Fréttatíminn - 19.11.2016, Qupperneq 8

8 | FRÉTTATÍMINN | Laugardagur 19. nóvember 2016
Lára Sif og Ruth voru fjórtán og
sextán ára þegar þær hittust fyrst,
þá nýfluttar í nýjustu blokkina
í Breiðholti. Síðan þá hafa þær
unnið saman, búið saman, verið
ráðskonur saman og stutt hvor
aðra sama hvað dynur á.
„Við Ruth kynntumst í Yrsufellinu
en það var önnur blokkin sem var
byggð í Breiðholtinu,“ segir Lára Sif
Lárusdóttir.
„Það voru búin að vera mik-
il húsnæðisvandræði í Reykjavík
svo það var mikið fjör og mikið af
nýju fólki sem kom allsstaðar að og
sumir voru mjög skrautlegir. Ég var
fjórtán ára þegar ég flutti úr Blesu-
grófinni og mér leist ekkert á þetta
í byrjun, það var erfitt að koma ný
í svona stórt hverfi. En svo kynntist
ég Ruth og var mjög fljót að sogast
inn í fjölskylduna. Mamma henn-
ar var svona kona sem var alltaf
að gefa öllum að borða og það var
alltaf svo gott andrúmsloft hjá
henni, mikið af systkinum og allt
svo afslappað. Svo var mamma
hennar spákona og ekki var það
verra að hún var alltaf til í að kíkja í
bollann hjá manni. Það gekk ýmis-
legt á heima hjá mér því ég ólst upp
við alkóhólisma svo heimili Ruthar
var eins og hlýtt skjól að koma í.“
„Mamma var þannig að krakkar
sóttu í hana. Það var allt í lagi að
leika sér og vera með læti í kring-
um hana. Það var oft mikið fjör og
aldrei amast yfir neinu,“ segir Ruth
Jensdóttir. „Ég flutti eitthvað að-
eins á undan Láru í Yrsufellið og ég
man að ég var að þvo þvott niðri í
kjallara þegar við hittumst fyrst. Það
söfnuðust oft krakkar í þvottahúsið
þegar ég var að þvo og allt í einu var
hún mætt þarna,“ segir Ruth sem
er tveimur árum eldri en Lára og
var því orðin sextán ára þegar þær
kynntust. „Við bara smullum saman
um leið.“
Óléttan sást í bolla
„Alveg frá fyrstu stundu fannst
mér eins og ég hefði alltaf þekkt
hana,“ segir Lára. „Það var einhver
mjög skrítin tenging sem við náð-
um strax. Ég fann það um leið hvað
hún var góð manneskja og það hef-
ur hún líka alltaf verið. Við urðum
miklar vinkonur og byrjuðum að
djamma dáldið saman og svo varð
ég ófrísk fimmtán ára. Mamma
hennar var auðvitað búin að sjá
það fyrir í bolla,“ segir Lára sem
þorði ekki fyrir sitt litla líf að segja
frá óléttunni, skömmin hafi verið
svo mikil. „Ég sagði ekki frá fyrr
en það var farið að sjást vel á mér
og svo eignaðist ég litla drenginn
minn sextán ára. Við systurnar
vorum þrjár saman í herbergi með
drenginn,“ segir Lára og hlær að
minningunni. „Við erum fæddar
‘56, ‘57 og ‘58, ég er elst, svo hann
fékk þarna fjórar mæður, með
mömmu, á einu bretti.“
„Við vorum allar auðvitað al-
gjörlega hugfangnar af þessu litla
undri,“ segir Ruth.
Ráðskonur í sveit
Lára hætti í skóla þegar drengur-
inn fékk pláss á dagheimili og fór að
vinna á sama vinnustað og Ruth, í
Hampiðjunni. „Við vorum þarna í
Lára og Ruth við innganginn á Yrsufelli 13 þar sem þær kynntust. Þessi örlagaríka
blokk í þeirra lífi var önnur blokkin sem byggð var í Breiðholtinu. Mynd | Hari
Sögur af vináttu
Þurfum
aldrei að
þykjast
nokkur ár og það var mjög skemmti-
legur tími. Við gerðum allt saman
og það myndaðist þarna mjög góður
vinahópur sem heldur enn saman,“
segir Lára.
„Þetta var svona eins og í frysti-
húsi úti á landi. Unglingarnir
byrjuðu að vinna þarna og all-
ir þekktust og við fórum í margar
skemmtilegar ferðir saman. En
við Lára tókum okkur smá frí frá
Hampiðjunni þegar við réðum
okkur sem ráðskonur í sveit,“ seg-
ir Ruth. „Bróðir minn var í sveit á
þessum tíma og þegar ráðskonan
á bænum hætti þá fórum við Lára
bara saman með litla barnið og
gerðumst ráðskonur. Við höfðum
nú meiri áhuga á því að fara í reið-
túra en að vaska upp,“ segir Ruth og
hlær. „Fólkið sem hafði átt heima
á bænum var mikið bókafólk og var
áskrifandi af öllum blöðum lands-
ins svo við lágum bara og lásum
fram undir morgun þar til við þurft-
um að fara í fjósið og fjárhúsin.“
„Þetta var voða notalegt hjá okk-
ur. Við höfðum aldrei verið í sveit en
þetta tókst okkur,“ segir Lára en þær
stöllur voru í sveitinni í ár og fóru
svo aftur að vinna í Hampiðjunni.
