Svava - 01.12.1903, Síða 31

227
gffcti Boðið öðrum byrgiuu. Og það tókst honum; þó
uieðöliu sem hann notaði, vœru ekki sem heiðarlegust.
Það var kring um 1870, að búið var að byggja þvjiíí1
jirnbrautir frá hafnarbæjunum inn í olíuhúröðin. Eftir
mikla baráttu og mótspyrnu, hepnaðist loksins Kockefelleí
að getft talið svo um fvrír þessum þremur járn'braiutft-*
félögum, að þau gjörðu samning við hann, og lafuðu
ekki einungis að lækka að stórum niUn fluttningsgjaldiiT
á olíu hans til hafnarbæjanna, heldur jftfnframt að heekkft
flutningsgjaldið upp um helming frá öðrum hremsunar
búsum, sem ekki tillieyrðu honum. Með þessari þræi-
ínensku aðferð bolaði hann nlla keppinauta sína út af
tnarkaðitium. Margir báðu Kockefeller hölbtena fyrit
framkomu hans, og reyndu á allar lundir að kollsteypa
honum. Mál' var höfðað gegn honum fyrir ólöglega að*
ferð, en úrskurðurinn var honum í Vil, og álit hans 6oc
mikið við þnnn sigur.
Þessi ósigur keppinauta Rockefellers reið þeira lík-a
að fullu. Þeim vur ómögulegt að selja olfuna með sama
verði og hann, nema sói í stór skaða; það gjiörði hið
háa flutningsgjald, Þeir urðu því að gefast upp og
nnnaðhvort að selja Kockefellor áhöldin með gjafverði
sða láta þau verða ónýt. Arið 1867 voru 58 olíuhreins-
Unaihús í Pittsburg (helzta olíubænum); þar af hættu