Ráðunautafundur - 11.02.1979, Blaðsíða 94

86
sem það hafði ekki aðgang að öðru en lúpínu, án nokkurs aðlögunartíma.
Slíkar snöggar fóðurbreytingar setja yfirleitt meltingarstarfsemina úr skorð-
um.
Blóðsýni voru tekin úr öllum lömbunum 18/7 og efnagreind á Keldum.
Guðný Eiríksdóttir og Þorsteinn Þorsteinsson sáu um efnagreiningarnar. Efnin
sem mæld voru, gefa hugmynd um heilbrigðisástand lambanna en niðurstöðurnar
sýndu engin frávik frá því sem eðlilegt er talið.
Beitarathugun var aftur gerð í girðingunni 1978 og voru notaðir 5 sauð-
ir frá tilraunastöð Rannsóknastofnunar landbúnaðarins á Korpu. Sauðirnir
voru teknir beint af innigjöf 29. maí og fluttir í hólfið í Heiðmörk. Til
að draga úr áhrifum af snöggum fóðurbreytingum voru sauðirnir látnir hafa
frjálsan aðgang aö heyi fyrstu vikuna.
Niðurstaða beitarathugunarinnar var mjög á sama veg og 1977, sauðirnir
léttust að meðaltali um 9 kg á þremur vikum (29/5 til 21/6), þar af um 5.2
kg fyrstu vikuna. Þeir virtust hungraðir þegar þeir voru teknir úr hólfinu,
en höfðu þó ekki alveg klárað heyið. Sauðirnir voru nýrúnir þegar þeir voru
teknir úr húsi, en kalsaveður var framan af júní. Gæti það hafa haft áhrif
á niðurstöður athugunarinnar.
Nokkuð ljóst virðist að lúpínan er vafasöm til beitar að minnsta kosti
ef skepnurnar hafa ekki aðgang að öðrum gróðri með.
Æskilegt væri að gera beitartilraun á landi þar sem uppskera gróðurs
samanstæði aðeins að hluta til af lúpínu, en ekki eingöngu eins og er á núver-
andi tilraunasvæði. Algéngt er, að sumarbústaðaeigendur kvarti undan því,
að sauðfé hafi hreinsað upp lúpínu úr löndum þeirra ef friðun hefur brugðist.
Einnig sjást víða skörp skil við friðunargirðingar þannig að þétt lúpínu-
breiða getur verið innan girðingar, en að utan ekki ein einasta planta.
Þetta bendir til þess að lúpínan geti verið talsvert bitin. Gildir líklegast
sama lögmál um skepnur og lúpínu og mannskepnur og konfekt, að gott geti verið
að narta í hvoru tveggja, en hvorugt hollt í óhófi.
Vistfræðirannsóknir. 1 heimkynnum sínun í Alaska er lúpínan víða meðal
fyrstu tegundanna til að nema land í kjölfar hopandi jökla og annars staðar,
þar sem gróður hefur orðið fyrir röskun. Yfirleitt hopar lúpínan þar er
hún hefur vaxið í nokkurn tíma og aðrar tegundir, svo sem grös, runnar og
tré, sem tilheyra æðri gróðursamfélögum taka við. Hve langan tíma þessi
gróðurfarsbreyting tekur, fer mjög eftir aðstæðum og frjósemi landsins, eða
frá nokkrum árum upp í marga áratugi.