Svava - 01.12.1903, Síða 3

199
I hugmynda-skógunum öllum.
TJr lautinni henuar er lengst upp að sól,
En laufgrœn þó var húu í byl eftir jól!
------Á fornstöðvum okkar er sviplegt, að sögu,
Tóm sand-gröf er þar fram í dölum;
Þar í'áða nú öræfuin auðn og hún þögn,
En útbygt er liey-ló og srnölum.
Og langt er nú síðan í sandorpið kot
Að sumardag fyrsta varð erindis-þrot.
En eigir þú, Sigurður, loið um það land,
Og lifandi’ á grafar-barm síuum
Þar vevjist enn lyng-tættur Lífshættu-sand:
Þeim Ijóðstöfum skila þú mínum !
—- Þó d-eyjandi gróðri þeir greiði ei lið,
Á grjótið til herg-mál sem hrekkur þó við —
Við rjúfum ei eyðingar álaga-dóm •
Sem uppi’ erum nú til að vinna;
Vor hugur og dugur er tuga-brot tóm
I tú-skildings árs-vögst að finna,
En fram líður að því, við aldanna þorf —
Ei árs-gróðann — motur hver líf sitt og störf.
13*