Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.11.1996, Síða 43

„Ég tœmdi handavinnupokann minn og setti Aþenu (liann. Heimurinn
varð héðan (frá að komast af án minna sauma!“
Þeim var mörgum brugðið! Þœr höfðu ekki átt von á að ég
vœri svona ungleg og varð ég að ráða mér siðgœðisvörð, eldri
konu og reyndar greiða henni af mínum launum. Hún átti síðan
að fylgja mér hvert sem égfœri...
Þetta átti eftir að versna. Florence tók málin í sínar
hendur og ákvað það sem ákveða þurfti. Þessar kurteisu og
siðfáguðu konur höfðu staðið í þeirri trú að þær væru að ráða til
sín yndislegan þjónustuanda en uppgötvuðu að þær höfðu
fengið stormsveip í húsið sem svipti stjómartaumunum úr
höndum þeirra.
Mér fannst ég hafa um dagana kynnst nœgjanlega
mörgum svona nefndarkonum er lét best að dreypa á tei og
ríghalda sér í úreltar skoðanir.
Ein af þessum gömlu meinlokum þeirra var að á þessu
sjúkrahúsi mættu sjúklingar aðeins vera mótmælendatrúar. Þær
vildu ekkert vita af sjúkum kaþólskum konum jafnvel þótt þær
tilheyrðu hinni „siðfáguðu yfirstétt“.
Eg lét vita að ef ekki gengi eitt yfir alla, kaþólikka og
gyðinga, já og máslíma líka, þá skyldi nefndin undirbúa
brottför mína!
Nefndin lét undan og síðan rak hver smábyltingin aðra.
Þœr höfðu áreiðanlega haldið að ég myndi ekki gera
annað en sitja og halda í höndina á gömlu konunum. Auðvitað
er það mikilvœgt út af fyrir sig. En á sjúkrahúsi er þó mest um
vert að allt hagnýtt starf gangi snurðulaust fyrir sig.
Flo var óvenjulega hagsýn. Það er ekki lítilsvirði fyrir
okkur sem nú lifum að vita að litli viðvörunarlampinn, sem
kviknar á um leið og hringt er í sjúkrastofu og logar uns
hjúkrunarfólk er komið á vettvang, er hennar uppfinning og
hefur verið notaður óslitið síðan. Notkun matarlyftu er einnig
hugmynd hennar.
Já, það verður að vera gott og skipulegt kerfi á hlutum sem
raunverulega þarf á að halda, annars verða hjúkrunarkonur
bara tveir „hlaupandi fœtur. “
Lögn fyrir heitt vatn var sett á hverja hæð hússins,
nothæfar eldavélar í eldhúsin og ofnar til upphitunar. Þeir vom
ekki ofsælir eldiviðarsalarnir sem létu það lienda sig að hafa
annað en fyrsta flokks kol á boðstólum þegar Florence átti í
hlut!
Brögð voru að því að hinir öldruðu dóu úr skyrbjúg. Við
urðum að breyta algjörlega um matarœði og matseld.
Gera varð áætlun um fjárþörf sjúkrahússins og koma
bókhaldi á laggirnar.
Sjálf œtlaði ég að fœra bókhaldið.
Við það komust nefndarkonurnar í uppnám og ný nefnd
var stofnuð sem hafði það hlutverk eitt að halda í hemilinn á
ungfrú Nightingale.
En ég hafði tekið þá ófrávíkjanlegu ákvörðun að hafa að
engu það sem einhver nefnd legði til.
Flo fór með sigur af hólmi. Eftir mikið amstur og erfiði í
hálft ár var Flarveyspítalinn orðinn kunnur í allri Lundúnaborg
sem velrekin og virðingarverð stofnun. Vandinn var þó mestur
að fá eitthvert fólk til að annast sjúklingana því hjúkmnar-
konur fyrirfundust ekki. Florence var sjálf allt í öllu eftir því
sem kraftar hennar leyfðu.
Ekki reyndist unnt að nota eins mikinn tíma í beina
umönnun sjúklinganna og ég hefði helst viljað. En þegar
smávaxin öldruð kona hafði staðið berfœtt á steingólfinu og var
orðið ískalt bara til þess að ég nuddaði fœturna á henni - þá er
Ijóst að ég reyndi að taka tíma til þess.
Sumarið 1854 braust út kólerufaraldur í Lundúnum.
Florence var fyrsti sjálfboðaliðinn sem gaf sig fram reiðubúin
að hlífa sér hvergi.
Verstu tilfellin voru ef til vill hjá vœndiskonunum, þeim sem
höfðust við á götum úti. Þœr komu skjögrandi inn, drukknar og
viðþolslausar af kvölum og skelfingu.
Þær áttu því ekki að venjast að einhver léti sér annt um
þær og vildi hjúkra þeim eins og Flo gerði. Hún afklæddi þær,
vafði inn í hlýjar ábreiður og vék ekki frá þeim nótt eða dag.
*
f Lundúnum tók að kvisast að Florence hefði att af kappi
við ofurefli og haft betur, enda viljastyrkur hennar dæmafár. Á
orði var haft að hún væri hógvær og full yndisþokka en samt
líkt og af stáli. Jafnvel Fanny og Pop tóku að lfta hana í nýju
ljósi. „Við emm líklega endur sem höfum klakið út villtum
svani,“ sagði Fanny. „Ekki svani,“ var svarið, „þið hafði klakið
út emi.“ Brátt mundi heimurinn komast að sannleiksgildi
þeirra orða. Harmleikur var í uppsiglingu, Knmstríðið og í
þeim hildarleik myndi kona að nafni Florence Nightingale
drýgja dáð er ekki ætti sinn líka í mannkynssögunni.
Frá þvðanda: Gudmn Simonsen byggir skrif sfn töluvert á
eigin texta Florence Nightingale. Hún afmarkar þann texta
með skáletri og gæsalöppum þegar um beinar tilvitnanir er
að ræða og því er haldið í íslensku þýðingunni.
TÍMARIT HJÚKRUNARFRÆÐINGA 5. tbl. 72. árg. 1996
267