Svava - 01.12.1903, Blaðsíða 48

244
tetíð með vinaleguni og gleðjandi orðum. Þegar eg
kem heim á kvöldiu fr;i viununni, heilsar hún mðr
ætíð brosandi og býður mig velkominu, og þá er kvöld-
mnturinn ávnlt til. Þegiu- við á kvöldin sitjum ssmau
og stj’ttum okkur stundir, sé eg, að hún á dagin hefir
gjört nlt, sem i hennnr valdi stóð til þess eg yrði sem
ánægðastur, svo að í hjarta míuu verður ekkert rúm fyr-
ir óáuægjuorð eða þykkju til nokkurs manns”.
Franklín bætir við: Ilve milcið vald iiettr kouan
ekki yfir lijarta mannsins, að gjöra það að uppsprettu
liinna glöðustu og hreinustu tilfinuinga og hugar. Tal*
aðu því viugjarnlega. Vingjarnlegt tillit og vingjarn-
leg orð að loluiU dagsverki kostnr ekki neitt, en hefir
svo ósegjaulega mikla þýðingu fyrir hamingju og við-
gang heimitislífsins”.
Slæm prenfvilla,
A bls. 228, 3. l.n.: „traust” les „trust”