Svava - 01.12.1903, Blaðsíða 5

Börn óveðursins;
eða
vitavörðurinn við sundið.
Eftir Sylvanus Cobb, yngra.
XXIV. KAPÍTULI.
SAMEINING VINANNA — SÖGULOK.
j-NN gekk gamall maður — maður, sem auðsjáau-
"r lega var orðinu beygður af óblíðu lífsins, því djúp-
nr rúnir voru ristar á enui lians, eu sorg og mótlæti
málað á ásjónu hans. Hann staldraði við á rniðju gólfi,
áður en hann tæki sadi og virti fyrir sér þá sem inni
voru' Síðan gekk hann til sætis er honura var vísað, en
einhvei' ónota hræðsluótti virtist hafa gagntekið hann
Um leið og hann sá þá, er fyrir voru.
Nokkura stund sat hann þegjaudi, en að síðustu
rauf haun þögnina og mælti stamandj: