Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.12.1999, Blaðsíða 24

Frá fræðslu- og menntamálanefnd Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga:
Málþing um AnÁitAAit
Fræðslu- og menntamálanefnd Félags Islenskra hjúkrunar-
fræðinga hélt snemma á árinu málþing um andlegan
stuðning við hjúkrunarfræðinga í starfi. Markmið nefndar-
innar með þinginu var að fræða þátttakendur, vekja
umræður um efnið og fá fram tillögur til úrbóta. Þátttak-
endum var því skipt í umræðuhópa að fyrirlestrum loknum
og niðurstöður þeirra kynntar í lok málþingsins.
Þátttakendur voru á einu máli um að mikil þörf væri á
stuðningi við hjúkrunarfræðinga í starfi. Margar áhuga-
verðar hugmyndir til úrbóta komu fram og því ákvað
nefndin að kynna niðurstöðurnar á þessum vettvangi til að
þær nýttust sem flestum.
Eining var um að sjálfsþekking væri nauðsynleg til að
geta sinnt sjálfum sér og öðrum. Næmi fyrir eigin tilfinn-
ingum og bjargráðum skiptir miklu. Þess vegna taldi þingið
að námskeið, sem stuðlaði að sjálfsþekkingu, ætti að vera
hluti af námsefni í hjúkrunarfræðum. Einnig var lögð áhersla
á nauðsyn þjálfunar í samskiptum og samtölum. Þingið taldi
mikilvægt að reynt væri að koma til móts við þá hjúkr-
unarfræðinga sem vilja leita sjálfsþekkingar. Til dæmis væri
það hvatning ef hægt væri að fá styrk frá starfsmennt-
unarsjóði stofnana til slíks náms eða handleiðslu.
Mikilvægi handleiðslu sem tækis til að varðveita andlega
vellíðan í starfi var margítrekað á þinginu. Þeir sem höfðu
reynslu af slíku fannst hún ómetanleg og hafa nýst vel í
starfi. Þingið taldi nauðsynlegt að handleiðsla hæfist strax í
náminu. Þannig lærði nemandinn að þekkja kosti sína og
galla og ætti auðveldara með að viðurkenna veikleika og
styrkleika í starfi. Þingið komst að þeirri niðurstöðu að
stefna ætti að því að allir hjúkrunarfræðingar ættu kost á
handleiðslu á sinni stofnun. Æskilegast væri að hafa
skipulagða handleiðslu fyrstu tvö árin í starfi og eftir það
væri hægt að leita eftir slíkri aðstoð eftir þörfum. Það form
handleiðslu, sem hjúkrunarfræðingum hefur oftast staðið til
boða síðastliðin ár, er hóphandleiðsla og líklegt er að svo
verði áfram vegna skorts á leiðbeinendum.
Þátttakendur þingsins töldu árangursríkast að hjúkr-
unarfræðingar leiðbeindu hjúkrunarfræðingum og því
nauðsynlegt að fleiri læri handleiðslu. Til að hvetja til þess
væri hægt að veita hjúkrunarfræðingum styrk úr starfs-
menntunarsjóði og veita þeim námsleyfi til að stunda nám
í handleiðslu. Á þinginu kom einnig fram sá vilji að nám í
handleiðslu væri skipulagt af hjúkrunarfræðingum og
hvetjum við hjúkrunarfræðinga sem hafa þá menntun sem
til þarf að koma slíku á fót.
Á þinginu kom fram að stuðningur vinnufélaga væri
312
mjög mikils virði og að mikilvægt væri að geta rætt við
vinnufélaga eftir álagsstundir. Þátttakendur lýstu aðferðum
sem notaðar eru á þeirra vinnustað og hafa reynst vel. Má
þar nefna tillögur eins og að vaktstjóri kalli alla saman í lok
erfiðrar vaktar, myndun umræðuhópa, hópslökun, setja
tillögur að umræðuefnum í krukku til að ræða á reglu-
legum fundum og að nýta betur starfsmannaviðtöl. Víða
vinna hjúkrunarfræðingar einir og þar væri tilvalið að
mynda umræðuhópa með fleirum sem vinna við svipaðar
aðstæður í nágrenninu. Einnig kom fram vilji hjúkrunar-
fræðinga til aukins samstarfs við presta og djákna.
Tvennt kom fram varðandi skipulag hjúkrunar sem gæti
haft áhrif á andlega líðan hjúkrunarfræðinga. í fyrsta lagi
töldu þeir sem höfðu reynslu af einstaklingshæfðri hjúkrun
að slíkt skipulag hefði mjög jákvæð áhrif á andlega líðan
hjúkrunarfræðinga og skjólstæðinga þeirra. Það hlýtur því
að vera keppikefli að koma slíku skipulagi á. Yfirstjórn
hjúkrunar er í lykilhlutverki til að styðja þær deildir sem vilja
breyta sínu skipulagi. Slíkur stuðningur getur falist í fleiri
stöðugildum svo og fræðslu og stuðningi við breytingarferlið
sjálft. í öðru lagi var kynnt á þinginu starf geðhjúkrunar-
ráðgjafa. Þingið taldi að þeirra starf myndi hafa jákvæð áhrif
á andlega líðan hjúkrunarfræðinga og skjólstæðinga þeirra.
Við vonumst því til að geðhjúkrunarráðgjöf verði hluti
af þeirri þjónustu sem hjúkrunarfræðingum, sjúklingum og
aðstandendum þeirra stendur til boða á næstu árum.
Við hvetjum alla til að íhuga hvernig þessum málum er
háttað á sínum vinnustað og grípa til aðgerða. Þörf er á
aukinni umræðu um andlega líðan hjúkrunarfræðinga í starfi
og skipulagðar aðgerðir til að tryggja vellíðan okkar. Málþing-
ið var vel sótt og vonumst við til að þátttakendur þess hrindi í
framkvæmd einhverjum af þeim tillögum sem fram komu.
Fyrir hönd fræðslu- og menntamálanefndar Félags
íslenskra hjúkrunarfræðinga,
Lilja Björk Kristinsdóttir, Halla Grétarsdóttir
Athugasemd
f síðasta tölublaði var sagt frá því að Ingibjörg H. Elíasdóttir
væri fyrsti meistaraneminn í hjúkrun við námsbraut í
hjúkrunarfræði sem fengi styrk úr rannsóknarnámssjóði
Rannsóknarráðs fslands. Nafn dr. Hólmfríðar Gunnarsdóttur
kom þar ekki fram en hún er í meistaranámsnefndinni
ásamt þeim dr. Rúnari Vilhjálmssyni, prófessor, og dr.
Guðrúnu Kristjánsdóttur, dósent.
Tímarit hjúkrunarfræðinga • 5. tbl. 75. árg. 1999