Dagblaðið Vísir - DV - 12.04.2016, Blaðsíða 16

Vikublað 12.–14. apríl 201616 Fólk Viðtal
5 5 2 - 6 0 6 05 5 2 - 6 0 6 0
Ugly. is - smiðjUvegi 2 og l angarima 21
H
elgi er fæddur í maí 1969
og ólst upp í Hlíðunum.
„Svæðið sem Kringlan reis
á var leiksvæði bernsku
minnar og því tengjast
margar góðar minningar,“ segir
Helgi. Hann átti að mörgu leyti
góða æsku en varð þó fyrir aðkasti
og stríðni vegna litningagalla sem
olli dvergvexti Helga. „Ætli það yrði
ekki kallað einelti í dag. Það er því
miður það sem hendir iðulega þá
sem eru öðruvísi. Ég átti hins vegar
mjög trausta vini sem að veittu mér
stuðning,“ segir hann. Skólagangan
var sársaukafull og hann vill ekki
ræða hana sérstaklega. „Ég á eftir
að gera það upp síðar. Af því að
ég var öðruvísi þá var ég sendur í
Öskjuhlíðarskóla sem reyndist mér
mjög þungbært. Þar fékk ég engan
veginn þá örvun sem að ég þurfti,“
segir Helgi og dæsir. „Þjóðfélagið
var einfaldlega ekki upplýstara á
þessum tíma, sem afsakar þó ekki
hvernig komið var fram við mig.“
Fann ástríðuna í ralli
Bílar hafa verið ástríða Helga
frá barnsaldri, og þá sérstaklega
rallakstur. „Ég kann ekkert að gera
við bíla né hef ég sérstakan áhuga
á því. Mér finnst aftur á móti gam-
an að keyra og hef verið viðloðandi
rallakstur og allt samfélagið í kring-
um þá íþrótt lengi. Þar á ég marga
kunningja og vini,“ segir Helgi.
Hann hefur margoft spreytt sig sem
ökumaður á mótum en hefur ekki
keppt síðan 2008.
„Ég á þrjú ár í fimmtugt og ég er
búinn að lofa sjálfum mér því að
ég leigi öflugan bíl og setjist aftur
undir stýri á sterku móti áður en
þau tímamót bresta á,“ segir Helgi
dreyminn. Það var faðir Helga,
Óskar Einarsson, sem smitaði hann
af rallbakteríunni. „Pabbi hafði
afskaplega mikinn áhuga og leyfði
mér að fylgja sér hvert skref. Ég var
líklega 6–7 ára þegar ég áttaði mig
á því að ég gæti líklega aldrei sest
undir stýri vegna fötlunar minnar
og það var gríðarlegt áfall,“ segir
Helgi.
Norskt vikublað örlagavaldur
Það átti eftir að breytast. Árið 1981
keypti móðir Helga fyrir tilviljun
norskt vikublað sem reyndust
örlagarík kaup. „Í því var grein um
ítalskan dreng sem einnig var dverg-
vaxinn. Hann fór í byltingarkennda
meðferð sem að snerist um að lengja
beinin í líkamanum og þannig bætti
hann við sig þónokkrum sentimetr-
um,“ segir Helgi.
Foreldrar hans voru nýlega
skildir á þessum tíma en
sambandið á milli þeirra var afar
gott og milli þeirra ríkti gagnkvæm
virðing og vinátta. „Mamma
hringdi í pabba og sagði honum frá
þessari í grein. Sá gamli óð í málið
og sendi bréf með hjálp rússneska
sendiráðsins til sjúkrahússins í
Sovétríkjunum sem bauð upp á
þessa nýju meðferð,“ segir Helgi.
Rúmlega hálfu ári síðar barst loks
svar sem kom þeim gjörsamlega
í opna skjöldu. Helgi fékk pláss á
sjúkrahúsinu og átti að vera mættur
eftir viku. „Ég vildi að við drifum
okkur af stað. Ég var þá þrettán ára
gamall og þráði að verða eins og
aðrir,“ segir Helgi brosandi. Þegar
Björn Þorfinnsson
bjornth@dv.is
„Ég hélt
á tímabili
að ég væri
að deyja“
„Þegar maður hugsar tilbaka þá var þetta algjör bilun. Ég sé ekki eftir neinu
en að sama skapi er ég ekki viss um að ég gæti lagt þetta á mig aftur,“ segir
Helgi Óskarsson, sem þrettán ára gamall, í apríl 1982, fór til Kurgan í Síberíu
til þess að láta lengja sig. Fæðingargalli olli dvergvexti hjá Helga
en eftir þrjár aðgerðir á rúmum þremur árum hafði hann
stækkað um rúma 40 sentímetrar. Bein hans voru
brotin með meitli og strekkt í sundur sem olli
honum óbærilegum kvölum. Draumurinn sem
knúði hinn unga dreng áfram var að geta
sest undir stýri á bifreið og það var til­
finningarík stund þegar það gekk eftir.