Ófrískar saman
Það var orðið þröngt um fjölskyldu
Ruthar í Yrsufellinu svo hún fór að
leigja og stuttu síðar flutti Lára inn
til hennar. Ekki leið svo á löngu þar
til vinkonurnar fundu ástina og
ákváðu að byrja að búa.
„Við kynntumst mönnunum okk-
ar á svipuðum tíma og fórum að
búa og urðum ófrískar um svipað
leiti. Þann 7. febrúar árið 1980 var
ég kasólétt heima hjá Ruth í Engi-
hjalla þegar bróðir hennar bauðst
til að skutla mér heim, en þá bjó ég í
bænum. Hann keyrði svo glannalega
að ég fékk hríðir þegar ég kom heim
og átti um nóttina. Þegar Ruth átti
svo sitt barn tíu dögum síðar heim-
sótti ég hana á fæðingardeildina
með Auði í burðarrúmi.“
„Já, við vorum svo heppnar að
verða óléttar eiginlega í sömu viku
og það munaði hársbreidd að við
lægjum saman á fæðingardeildinni.
Svo passaði ég Auði litlu mikið,“ seg-
ir Ruth sem var eitt sinn með barnið
í pössun á meðan Lára fór í stutt
ferðalag. „Ég man að hún grenjaði
svo mikið því hún var svo óánægð
með pelann svo ég skellti henni bara
á brjóstið og var svo bara með hana
á brjósti þessa daga, með stráknum
mínum. Svo passaði ég hana líka
sem dagmamma þegar hún varð
aðeins eldri og þau Elli urðu mjög
náin og hafa verið bestu vinir allar
götur síðan.“
Þurfa aldrei að þykjast
Stuttu síðar flutti Lára líka í Engja-
hjalla og samgangur milli fjölskyldna
vinkvennanna var mikill. „Við vor-
um svo heppnar að mennirnir okkar
urðu ágætis vinir en svo skildi Lára
og þá fórum við í dáldið ólíkar átt-
ir. Hún eignaðist nýjan vinahóp og
fór að djamma aðeins meira en við
héldum samt alltaf sambandi og vor-
um vinkonur. Við höfum aldrei rif-
ist neitt í gegnum tíðina en ég var
einhvertímann reið út í hana og ég
man að ég var löngu hætt að vera
reið en þóttist samt vera það til að
láta hana ganga á eftir mér,“ segir
Ruth og hlær. „Við erum duglegar
að gera hluti saman og förum mik-
ið á kaffihús. Lára er bíllaus því allt
í einu langaði hana að fara til Ítalíu
í heilan mánuð á ítölskunámskeið.
Hún var mikið búin að tala um hvað
hún væri blönk svo mér leist nú ekk-
ert á hún ætlaði að kaupa sér mánað-
ardvöl í einhverjum skóla. En hún
seldi bara bílinn sinn og hefur ver-
ið bíllaus síðan. Svo ég skutla henni
stundum og þá fáum við okkur kaffi-
bolla í leiðinni.“
„Ruth er rólega týpan á meðan ég
er frekar ör,“ segir Lára. „Við höf-
um tekið allskonar tímabil en það er
aldrei neitt sem breytist. Við höfum
alltaf haldið sambandi sama hvað
gengur á. Ég hætti að drekka fyr-
ir nítján árum síðan eftir að hafa
gengið í gegnum ýmislegt en Ruth
var alltaf til staðar fyrir mig eins og
klettur. Hún hefur alltaf passað upp
á mig. Nú er Ruth búin að vera að
takast á við erfið veikindi og ég geri
mitt besta til að fylgjast með henni.
Hún er svo yndisleg manneskja og
ekki er nú verra að hún nuddar og
spáir eins og mamma hennar.“
„Það sem er svo gott við svona
vinasamband er að við þurfum
aldrei að þykjast,“ segir Ruth. „Lára
er búin að þekkja mig alla tíð og veit
nákvæmlega hvernig ég er og ég
veit hvernig hún er. Og þannig er
það bara.“ | hh
Strikinu 3 • Iðnbúð 2 • Garðabæ • 565 8070 • facebook.com/okkarbakari
FLOTTU
AFMÆLISTERTURNAR
FÁST HJÁ OKKUR
Skoðið
úrvalið á
okkarbakari.is
Munndreifitöflur
250 mg
Pinex®
Smelt
H
V
ÍT
A
H
Ú
S
IÐ
/
A
ct
av
is
5
11
07
2
MOUNTAIN HARDWEAR
GHOST WHISPERER
VERÐ 29.995.KR
VERÐ ÁÐUR 59.990.KR