Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.12.1969, Qupperneq 16

Út frá hliði, þrcmta þröngu,
þegar hófst í landi vor,
hálfrar aldar giftugöngu
gengin fjölmörg heillaspor.
Þörf in knúði, — kallið skyldu
konur gæddar fórnarhtnd,
sáu hvað þær vinna vildu,
vökusálir alla stund.
Vökusálir vel að hyggja
voði hvar sem búinn er,
líknarstarf á bjargi byggja,
betur enginn markið sér.
Trú, sem sigrar hel og heima,
hendi veitir sigurmátt.
Hjartaöflin hjálpráð geyma
hollust þeim, sem eiga bágt.
Engin mannleg tunga telur
tíðum þrauta stigin spor
þess, sem fórnarveginn velur,
verk, sem kostar táp og þor.
Þar, sem heilög hugsjón glæðir
hjartans glóð, menn
bjargráð sjá.
Seinast upp á sigurhæðir
sigurglaðar hetjur ná.
fslenzk þjóð er ekki í vafa
um, hver skuli verkagjöld.
Heiðri krýndar konur hafa
keppt að marki hálfa öld.
Hjúkrun stundað, hlúð
að menning,
heilsu verndað, lýðinn frætt,
flutt þar holla, fagra kenning,
fjölda margra sárin grætt.
Blessist ykkar bú og hagur,
beztu konur, ár og síð.
Veiti sérhver vinnudagur
vopnin björt í heilagt stríð
móti öllum meinum þjóðar.
Mæddum búið lífskjör blíð.
Vaxtið yklmr gáfur góðar
Guðs á vegum alla tíð.
Pétur Sigurðsson,
ritstjóri.
»---------------------------------------------------»
Alþjóðasiðareglur
hjúkrunarkvenna
1. Grundvallarskylda hjúkrunarkonu er þríþætt: að vernda líf,
að lina þjáningu og að efla heilbrigði.
2. Hjúkrunarkonu er skylt að rækja hjúkrunarstörf og vanda
hegðun sína í því sambandi í samræmi við ýtrustu kröfur
þar að lútandi á hverjum tíma.
3. Hjúkrunarkonu ber ekki eingöngu að hafa búið sig rækilega
undir hjúkrunarstörf, heldur er henni einnig skylt að halda
við þekkingu sinni og leikni, þannig að hvort tveggja svari
jafnan háum kröfum.
4. Hjúkrunarkonu ber að virða trúarskoðanir skjólstæðings síns.
5. Hjúkrunarkona gæti þakmælsku um öll persónuleg málefni,
sem henni er trúað fyrir.
6. Hjúkrunarkona gerir sér ekki eingöngu ljóst, hverjar eru
starfsskyldur hennar, heldur einnig hverjum takmörkum
hjúkrunarstörf eru háð; hún lætur ekki í té læknisráðlegg-
ingar né framkvæmir læknisverk, án fyrirmæla læknis, nema
í neyðartilfelli sé, og tilkynnir þá lækni þær aðgerðir sínar
jafnskjótt sem tök eru á.
7. Hjúkrunarkonu er skylt að framkvæma fyrirmæli læknis
skynsamlega og af trúnaði, en neita þátttöku í hvers konar
ósiðlegu afhæfi.
8. Hjúkrunarkona auðsýnir lækni traust, svo og öðru sam-
stai'fsfólki að heilbrigðismálum; henni ber að skýra frá van-
hæfi og ósiðlegu athæfi samstarfsfólks, en aðeins hlutaðeig-
andi yfirboðara.
9. Hjúkrunarkonu ber að fá sanngjörn laun fyrir hjúkrunar-
störf, en hún þiggur aðeins slíka þóknun samkvæmt ákveðn-
um samningi eða samingsígildi.
10. Hjúkrunarkona leyfir ekki, að nafn hennar sé notað í sam-
bandi við verzlunarauglýsingar né á neinn annan hátt per-
sónulega í auglýsingaskyni.
11. Hjúkrunarkona hefur samvinnu um og rækir vingjarnleg
samskipti við meðlimi annarra starfsstétta, svo og stéttar-
systur sínar.
12. Hjúkrunarkona temur sér þá persónulegu hegðun í einka-
lífi sínu, að stétt hennar megi hafa sóma af.
13. Hjúkrunai'konu sæmir ekki að hegða sér af ásettu í’áði svo,
að með því lítilsvirði hún viðui’kenndar reglur um háttvísi
í því samfélagi, þar sem hún lifir og starfar.
14. Hjúkrunai’konu sæmir að taka ábyi’gan þátt í aðgerðum ann-
arra borgara og meðlima annarra starfsstétta, er að heil-
brigðismálum vinna, til eflingar almennri heilbrigði — hvort
heldur aðgerðirnar taka til staðar eða ríkisheildar, vai’ða
eina þjóð eða eru alþjóðlegar."
«—--------------------------------------------------»
106 XÍMARIT HJÚKIIUNARFÉLAGS ÍSLANDS