Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.12.1969, Síða 50

andi stellingu. Gefa mjólkina hægt og leyfa barninu að „ropa“
á milli. Ef barnið kastar upp undir máltíð, eða strax eftir á, er
bezt að gefa því strax aftur sama magn, en þá á að aðgæta að
þreyta barnið ekki of mikið og gefa því nægan tíma til að sofa
á milli. Eftir gjöf er betra að leggja barnið á hægri hlið, fyrst
í stað, vegna legu magans, og hafa hærra undir höfðinu. Til að
sjá, hversu mikið barnið kastar upp, má vigta það fyrir og
eftir gjöf, en þá fara mjög varlega með barnið, því of mikil
hreyfing getur valdið því að það kasti meiru upp.
Á tíunda degi, talið frá 1. degi aðgerðar, hafði drengurinn náð
þeim líkamsþunga, er hann hafði við komu, eða 3.600 gr. Á þess-
um degi voru saumar teknir, og leit skurðurinn vel út.
Fjórtán dögum eftir aðgerðina var hann kominn á fimm mál-
tíðir, kl. 6—10—14—18—22. Þyngdist hann jafnt og þétt og
leit vel út. Á átjánda degi hafði hann náð 3.800 gr.
Þessi litli snáði fékkst aldrei til að brosa, nema síðustu dag-
ana, sem hann var á deildinni, örlaði fyrir smá grettum. Við hjöl-
uðum við hann alltaf um leið og við hjúkruðum honum og sýnd-
um honum litríkar barnahringlur, einnig héldum við á honum
þegar tækifæri gafst. Stór þáttur í hjúkrun þessa drengs var góð
samvinna við foreldra hans.
flískrífí.
Þegar drengurinn var búinn að vera 23 daga hjá okkur á deild-
inni, voru læknar og hjúkrunarkonur ánægð með árangurinn og
ákveðið var að senda hann heim til föðurhúsa. Móðirin kom inn
á deildina tvö kvöld í röð og fékk leiðbeiningar um fæði og með-
ferð barnsins og gaf drengnum um leið sjálf að drekka.
Þegar kom að kveðjustund, talaði læknir deildarinnar við for-
eldrana um eftirmeðferð drengsins og ráðlagði ýtrustu nær-
færni, því enn væri drengurinn ekki alveg orðinn heilbrigður,
en batinn myndi smá koma. Var skýrsla send til þess læknis, sem
átti að stunda drenginn í heimabæ hans.
Við kvöddum drenginn með söknuði og óskuðum honum og
foreldrum hans allra heilla. En eftir stóð rúmið hans autt, til-
búið til að taka á móti næsta barni.
RITSTJÓRNARÞÁTTUR -
Framh. af bls. 133.
blaðinu að vanda fréttir og tilkynningar, m. a. um fræðslu Krabba-
meinsfélagsins í skólum. Fyrstu bréfin í pósthólfið hafa borizt
og vonandi verða þau fleiri.
Að lokum nokkur orð um kjaramálin. Eins og 1963 stöndum
við frammi fyrir miklum óróa í launamálunum. Mikill áhugi
ríkir nú á því sviði, enda eru núverandi föst laun hjúkrunar-
fólks ýkjulaust hálfdrættingur miðað við þau laun sem réttmæt
geta talizt. Unnið er að starfsmati og liggja frumdrög þess fyrir.
Hjúkrunarstéttin verður að standa vörð um hagsmuni sína, tryggja
réttmæta afkomu og varast að lítið sé gert úr einstökum liðum
starfsmats — menntun, starfsþjálfun, sjálfstæði og frumkvæði,
ábyrgð, — sem starfinu fylgja. Gott dæmi um ábyrgðarmikið starf
hjúkrunarfólks er að finna í ágætri grein hjúkrunarnema að þessu
sinni eftir Hölíu Arnljótsdóttur um Hjúkrun drengs með Pylorus
stenosis.
140 TÍMAKIT HJÚKRUNARFÉLAGS ÍSLANDS