Dagblaðið Vísir - DV - 12.02.2016, Side 34

Helgarblað 12.–15. febrúar 201630 Sport
É
g treysti skíðunum mínum
betur en bílnum þegar svo
ber undir,“ segir Helga María.
Þegar hún var eitt sinn mæld í
skíðabrekkunni var hún á 136
kílómetra hraða. „Þá var ég að fara
beint niður brekkuna,“ segir hún.
„Þetta er smá klikkun, sko,“ segir
hún og hlær.
Helga María hefur á undanförn­
um árum verið ein besta og efnileg­
asta skíðakona landsins. Hún hefur
sýnt að hún hefur allt til að bera
til að vera í fremstu röð og stefnir
þangað ótrauð.
Helga María stóð fyrst á skíðum
tveggja ára gömul, en faðir hennar
var skíðakappi og taldi dóttur sína
afar efnilega. Hún segist hafa reynt
sig við nokkrar aðrar íþróttagreinar,
eins og sund, en fékk aldrei það
sama út úr þeim og skíðaíþróttinni.
„Mér fannst sundið svo einhæft,
fannst það ekki mjög skemmtilegt til
lengdar. Mér finnst gaman að vera
góð í einhverju,“ segir hún og hlær.
„Pabbi var alltaf á skíðum og það var
hans hugmynd að ég færi á skíði. Ég
var komin á æfingar fjögurra ára.“
Hún hóf ferilinn hjá Haukum í
Hafnarfirði, í lítilli skíðadeild sem
þá var starfrækt. „Þetta var svona
eins og lítil fjölskylda.“ Nú æfir hún
með ÍR og hefur gert um árabil, auk
þess að æfa erlendis.
Til að ná betri árangri fór hún til
náms við skíðamenntaskóla í Nor­
egi þegar hún var sextán ára. Hún
segist hafa notið tímans og var þar
í þrjú ár. „Mér fannst þetta góður
tími. Þetta var erfitt fyrsta árið, það
var erfitt að venjast þessu og ná
tökum á því að vera á eigin vegum.
Mamma kom með mér út og hjálp­
aði mér fyrst um sinn. Þetta var
bæði skemmtilegur og erfiður tími,“
segir hún.
Helga María á sem áður sagði að
baki farsælan feril. Hún hefur keppt
á tveimur heimsmeistaramótum,
Ólympíuleikum og á að auki marga
Íslandsmeistaratitla. Hún hefði vilj­
að keppa á fleiri Evrópubikarmótum
og stefnir á það á næsta ári. Rúm­
lega 40 Evrópubikarmót eru haldin
árlega og geta þau veitt henni góða
keppnisreynslu.
„Ég er keppnismanneskja,“ segir
hún og er ekkert að skafa utan af
því. „Ég er ekki alltaf í keppni, en
mér finnst gaman að keppa í því
sem er erfitt. Það má ekki vera of
auðvelt,“ segir hún. „Á skíðunum
þarftu að hafa svo margt til að bera,
að minnsta kosti miðlungs mikið
af öllu,“ segir hún og útskýrir að
íþróttamennirnir þurfi að hafa út­
hald, styrk, jafnvægi, stökkkraft og
fleira til þess að ná árangri.
Heyrði smellinn
Hún glímir núna við erfið meiðsl –
er nýkomin úr aðgerð og hefur verið
að jafna sig. Hún slasaðist í keppni í
nóvember – sleit krossband – og fyr­
ir vikið var hún úr leik það sem eftir
lifir þessa tímabils. „Ég heyrði smell­
inn,“ segir hún um það hvernig hún
slasaðist í miðri brekku. Hún segist
samt ekki hafa áttað sig á alvarleika
meiðslanna fyrr en viku seinna.
„Þetta var svo skrítið, ég gat alveg
gengið það sem eftir lifði þess dags
og næstu daga. Svo fór ég til læknis
rúmri viku seinna og þá kom í ljós að
ég hafði slitið krossband,“ segir hún.
Þetta ár var þó ágætt til þess að meið­
ast, ef svo má að orði komast enda
eru Vetrar ólympíuleikarnir ekki fyrr
en eftir tvö ár og heimsmeistara­
mótið er á næsta ári. Hún hefur því
tíma til að jafna sig og getur vonandi
komist aftur á fullt skrið næsta ár.
„Ég valdi tímann vel til að meiðast,“
segir hún glettin, þó að öllu gríni
fylgi alvara, og segir að það sé auð­
vitað skelfilegt að orða þetta þannig.
„Ég hafði verið svo heppin fram að
þessu, hafði verið alveg heil. Það
hlaut eigin lega að koma að þessu.
Því miður.“
Hún stundar því styrktaræfingar
núna til að halda sér í formi, enda
stefnir hún ákveðin á góðan árangur
á næsta tímabili. „Alla daga æfi ég
efri líkamann og hnéð og fótinn til
að styrkja hann. Það er langur tími
sem fer í endurhæfinguna.“
Mikið úti
Aðstæður til skíðaiðkunar á afreks­
sviði eru ekki góðar hér á landi.
Erfitt er að treysta á veðrið, eins og
flestum Íslendingum er vel kunnugt.
Þó að það hafi snjóað ágætlega
geta lægðirnar spillt færðinni og
rok setur iðulega strik í reikn­
inginn. Það fer sjaldnast saman,
færið í brekkunni og veðrið. „Það
er kannski ekki endilega snjórinn
sem er vandamálið heldur vindur
og rigning,“ segir hún. Fyrir vikið
fer Helga María mikið utan með
tilheyrandi kostnaði. „Við förum
mikið til Austurríkis, Þýskalands,
Svíþjóðar og Noregs. Við reynum að
finna skíðahús í Þýskalandi þar sem
við getum æft og búið á sama stað,“
Ég er keppnismanneskja
Helga María Vilhjálmsdóttir skíðakona brunar niður fjallshlíðar á
hundrað kílómetra hraða. Hún hefur verið ein besta skíðakona landsins um árabil
og þrátt fyrir ungan aldur er árangur hennar til mikillar fyrirmyndar. Þetta er það
sem henni finnst skemmtilegast og hún segist taka því mátulega alvarlega til
að geta skíðað sem lengst. Hún treystir skíðunum betur en bílnum og er núna að
temja sér þolinmæði á meðan hún jafnar sig eftir að hafa slitið krossband. Hún
ræddi við Ástu Sigrúnu Magnúsdóttur um hraðann, æfingarnar og sinn helsta
stuðningsmann, sem segir alltaf það sem honum dettur fyrst í hug.
Ásta Sigrún Magnúsdóttir
astasigrun@dv.is
„Ég var komin
á æfingar
fjögurra ára
„Hann segir allt og
er ekkert að
fínpússa það