Svava - 01.11.1903, Blaðsíða 11

157
kavlmenn viltust á leiðinni út f nýlenduna með konur
og körn og gamalmenni, en núðu J)ó kofa Skafta um
kveldið. Komu þeir fyrst að löngum liej’stökkum, er
Skafti útti. Þar vildu sumir setjast að og brenna hoyi
til að halda lífi í konum og krökkum um nóttina. En
Jósafat nokkur Jósafatsson, sem þá var unglingur og
leiðinni dálítið kunnugur, hólt að hann gæti rammað
frá heystökkunum og heim að húsinu, og það tókst.
Þá kom húsaskjólið sór vel. Þá voru 28 manns í kof-
anuni um nóttina, og má nærri geta, að þröngt hafi ver-
ið. Fólk þetta hafði keypt mann til að fiytja sig á
hesturn og fengu þeir gott rúra í fjósinu.
Um veturiun var mjög mikið að því unuið að
draga við úr skógi til fjósa og húsagjöfðar. Yorinu
eftir varð Skafti fyrir því óhappi, að fjós hans bruun11
8. júuí 1882; liafði lmnn inni í þeim einu áhöldin,
er hann átti, sláttuvélina og hrífuna, sem urðu fyrir
stórskemdum. Hafði hvorttveggja kostað $100. Hafði
hann lánað fó hjá örðura til að geta borgað áhöld þessi
út í hönd og komist að betri kaupum. Hveiti sáði
hann þotta sumar í 10 ekrur, byggi í eina og höfrum
í eina. Kanadískur maður einn kom að langar leiðir
og þreskti korn fyrir Islendinga haustið 1882. Fekk
Skafti 26 bnshel af ekruuni af hveiti, en 40 af hinu,