á tíræðisaldri.
„Það væri ekki hægt
að lifa án vinskapar“
Þær Helga og Guðrún kynntust á
tíræðisaldri og segjast eyða öllum
deginum í að blaðra um afkom-
endur sína, enda þeir bestu sem
hafi fæðst í Reykjavík.
„Ég var nú bara sett við hlið Guð-
rúnar í matsalnum og þannig
kynntumst við,“ segir Helga Hobbs.
Helga er 97 ára og hefur búið á
Dvalarheimilinu Grund í eitt og
hálft ár.
„Við byrjuðum að spjalla enda
Eiga bestu börnin í Reykjavík
Helga Hobbs
og Guðrún Eyj-
ólfsdóttir segja
saumklúbbana
hafa komist
í tísku eftir
stríð. Þeir hafi
verið kærkom-
in hamingju-
stund án barna
og eiginmanna
þar sem alltaf
hafi verið
mikið hlegið.
Mynd | Hari
er ég þekkt fyrir að hætta ekki að
tala. Kannski er ég þannig því ég
er alin upp í svo miklum félags-
skap,“ segir Guðrún Eyjólfsdóttir,
en hún ólst upp í hópi níu systkina
með foreldrum sínum og ömmu í
pínulitlu húsi við Fálkagötu. Hún
varð 91 árs í vikunni og hefur búið
á Grund í hálft ár. „Ég giftist líka
inn í stóra barnafjölskyldu á Sel-
tjarnarnesi og bjó með mágkonum
mínum og þeirra fjölskyldum í litlu
húsi sem var kallað Þristurinn. Svo
það hefur alltaf verið mikið líf og
fjör í kringum mig. Við mágkon-
urnar urðum mjög góðar vinkon-
ur og mínar vinkonur úr skólan-
um kynntust svo þeirra vinkonum
og úr þessu varð til saumaklúbb-
ur sem var starfandi þar til fyr-
ir tveimur árum. Við vorum níu
í klúbbnum en fyrir viku síðan
fylgdi ég þremur þeirra til grafar
og nú erum við bara tvær eftir.
En það gerir ekkert til því ég á svo
mikla vináttu í fjölskyldunni.“
„Saumaklúbburinn minn varð 60
ára en nú eru þær allar dánar nema
ég,“ segir Helga. „Við vorum skóla-
systur úr Verslunarskólanum og
héldum alltaf sambandinu. Ég var
svo heppin að hafa ráð á því að vera
heima með börnin, ég var mjög feg-
in því, en það var samt svo gott að
komast stundum úr húsi og hitta
vinkonurnar.“
„Það komst svolítið í tísku eftir
stríð að stofna saumaklúbba, kon-
ur vildu hittast fyrir utan heimil-
ið. Maður var auðvitað að sækja í
vinskap og samveru með þessum
saumaklúbbum, án þess að vera
með börnin með sér. Það var svooo
gaman að saumaklúbbum!!,“ segir
Guðrún.
„Maður var samt alltaf með
handavinnu, annað hefði verið
hneyksli,“ segir Helga.
„Já, já, maður var alltaf með eitt-
hvað í höndunum. En þegar strák-
arnir komu að sækja kellingarn-
ar sínar þá var það bara brandari.
Mesta fjörið var samt í strætó á
leiðinni heim, jiiii hvað það var
hlegið. Við fylgdum einni okkar alla
leið í Kópavog og það var svo gam-
an hjá okkur að strætóbílstjórinn
spurði oft hvort við kæmum ekki
örugglega aftur,“ segir Guðrún.
Vinkonurnar segjast eyða öllum
dögum saman og flestir fari þeir í
að tala um börnin, barnabörnin og
barnabarnabörnin.
„Við hittumst alltaf í morgun-
matnum og svo fáum við okkur há-
degismat. Og við hættum ekki að
tala. Mest erum við í því að segja
frægðarsögur af okkur sjálfum,“
segir Guðrún sem fær Helgu til að
skella rækilega upp úr.
„Við blöðrum allan daginn um
afkomendurna. Ég á fimm börn og
Helga fjögur og þetta er bestu börn-
in sem hafa fæðst í Reykjavík. Þau
eru skemmtilegasta fólkið sem kem-
ur hér í heimsókn og best við okkur
af öllum börnum.“
„Við erum mjög heppnar,“ segir
Helga.
„Auðvitað erum við orðn-
ar fúaspýtur svona gamlar kon-
ur en maður hefur samt þennan
mannkærleika í sér að vera stoltur
af afkomendum sínum og á meðan
maður getur spjallað um það við vin
þá líður manni svo vel í sálartetr-
inu. Það er nóg að tala um börnin
og hæla þeim. Það þarf ekkert að
tala um náungann,“ segir Guðrún.
„Nei, við tölum aldrei um náung-
ann, við nennum því ekki. Svo er
skemmtilegt að nú eru börnin okk-
ar orðin málkunnug
því við sitjum stundum öll saman
hér í kaffitímanum,“ segir Helga.
„Já, því þau eru svo heppin að
eiga svona skemmtilegar mæður,“
segir Guðrún og Helga skellir aftur
upp úr. „Það væri ekki hægt að lifa
án vinskapar,“ segir hún svo.
„Okkur finnst gaman að blaðra
enda eiga þeir sem ekki nenna að
tala bara að vera í málleysingja-
kórnum,“ segir Guðrún. „Á kvöldin
förum við svo hvor til síns heima,
liggjum undir teppi og horfum á
sjónvarpið þar við siglum í drauma-
landið.“
„Og svo hittumst við aftur við
morgunverðarborðið,“ segir Helga,
„og þá byrjar allt upp á nýtt.“ | hh
Halla Harðardóttir
halla@frettatiminn.is
Úrvalið af Lifeplan finnur þú í verslunum Lyfju og í Heilsuhúsinu
Korean Ginseng
Kröftugur og náttúrulegur orkugjafi