Svava - 01.04.1898, Blaðsíða 48

1-80
MIKLI DRATTURI.W.
víu'troðfull af fólki. I öörum endíi henníu' var pallur, og"
þar stóðu gæfuhjólin. Ekki langt frá þeim var ég staddur
og horfði hissi og kvíðandi & hin niarghreytfu andlit, er
til heyröu ýnisum stöttum nianiifeiagsins, er öll lýstu
sömu þránni: að eignast Jim og peningana hans. Yið
hliðina á mér stóö Jim. vinur minn, sviplíkastur stroku-
mttiini undir galga sein á að hefja liann upp í, hjarta
hans harðist ótt og' títt og kaldur sviti draup af enni
hans, baráttan milli vonarinuar og óttaus- var auðsæ á
andliti hans.
Hlutaveltan byrjar. ’iNúmer 50!‘ var kallað. Svo
var gripið í hiít gæfuhjólið: ’HúllJ Annað númer var
kiiilað upp, og þannig gékk það góðastund. Drátturinn
miklilét lengi Líða sín. .Af og tii renndi ég augunum
yfir mannfjöldann, til að reyna að sjá áhriíin. Ég heyrði
fáeinar moykerlingar andvarpa þungan, og sá þær síðan
fara út. Nokkrir af Pawnee-hermönnunum litú grimind-
arlega til hinna hvítu manna, og. tautuðu böibænir yfir
þeim. Sumar nf svertingjastúlkunum nístu tönnum af
gi'immdinni; þær urðu nærri hvítar í andlitinu af illsku
og sviknum vonum, og' liurfu svo út. Allt í einu sá ég
Bafnurn rífa í liárið á sér, og sýndist mér breiða andlitið
á lionum verða til niuna lengra. Jim hafði líka veitt
lionum efliitekt, og létti sýnilega fyrir brjósti þegar hann
sá iiann þjóta út eins og liund, sem skvett liefði vorið
vatni yfir. Xú þyifti kfr. Barinim að eignast ’soðilþ datt
mér í hug, en hann mun passii sig. (Niðúrlag næst.)