Svava - 01.04.1898, Blaðsíða 31

OOLDE fell’s letndarmálid.
463
áu ]ios3 hjartað sé nieð. Þer vilið aldrei livað ég eryðiir
þakklát; hversu ég heiðra yður; hversu þér hafið frelsað
mig og lyft mér yfir djúp örvæntingarinnar; sýnt mér að
enn þá sé mögulegt að afþvo þenna óttalega blett. Eg
þakka yður fyrir þanu heiður, sem þér hafið viljað sýna
mér, en—ég verð aldrei yðar.‘
’Ég skal aldrei þreytast að biðja, aldrei hætta að
vona. — Ég skal fylgja yður til yztu takmarka heimsins.'
’Og á yztu takmöikum lieimsins verður eiunig mitt
fyrsta og síðasta orð—nei\‘ sagði hún.
’Hvert farið þér nú?‘ spurði hann.
’Ég veit það ekki, ég hef ekkert lnigsað um það.‘
’Viljið þér gera svo vel og skrifa rnéiá1 bað hanu,
’?vo ég viti hvar yður er að finna.‘
’Ég skal hugleiða það,‘ sagði hún, svo skildu þau. —
Eu hvorug't þeirra dreymdi um næstu samfundi, hvernig
þeir mundu verða, og það var gott.
XVII. KAPÍTÚLI.
VESLIN'GS HESTIR.
EGAIl Kopt. Douglas fölur
gengilegur yfirgaf iiið litla
og fyrirgengilegur yfir-
herbergi, kom Dudlay