Svava - 01.12.1903, Blaðsíða 28

224
hana til að smyvja með lík, og í Ninive og Bibylou
var búið til úr henni vegglím (kalk), með því að lúta
hin loftkendu efui hennar gufa upp. Foruir rithöfnnd'
ar Grikkja og Rómverja geta iðulega um þonna fljótandi
lög og diíðst að mikilvægi hans. En ekki var það fyr
en um miðja síðastliðna öld, að farið væri að nota stein-
oliu til að lfsa upp híbýli. I sínu frumlega ástandi er
steinolían þykk og óhrein leðja og logar illa. En á
þeim tímum þektu monn ekki neina aðferð til að hreinsa
hana, svo hægt væri að nota hana sem ljósefni. Stein-
olíau var þá helzt notuð sem Jæknislyf gegn sáruin og
öðrum hörundskvillum á nautgripum, eða þá tiláburð-
ar á vagna og vélar, og lítið eitt til eldsneytis.
Um þessar mundir var í Ameríku uunið með kappi
að því, að geta á einhvern hátt hagnýtt sér hinar rniklu
steinolíulindir er þá voru fundnar. Moun reyndu ýms-
ar aðferðjr við hreinsuuina; en ekki var það fyr enn
árið 1854, að hepnaðist að ftuna viðunaulega aðferð.
Þegar aðferðin við að hreinsa eteinolíuna var nú
loks fundin, varð græðgin svo mikil að leita eftir henui,
að hún með réttu lagi mátti nefnast olíusýki. Hver
keptist við annan að leita eftir olíu, og sumir urðu
auðugir á litlum tíma. Nýir bæir risu upp í nánd við