Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.12.1969, Side 6

Viðtal við Sigríði Eirfksdóttur
Formann H.F.Í. 1924-1960
Er hugur dvelur við sögu og starf Hjúkrunarfélags íslands, kynnist hann
einni lijúkrunarkonu öðrum fremur. Hjúkmnarkona þessi ber nafnið Sigríður
Eiríksdóttir. Sigríður er fædd 16. júní 189U og er því 75 ára. Hún tók við
formannsstarfi H.F.Í. árið 1924 og gegndi því til ársins 1960 eða í rúman
hálfan fjórða áratug. Á fimmtíu ára afmæli H.F.Í. lagði ritnefndin nokkrar
spumingar fyrir Sigríði um liðna og líðandi stund, því hjúkrunarkonur vilja
gjaman hlýða á orð hennar í dag engu síður en fyrmm.
HvaS olli því, aö vel menntuS
íslenzk stúlka vélur hjúkrunar-
starfiS aS ævistarfi á árinu
1918?
Ég hafði snemma áhuga
á þjóðfélagsmálum. Sjúkdómar
og önnur bágindi, sem oft áttu
rót sína að rekja til fátæktar,
snertu mig illa. Mig langaði til
að vera á meðal þeirra, sem
börðust fyrir bættum heilbrigð-
isháttum og betri lífskjörum
fyrir almenning á íslandi.
Berklaveiki var mjög skæður
sjúkdómur á þeim árum og
þröng húsakynni mannmargra
fjölskyldna ásamt fáfræði ollu
mikilli smitunarhættu. Hér voru
því mörg aðkallandi verkefni
fyrir lærðar hjúkrunarkonur. .
AS námi loknu kemur þú út
til Islands og hefur hér hjúkr-
unarstörf. Var þaS erfitt aS
hagnýta danska hjúkrunar-
menntun á Islandi þeirra tíma?
3ja ára hjúkrunarnám í
Danmörku auk nokkurra mán-
aða framhaldsnáms í ágætu
sjúkrahúsi í Vínarborg reynd-
ist mér viðunandi undirstaða,
þegar ég hóf hjúkrunarstörf við
Hjúkrunarfélagið Líkn í
Reykjavík. Á næstu árum urðu
miklar breytingar á hjúkrunar-
málum Norðurlanda. Var þá
víða farið að krefjast fram-
haldsnáms til viðbótar hinu lög-
bundna hjúkrunarnámi. Settir
voru á stofn framhaldsskólar í
heilsuvernd alls konar, svo sem
berklavörnum, ungbarnavernd,
skólaeftirliti, spítalastjórn, svo
nefndar séu nokkrar starfs-
greinir sem ætlast er til að
hjúkrunarkonur inni af hendi.
Öllum hjúkrunarkonum er
kunnugt um störf þín fyrir H.
F.Í., en hvaS þykir þér hafa
veriS þaS erfiSasta i félagsstarf-
seminni? Og hvaS af þeim ótal
mörgu verkefnum félagsins
finnst þér þaS mesta?
Hjúkrunarstörf eru mjög lýj-
andi, bæði andlega og líkamlega.
Þegar ég hóf störf mín við H.
F.I., voru aðeins 16 lærðar
hjúkrunarkonur fyrir, og voru
þær dreyfðar um landið, 1 á
hverjum stað, þar sem sjúkra-
hús voru fyrir. Vinnutími var
óhæfilega langur og mikið ósam-
ræmi í launum. Sem dæmi mætti
nefna, að laun hjúkrunarkvenna
á Vífilsstöðum og í Laugarnesi
voru mun hærri en á Klepps-
spítala, Akureyri, ísafirði og
Vestmannaeyjum. Með fyrstu
störfum mínum í þágu félags-
ins voru því þau, að samræma
kaup, vinnutíma, sumarfrí og
önnur kjör, sem varðaði hjúkr-
unarkonur. Þetta var ósköp erf-
itt verk, því menn sem um þessi
mál fjölluðu, höfðu yfirleitt ekki
mikinn skilning á starfi hjúkr-
unarkvenna sinna og vildu auð-
vitað ekki ótilneyddir hækka
kaupið, og þær hjúkrunarkonur
sem betur voru settar eðlilega
ekki lækka. H.F.I. gerðist á þess-
um árum aðili að Samvinnu
hjúkrunarkvenna á Norður-
löndum og áttum við þar góðan
bakhjarl, enda þótt skórinn
kreppti að þeim líka. Eftir að
við gerðumst aðilar að B.S.R.B.
varð allt auðveldara, því kjara-
mál eru aðalviðfangsefni þess-
ara þörfu samtaka.
Að tilhlutun H.F.I. voru á
sínum tíma sett lög á Alþingi
um starf saldur hj úkrunar-
kvenna þess efnis, að þær geta
hætt skyldustörfum á fullum
eftirlaunum, 60 ára að aldri.
Þetta eru hlunnindi sem þær
hljóta um fram aðrar eftir-
launastéttir, sem verða að vinna
til 67 ára til þess að njóta fullra
eftirlauna. Ég hef oft haft á
orði að þetta væri mesta kjara-
bótin, því auk þess að vera fjár-
hagsatriði, felst í því mikil við-
urkenning á störfum þeirra. Að
sjálfsögðu fylgir lífeyrissjóðn-

l
96 TÍMARIT HJÚKRUNARFÉLAGS ÍSLANDS