Svava - 01.11.1903, Blaðsíða 39

135
ið þetta sl;j.-il. „Sanui skjölin þið, að Sir John hafi
verið saklaus, þá skal syni hans verða lauuað’.
Liösforingiun tók næstn skjal og las upp liátt:
,.Alfrcd: — Það er skyida mín, aö dylja þig ekki þess,
að í raun og veru ertu ekki sonur Pettrclls, heldur einka-
harn Rir Joiin Landfords, sjóliðsforingja, er hengdur var á
foringjaskipinu „Sussex”, fyrir drottinsvik. Én af þeina
glæp var faðir þinn safclaus; Pettrell og eg, voram aðal-
drifl'jaðrir í því máli. Pjórum. árrnn áð ir liafði Sir Jolin
látið lífláta bróður Pettrells, er var aðalforsprakkinn að
uppreist ei' gjörð var á skipi sjóliðsforingjans; en frá því
ui'guabliki li 'gði Pettrell á liefndir. Hvað sjálfan mig
enerti, þá var eg tilbúinn að styðja Pettrell að verki; því
hann hafði veitt mér það hjartasár, er sent tókst að græða,
ur liann gckk að cigy. þá stúlku er eg elskaði eins lieitt
og lífið í bijóstinu. — Prá því atriði mun eg síöar greina
þér nuinnlega”.
Hcr þaguaði Sir Williain, og Alfrcd. varð að segja
hoiium og dr. Hoiluuil frú áatar ætiutýri Broukons.
„Bæði eg og Marrok vorum hásetar Sir Johns, og ekki
leið á löngn, þar til okkur gaist tfekjfæri til að koma fram
áí’ormi okkar, í þá mund lágum við fyrir atkerum á
höfninni í Toulon. Sir Joíin ætlaði að reyna að ná tveiin
uiönnum, sem Frakkar hölðu tekið til fanga. Einn inorgun
var Pettrell sendur í gaflkænu til að sækja vara-seglrá,